Nie od dziś wiadomo, że mamy to superbohaterki. Niestety, wraz z siłą do dźwigania nosidełek i mocą do zbijania gorączek, czasem otrzymują jeszcze jedną moc, której wcale nie pragną – niewidzialność.
Znajdź różnicę
Kiedy Anastasia Aligiannis, blogerka pochodząca z Sydney, urodziła drugie dziecko, zauważyła, że jej rodzina i przyjaciele przestali się nią interesować. Mama postanowiła przeprowadzić pewien eksperyment – zaczęła nosić kolczyk w jednym uchu i czekała, po jakim czasie jej bliscy to zauważą i zapytają o tę zmianę.
Kobieta była w szoku, ile czasu zajęło bliskim zauważenie tej niecodziennej dla niej zmiany:
- Pewnego dnia zaczęłam nosić jeden kolczyk. Każdy, kto mnie zna, wie, że to nie jest coś, co zwykle robię, ale ludziom zajęło siedem miesięcy, żeby to zauważyć. Siedem miesięcy przebywania z bliskimi i nikt nawet nie spojrzał na moją twarz i nie zauważył zmiany. To utwierdziło mnie w przekonaniu, że jako mama dwójki dzieci poniżej drugiego roku życia [...] stałam się niewidzialna. Nie dla społeczeństwa (postronni mogliby nie zauważyć, czy nie być ciekawi, dlaczego noszę tylko jeden kolczyk), ale dla rodziny i przyjaciół.
Pytanie, które nie padło
Anastasię przygnębiały też rozmowy z bliskimi:
- Często moje telefoniczne rozmowy z rodziną i przyjaciółmi wyglądały tak „Jak tam dzieci? A jak się miewa mąż?”. Bardzo rzadko ktoś pytał o to, jak ja się czuję. Kiedy teraz o tym myślę, zgaduję, że prawdopodobnie każdy uważał, że jeśli ludzie, za których jestem odpowiedzialna mają się dobrze, to ja też mam się dobrze.
Siła mam
Pani Aligiannis miała coraz gorszy nastrój przez to, że czuła się niedoceniana i ignorowana. Postanowiła poszukać pomocy u innych mam, z którymi rozmawiała na forach parentingowych. Uznała, że nikt nie zrozumie jej lepiej od nich.
Rozmowy z innymi kobietami pomogły - Anastasia zrozumiała, że miłość macierzyńska jest specyficznym uczuciem:
- Przestawienie się na macierzyństwo może być trudne. To miłość, która jest pochłaniająca, choć jednocześnie nie można pozwolić na to, żeby pochłonęła cię w całości.
Inne mamy dały też pani Aligiannis poczucie bezpieczeństwa. Anastasia poczuła, że kobiety tworzą grupę wsparcia - można u nich zarówno uzyskać pomoc, jak i pomocą służyć. To dlatego mama zakończyła swój post o eksperymencie z kolczykiem słowami otuchy dla innych kobiet, które znalazły się w podobnej sytuacji, co ona. Chciała, żeby jej blog stał się miejscem, w którym mamy będą mogły wspierać się nawzajem:
- Ten post jest po to, żeby powiedzieć ci, że jeśli czujesz się przytłoczona, niewidzialna lub nic nieznacząca, to w rzeczywistości wcale tak nie jest. Jesteś tak ważna, że prawdopodobnie to właśnie ty jesteś tym trybikiem, dzięki któremu wszystko działa tak jak trzeba. Rób swoje, a jeśli w tym tygodniu nikt ci jeszcze tego nie powiedział, to wiedz, że jesteś nieoceniona, a twoja praca i twoje poświęcenie nie przejdą niezauważone.
To też może cię zainteresować:
"Ty robisz człowieka z dwóch komórek", czyli o tym, że warto zaufać sobie
grkobylka
Oceniono 14 razy 8
Często to właśnie te mamy są źródłem problemu. Kto z was to zna: znajomym rodzi się dziecko i oni nagle znikają? Nie ma ich dla Świata, bo zajmują się dzieckiem. n wszystkich spotkaniach potrafią godzinami opowiadać o swoim (pierwszym) dziecku. Dla ich bezdzietnych znajomych to po prostu nieprawdopodobnie nudne! Drogie mamy: wasze dzieci nikogo nie obchodzą. Jeśli same rezygnujecie z własnego życia i żyjecie życiem dziecka, to nie marudźcie, że znajomi was ignorują, że przestajecie dla nich istnieć. Gdyby wasi znajomi chcieli mieć przyjaciół wśród kilkulatków szukaliby ich w żłobku.