Przybieranie na wadze w pierwszym trymestrze
W pierwszych trzech miesiącach ciąży przyrost wagi jest stosunkowo mały - w zależności od budowy kobiety wynosi od jednego do czterech kilogramów. Wzrost wagi w ciąży wynika z masy dziecka, łożyska, płynu owodniowego, powiększonej macicy, piersi, tkanki tłuszczowej i zwiększonej ilości krwi u mamy. Tymczasem w 12. tygodniu dziecko waży zaledwie 10-14 g, a tkanki i płyny je otaczające nie mają jeszcze dużej objętości.
W pierwszych miesiącach może się nawet zdarzyć, że przyszła mama chudnie 0,5-2 kg. Najczęściej tak się dzieje, gdy kobietę męczą silne wymioty. Przyczyną spadku wagi mogą być też złe odżywianie i zbyt intensywny tryb życia. Jeśli spadek wagi jest niewielki, wystarczy nieco zwolnić tempo życia i zadbać o dobrze zbilansowaną dietę - kobieta w ciąży powinna jeść 5-6 zdrowych posiłków w ciągu dnia. Przede wszystkim dużo warzyw i produktów pełnoziarnistych. Warto też, by od czasu do czasu na talerzu znalazły się produkty bardziej kaloryczne (tłuste ryby morskie, żółty ser, warzywa strączkowe, koktajle mleczno-owocowe, banany, orzechy).
Jeśli w pierwszym trymestrze waga spadła ponad 3 kg, trzeba skonsultować się z lekarzem.
Częste oddawanie moczu
Przyczyną tego typu dolegliwości zazwyczaj jest po prostu większa ilość płynów w organizmie. Nerki przyszłej mamy pracują intensywniej niż do tej pory. Pod koniec trzeciego miesiąca ciąży ucisk na pęcherz moczowy na ogół słabnie i nie trzeba już tak często chodzić do toalety. Problem zwykle wraca pod koniec ciąży.
Jeśli częstemu siusianiu towarzyszy pieczenie, ból nad spojeniem łonowym czy gorączka, trzeba koniecznie skontaktować się z lekarzem. Prawdopodobnie doszło do zapalenia pęcherza. W ciąży zdarza się to dość często. Jest nieprzyjemne, ale na szczęście można je dość łatwo wyleczyć.
By zapobiec takim problemom, warto starać się pić dużo wody i stosować profilaktycznie ziołowe leki uroseptyczne. Im mocz jest bardziej rozcieńczony, tym mniejsze prawdopodobieństwo rozmnażania się chorobotwórczych drobnoustrojów i mniejsze ryzyko infekcji.
Bóle podbrzusza
Niektóre kobiety w pierwszym trymestrze narzekają na pobolewanie podbrzusza. Zwykle jest to spowodowane rozciąganiem macicy i nie oznacza nic groźnego. Warto jednak wspomnieć o tym lekarzowi. Prawdopodobnie przepisze łagodny środek rozkurczowy. Można go kupić bez recepty.
Skurcze łydek
Zwykle takie dolegliwości wynikają z niedoboru magnezu i potasu. Warto zbadać ich poziom w organizmie i ewentualnie uzupełnić odpowiednimi preparatami i dietą bogatą w kaszę gryczaną, pełnoziarniste pieczywo, nasiona roślin strączkowych i orzechy (obfitują w magnez) oraz pomidory, awokado, warzywa liściaste, kiwi, banany i grejpfruty (dobre źródła potasu). Lepiej unikać picia kawy i herbaty, które utrudniają wchłanianie magnezu.
Kiedy można zrobić badania prenatalne?
Między 11. a 14. tygodniem ciąży można wykonać tzw. USG genetyczne. To całkowicie bezpieczne dla dziecka badanie pozwala wstępnie ocenić jego budowę i wykluczyć (czasem wykryć) najcięższe wady rozwojowe: wodogłowie, przepukliny rdzeniowe i brzuszne, większość wad serca i zespoły: Downa, Edwardsa, Patau. W czasie USG mierzy się m.in. szerokość tzw. przejaśnienia karkowego (zwanego też przeziernością karkową). Zbyt szerokie jest typowe dla płodów z zespołem Downa i innymi poważnymi wadami wrodzonymi. USG nie daje całkowitej pewności. Jeśli lekarz podejrzewa wadę, zleca dalsze badania.
(Między 10. a 14. tygodniem można przeprowadzić test podwójny, nazywany testem PAPP-A. Jest to badanie krwi matki, które pozwala ocenić ryzyko wystąpienia u dziecka zespołu Downa, Edwardsa i Patau. Polega na ocenie stężenia białka PAPP-A oraz beta hCG. Wynik ujemny oznacza niskie ryzyko wystąpienia wady (ale nie daje całkowitej pewności, że dziecko jest zdrowe). Dodatni stanowi wskazanie do dalszych badań. Ale o niczym nie przesądza. Tylko jedna na pięćdziesiąt kobiet z dodatnim wynikiem testu PAPP-A rodzi dziecko z zespołem Downa. Test PAPP-A to badanie całkowicie bezpieczne dla płodu.
(Między 11. a 14. tygodniem ciąży można wykonać również biopsję kosmówki, której komórki pod względem genetycznym są takie same jak komórki płodu. Dzięki temu badaniu można wykluczyć lub potwierdzić wady chromosomalne płodu, np. zespół Downa. Biopsja polega na pobraniu próbki tkanek poprzez nakłucie przez powłoki brzuszne lub za pomocą cienkiego cewnika wprowadzonego do macicy przez kanał szyjki. Na wynik biopsji czeka się kilka dni. Jest pewny, ale badanie stwarza pewne ryzyko poronienia (1-2 proc.) i uszkodzenia płodu.
