ADHD to inaczej zespół zaburzeń w sferze psychoruchowej. Typowym objawem jest nadmierna i nieustanna nadpobudliwość dziecka. Zaburzenie to ujawnia się i diagnozuje mniej więcej koło 5. roku życia.
ADHD - co to jest i jak ułatwić życie dziecku? Jak rozpoznać ADHD w prawidłowy sposób?
Jednak zanim przejdziemy do zamartwiania się i zastanawiania się nad tym, czy naszego dziecko rzeczywiście ma ADHD, musimy sobie uświadomić, że dzieci w pewnym okresie życia potrafią być niezwykle aktywne. Są one ciekawe świata, chcą wszystkiego dotykać i oglądać. To jak najbardziej zdrowy objaw. Sytuacja zmienia się w momencie, kiedy dziecko jest nieustannie nadpobudliwe i pobudzone. Wówczas możemy udać się do lekarza, który sprawdzi, czy dziecko ma ADHD.
Głównym problemem dzieci z ADHD jest to, że są one niejako "atakowane" przez nadmiar bodźców. Mózg takiego dziecka funkcjonuje w inny sposób - trudniej jest mu przeprowadzać analizy czy porządkować treści. Charakterystycznym objawem jest współmierne odbieranie bodźców - równie intensywnie odbiera grę telewizora, rozmowę w drugim pokoju czy śpiew ptaka na drzewie pod domem. Równomierne odczuwanie bodźców dźwiękowych sprawia, że dziecko żyje w nieustannym rozkojarzeniu.
ADHD - objawy, które są charakterystyczne
ADHD: objawy, które towarzyszą tej chorobie i ułatwiają zarazem jej rozpoznanie są stosunkowo charakterystyczne. Dziecko, które cierpi na ADKD ma spore problemy z koncentracją oraz jest bardzo impulsywne. Ponadto posiada trudności w nawiązywaniu relacji z rówieśnikami. Poniżej kilka charakterystycznych cech dla tego schorzenia. Oto i one:
- brak koncentracji;
- nieuważność podczas słuchania;
- brak możności skupienia swojej uwagi na szczegółach;
- zaniki pamięci;
- mała spostrzegawczość;
- "bujanie w obłokach";
- zapominalstwo;
- impulsywne podejście;
- przerywanie innym ludziom;
- pochopność w decyzjach;
- ludzie postrzegający taką osobę odczuwają agresję;
- duża ruchliwość;
- występowanie tików nerwowych;
- brak umiejętności zabawy oraz wypoczynku;
- problemy ze snem;
- słaba pozycja w grupie rówieśniczej;
- częste poczucie osamotnienia;
- brak pewności siebie;
- brak umiejętności czekania.
Jak pomóc dziecku z ADHD, aby czuło się ono lepiej?
Jak pomóc dziecku z ADHD, aby żyło mu się o wiele bardziej komfortowo? W pierwszej kolejności powinniśmy przyjrzeć się jak wygląda nasz harmonogram dnia. Z racji tego, że świat dziecka z ADHD jest niezwykle chaotyczny, warto jest wprowadzić do niego pewien stały plan. Dzięki temu, nasza pociecha będzie czuła się stabilniej i zarazem bezpieczniej. Jeżeli wcześniej nie żyliście według określonej rutyny, warto jest wspólnie ją ustalić.
Kolejną niezwykle istotną kwestią jest to, żeby dać dziecku poczucie zrozumienia i akceptacji. Przekonaj go o tym, że w pełni go akceptujesz i cieszysz się z jego obecności. To zapewni malca o twoim uczuciu i doda mu pewności siebie. Pamiętaj, także o tym, że wprowadzone zasady nie mogą być zbyt rygorystyczne. Niech zasady oraz plan dnia będzie ustalony z głową.
ADHD - leczenie, jak powinno ono wyglądać?
ADHD: leczenie tego schorzenia może odbywać się na co najmniej kilku płaszczyznach. Jeżeli przypuszczasz, że Twoje dziecko może cierpieć na ADHD, warto jest udać się do specjalisty. W tym przypadku może to być psycholog albo psychiatra. Oprócz terapii można zastosować, także leczenie farmakologiczne. Sposobów leczenia jest kilka:
- psychoterapia;
- podanie leków;
- ćwiczenia, które poprawiają koncentrację;
- terapia rodzinna;
- dodatkowa edukacja - w razie pojawienia się problemów w nauce.
Życie z dzieckiem z ADHD jest wyzwaniem. Jednak należy spojrzeć na to jako wspólną przygodę pełną przeszkód do pokonania. Poniżej przedstawiamy 10 próśb dziecka z ADHD skierowanych do rodziców oraz opiekunów. Oto i one:
10 próśb nadpobudliwego dziecka
- Pomóż mi skupić się na jednej czynności.
- Potrzebuję wiedzieć, co się zdarzy za chwilę.
- Poczekaj na mnie, pozwól mi się zastanowić.
- Jestem w kropce, nie potrafię tego zrobić - pokaż mi wyjście z tej sytuacji.
- Chciałbym od razu wiedzieć, czy to, co robię, jest zrobione dobrze.
- Dawaj mi tylko jedno polecenie na raz.
- Przypomnij mi, żebym się zatrzymał i pomyślał.
- Dawaj mi małe porcje pracy do wykonania, kiedy cel jest daleko - gubię się.
- Chwal mnie choć raz dziennie, bardzo tego potrzebuję.
- Wiem, że potrafię być męczący, ale czuję, jak rosnę, kiedy okazujesz mi, że mnie kochasz!
