Hipotrofia u noworodka: postacie
Hipotrofia płodu to stan, który lekarz ginekolog jest w stanie wychwycić w trakcie rutynowych badań kontrolnych. Jego konsekwencje widoczne są jednak dopiero po porodzie. Hipotrofia u noworodka może mieć postać symetryczną lub asymetryczną.
Hipotrofia symetryczna oznacza, że deficyt masy dotyczy równo wszystkich części ciała płodu i przyczynia się do niskiego wzrostu. Przyczyną takiego stanu rzeczy są zazwyczaj choroby chromosomowe płodu, alkoholizm lub niski wzrost matki. Czynnik wywołujący ten typ hipotrofii działa na rozwijający się płód w pierwszym trymestrze ciąży.
Hipotrofia asymetryczna z kolei rozwija się w drugim lub trzecim trymestrze ciąży. Tu niedobór wzrostu jest niezależny od niedoboru masy. Charakterystyczny jest także niedorozwój wszystkich narządów wewnętrznych, z pominięciem serca, mózgu i nadnerczy. Najczęściej powodem występowania hipotrofii asymetrycznej jest nadciśnienie tętnicze, niedożywienie matki, cukrzyca ciężarnych, ale także niewydolność łożyska.
Wcześniak z hipotrofią wymaga wsparcia
Wcześniak z hipotrofią musi trafić po urodzeniu pod specjalną opiekę neonatologiczną. Jeśli hipotrofię zdiagnozowano jeszcze podczas ciąży, wówczas matka pozostaje pod stałą opieką lekarza prowadzącego ze względu na wysokie ryzyko śmierci płodu po 36. tygodniu ciąży. Dlatego ciąża wymaga stałego monitorowania, a w razie pogorszenia wyników - natychmiastowego wywołania porodu.
Niestety jak dotąd nie opracowano terapii, która byłaby w stanie przywrócić prawidłowy wzrostu u dziecka. Istnieją jednak badania wskazujące, że suplementacja hormonem wzrostu mogłaby odnieść korzyści, jednak póki co nie jest ona powszechnie stosowana.
Hipotrofia płodu. Jak jest diagnozowana?
Hipotrofia płodu diagnozowana jest za pomocą badania ultrasonograficznego płodu. Zdarza się jednak, że lekarz stwierdza ją dopiero po urodzeniu. Do postawienia diagnozy konieczne jest dokonanie pomiaru długość ciała dziecka i porównanie wyniku z przyjętymi normami dla płci i wieku. Najczęściej wykorzystywanym parametrem USG w rozpoznawaniu hipotrofii płodu jest obwód jego brzucha.
Hipotrofia wewnątrzmaciczna
Hipotrofia wewnątrzmaciczna to inaczej mówiąc wewnątrzmaciczne ograniczenie rozwoju płodu. Dziecko takie ma zaniżoną wartość masy ciała względem wieku ciążowego. Wyróżnia się dwie postaci tego zjawiska: hipotrofię symetryczną i asymetryczną. Według statystyk hipotrofia płodu może dotyczyć nawet 10% wszystkich ciąż. Na występowanie hipotrofii ma wpływ wiele czynników. Do głównych przyczyn występowania tego zjawiska należy m.in:
Przyczyn hipotrofii płodu można dopatrywać się także w jego wadach i schorzeniach. Do hipotrofii prowadzą bowiem:
Hipotrofia płodu: powikłania
Hipotrofia płodu powikłania niesie za sobą bardzo trudne do opanowania. U noworodków ze zdiagnozowaną hipotrofią występuje ryzyko niedotlenienia okołoporodowego, w związku z tym zwykle otrzymują one niską punktację w skali Apgar. Wzrasta także szansa wystąpienia przedwczesnego porodu i cięcia cesarskiego. Istnieje także wysokie ryzyko śmierci okołoporodowej - wzrasta około 6-8 razy.
Po urodzeniu noworodek z hipotrofią najczęściej wyrównuje dotychczasowe braki w masie - zazwyczaj dzieje się to przed 4. rokiem życia. U około 15% dzieci z hipotrofią zmiany nie ustępują, a ich konsekwencją może być np. niski wzrost oraz wzrost szans na zachorowanie w późniejszym wieku na nadciśnienie tętnicze, chorobę wieńcową, cukrzycę czy insulinooporność.
Zobacz też: Po co rodzącej kobiecie grzebień? Dzięki niemu mogą "zmylić" mózg