Bulimia - czym jest ta choroba i czy dotyczy kobiet w ciąży?
Bulimia to poważne zaburzenie odżywiania o podłożu psychicznym. Charakteryzuje się naprzemiennymi napadami objadania się, wręcz bez umiaru, a następnie prowokowaniu wymiotów bądź też stosowania drastycznych diet, czyli de facto głodówek. Najczyściej choroba ta uaktywnia się w okresie dojrzewania i dotyczy głównie dziewczynek.
Jednak na bulimię chorują również kobiety w ciąży, co jest niezwykle niebezpieczne zarówno dla mamy, jak i dla dziecka.
U dzieci, których mamy borykało się z bulimią, zwiększa się ryzyko wielu wad rozwojowych, spowodowane stosowaniem w nadmiernej ilości środków przeczyszczających i moczopędnych. Stosowanie takich środków ma wpływ również na niedobór wartości odżywczych w diecie matki. Dziecko bulimiczki może urodzić się z niską masą urodzeniową lub jako wcześniak.
Bulimia - objawy
Bulimia jest bardzo groźną chorobą - skrajne przypadki osób chorujących na tę przypadłość zakończyły się śmiercią. Dlatego tak ważne jest rozpoznawanie objawów już we wczesnym stadium i jak najszybsze podjęcie leczenia. Wśród głównych objawów bulimii wymienia się:
- kompulsywne objadanie się, bez jakiejkolwiek kontroli - czasami takie ataki mogą powtarzać się nawet kilka razy w ciągu doby,
- obrzęk ślinianek przyusznych,
- obrzęk dłoni, stóp, ślady po wywoływanych wymiotach (na palcach u dłoni),
- nienaturalne wywoływanie wymiotów po jedzeniu związanym z napadem głodu (w celu uniknięcia zwiększeniu masy ciała),
- wyraźne uszkodzenia szkliwa nazębnego, spowodowane wymiotami kwaśnej treści żołądka
- głodówki połączone z napadami intensywnych ćwiczeń fizycznych,
- przyjmowanie środków przeczyszczających w dużej ilości,
- zbyt duże, nadmierne przywiązywanie wagi do wyglądu swojego ciała.
W zaawansowanym stadium mogą się także pojawić:
- osłabienie, zmęczenie i senność,
- bóle i zawroty głowy,
- zaparcia, bóle brzucha,
- problemy z regularnym miesiączkowaniem,
- arytmia, nadmierna kurczliwość serca,
- huśtawki nastrojów, uczucie lęku i niepokoju,
- nadmiernie przesuszona skóra.
W przypadku rozpoznania choroby zwraca się uwagę na takie kryteria, jak:
- osoba cierpiąca na bulimię skupia się przede wszystkim na jedzeniu, jej pragnienie zjedzenia czegoś jest silne i wręcz niepohamowane,
- krytyczna, często niewłaściwa ocena własnego wyglądu - pacjent żyje w przekonaniu, że jest zbyt gruby i wręcz chorobliwie obawia się przytycia,
- powtarzające regularnie - kilka razy w tygodniu lub w ciągu dnia - epizody obżarstwa, problem trwa od miesięcy,
- dla osób z zewnątrz nie wyglądają na osoby, które mogą mieć kłopoty z odżywianiem, nie przyznają się do jakichkolwiek problemów,
- częste stosowanie różnych diet redukujących masę ciała, tabletek, ziół o działaniu przeczyszczającym czy leków moczopędnych.
Bulimia - przyczyny
Do tej pory nie został określony jasno jeden czynnik, który bezpośrednio przekłada się na zachorowanie na bulimię. Naukowcy zgodnie twierdzą, że jest wiele czynników przyczyniających się tego rodzaju zaburzeń odżywiania. Przede wszystkim, zarówno bulimia, jak i anoreksja, to choroby mające podłoże psychiczne. Bulimicy zajadają negatywne emocje - najczęściej smutek albo złość.
Na zachorowanie na bulimię wpływają następujące czynniki:
biologiczne, czyli:
- podwyższony poziom hormonu stresu, zwanego kortyzolem,
- zaburzenia funkcjonowania neuroprzekaźników,
- geny - zwiększone ryzyko u osób pochodzących z rodzin, które miały wśród członków rodziny jakieś zaburzenia odżywiania.
psychologiczne, czyli:
- poczucie beznadziei,
- niskie poczucie własnej wartości i słaba samoocena,
- problemy z samokontrolą,
- chwiejność emocjonalna,
- brak umiejętności i możliwości wyrażania złości,
- konflikty i problemy w rodzinie,
- problemy z nawiązaniem kontaktów z rówieśnikami,
- brak poczucia bezpieczeństwa,
- brak akceptacji siebie - zwłaszcza swojego własnego wyglądu,
- wysokie ambicje i jednocześnie brak osiągania sukcesów,
- brak zainteresowania i uczuć rodziców;
- krytycyzm i chłód emocjonalny ze strony matki;
społeczne, czyli:
- panujący kult ciała i szczupłej, zgrabnej sylwetki.
Bulimia - leczenie
Pacjentom chorującym na bulimię zaleca się przede wszystkim psychoterapię. Każdy przypadek jest indywidualny i od niego zależne jest dopasowanie odpowiedniej terapii. Jedną z częściej wybieranych form jest terapia poznawczo-behawioralna oraz terapia rodzinna.
Aby zmniejszyć napady głodu, niektórych chorym proponuje się leczenie farmakologiczne. Lek, który jest szczególnie pomocny w takich sytuacjach to fluoksetyna - zaliczana do inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny.
Zdarzają się jednak przypadki osób, którym choroba wyrządziła już w organizmie spore spustoszenia i zanim podejmie się jakąkolwiek formę leczenia, konieczny jest najpierw pobyt pacjenta w szpitalu. Dzieci i nastolatków hospitalizuje się na oddziale pediatrycznym, zaś dorosłych na oddziale internistycznym. Podczas pobytu pacjenta ma zostać unormowany jego stan somatyczny.
Poznaj sześć zasad bezpiecznego stosowania ziół. Nie są obojętne dla zdrowia i mogą bardzo zaszkodzić, a w najlepszym wypadku: nie przynieść oczekiwanych efektów
