Gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus) jest groźną bakterią, która bardzo opornie reaguje na antybiotyki. Co więcej, według badaczy nawet 30 proc. populacji ludzkiej może być jej nosicielami, dlatego też stosunkowo łatwo się nią zarazić. Bakterie gronkowca są powodem chorób skóry, infekcji dróg oddechowych, zapalenie opon mózgowych, a nawet zapalenia mięśnia sercowego. Najczęściej atakują osoby z osłabionym układem odpornościowym. Najbardziej narażone na zakażenie są więc dzieci, kobiety w okresie laktacji oraz chorzy.
Noworodki, niemowlęta i dzieci do 5 roku życia mają jeszcze słabo wykształcony układ immunologiczny, dlatego też zakażenie gronkowcem może być dla nich szczególnie niebezpieczne. Konieczne jest więc szybkie działanie i wdrożenie właściwej terapii, aby uniknąć tragicznych w skutkach powikłań.
Gronkowcem złocistym można zarazić się w wielu sytuacjach, m.in. poprzez zanieczyszczoną wodę, przetwory mleczne lub w szpitalu. Dzieci zazwyczaj zarażają się ze względu na nie zachowywanie zasad higieny. Wystarczy bowiem krótki kontakt z zakażoną powierzchnią lub przedmiotem, by bakterie przeniknęły do organizmu. Jeśli znajdą sprzyjające warunki (dziecko ma obniżoną odporność) może rozwinąć się groźne zakażenie.
W przypadku, gdy dojdzie do zakażenia gronkowcem u dziecka pojawić się mogą następujące symptomy chorobowe:
Wbrew swojej nazwie gronkowiec skórny nie wywołuje chorób skórnych. Za te odpowiedzialny jest wspomniany już wyżej gronkowiec złocisty. Czym jest więc gronkowiec skórny? Jest to odmiana bakterii, która swoją nazwę zawdzięcza temu, że zasiedla skórę i błony śluzowe. Gronkowiec skórny jest zupełnie niegroźny i przez wiele lat może bytować u człowieka w uśpieniu, do momentu gdy organizm nie zmaga się ze spadkiem odporności lub nie jest poddawany inwazyjnym zabiegom medycznym.
Gronkowiec skórny może wywołać: gorączkę, liszaje, czyraki, ogólne osłabienie, zapalenie mieszków włosowych. Leczenie zakażenia odbywa się poprzez zastosowanie odpowiedniego antybiotyku - w przypadku wyjątkowo opornych szczepów są to zazwyczaj teikoplanina i wankomycyna.
Jak wygląda leczenie w przypadku gronkowca? Chorobę stwierdza się po wykonaniu badań próbki krwi, moczu lub tkanki z zakażonego obszaru. Na tej podstawie lekarz może zalecić przyjmowanie odpowiedniego, celowanego antybiotyku. Nie od dziś wiadomo, że najtrudniejsze do wyleczenia są zakażenia powstałe w wyniku zaniedbań sanitarnych w szpitalach. Takie przypadki najczęściej wymagają hospitalizacji, aby je całkowicie wyleczyć.