Polidypsja u dziecka, czyli nadmierne pragnienie. Co może oznaczać?

Polidypsja u dziecka, czyli nadmierne pragnienie, choć nie wydaje się groźną przypadłością, może zwiastować poważne problemy ze zdrowiem. To dlatego jeśli dziecko bardzo dużo pije, warto się temu przyjrzeć. Jakie są przyczyny i objawy polidypsji? Jak ją leczyć?

Polidypsja u dziecka, czyli nadmierne pragnienie może pojawić się, gdy organizm traci płyny w związku z poceniem się, które towarzyszy dużemu wysiłkowi fizycznemu, wysokiej temperaturze otoczenia czy gorączce. To zjawiska naturalne. W innych sytuacjach uczucie silnego pragnienia, zwłaszcza długotrwałe, może być objawem choroby.

Zobacz wideo

O polidypsji u dziecka mówi się, gdy ilość spożywanych płynów wykracza poza normę i wynosi nawet 6 litrów w ciągu doby. Oznacza to, że dziecko nią dotknięte pragnienie odczuwa nieustannie. Polidypsja może pojawić się w każdym wieku. Zwykle towarzyszy jej poliuria, czyli wielomocz (mówi się o nim, gdy mocz jest wydalany w ilości większej niż 3 litry na dobę. Polidypsja u dziecka charakteryzuje się tym, że ilości przyjmowanych płynów nie zależą od okoliczności: infekcji przebiegającej z wysoką gorączką, podejmowania lub nie wysiłku fizycznego, a także upału.

Polidypsja u dziecka - przyczyny

Polidypsja u dziecka może mieć bardzo różne przyczyny. Najczęściej odpowiada za nią:

  • cukrzyca. Nadmierne pragnienie jest związane ze wzmożoną utratą wody z moczem. Inne jej objawy to zmęczenie czy nieuzasadniony spadek masy ciała. Potrzeba częstego picia zwykle towarzyszy osobom z niezdiagnozowaną cukrzycą typu 1., w mniejszym stopniu z cukrzycą typu 2.
  • moczówka, związana jest z wazopresyną, hormonem odpowiadającym za zatrzymywanie wody w organizmie. Wyróżnia się jej dwa rodzaje: moczówkę prostą ośrodkową, gdy w organizmie brakuje wazopresyny oraz moczówkę prostą obwodową (nerkową). Wówczas wazopresyna nie może działać ze względu na defekty receptorów w nerkach (dochodzi do niewrażliwości cewek nerkowych na działanie wazopresyny),
  • zaburzenia psychiczne. Mając je na uwadze mówi się o polidypsji psychogennej. Ta najczęściej rozwija się wraz z zaburzeniami lękowymi, zaburzeniami nastroju czy zaburzeniami rozwoju. Bywa, że w ten sposób manifestuje się narażenie na duży bądź permanentny stres. Polidypsja psychogenna jest częstym zaburzeniem pojawiającym się u dzieci, które próbują odreagować trudne dla nich sytuacje i związane z nimi napięcie,
  • anemia,
  • nadczynność tarczycy (dochodzi do nadmiernej produkcji hormonów gruczołu tarczowego),
  • zaburzenia hormonalne,
  • hiperkalcemia, czyli nadmiar wapnia,
  • zaburzenia wodno-elektrolitowe - zaburzenia homeostazy organizmu,
  • stosowanie diuretyków, czyli leków moczopędnych oraz innych leków,
  • przedawkowanie witaminy D i A.

Polidypsja bardzo często jest objawem choroby, dlatego nie wolno jej ignorować, zwłaszcza jeśli utrzymuje się przez dłuższy czas. Gdy pojawiają się niepokojące sygnały, należy z dzieckiem iść do lekarza.

Polidypsja u dziecka - diagnostyka i leczenie

Ponieważ polidypsja u dziecka nie jest chorobą, a jej objawem, bardzo ważne jest znalezienie jej przyczyny i ustalenie choroby, która ją wywołała. W tym celu należy wykonać wiele różnych badań laboratoryjnych zleconych przez lekarza, w zależności od podejrzewanego podłoża problemu. Lekarz stawia diagnozę mając obraz sytuacji, w oparciu o rozmowę z pacjentem, badanie fizykalne (z oceną stanu nawodnienia organizmu), wyniki badań laboratoryjnych.

Aby wyleczyć polidypsję u dziecka należy wyleczyć wywołującą ją chorobę. Terapia zależy zatem od przyczyny, która ją wywołała. Diagnoza polidypsji psychogennej stawiana jest dopiero po wykluczeniu innych możliwych patologii prowadzących do nadmiernego pragnienia.

Polidypsja u dziecka - konsekwencje i powikłania

Polidypsja u dziecka, czyli nadmierne pragnienie, może być groźne nie mniej niż choroba, która ją wywołała. Zdarza się bowiem, że jej konsekwencją jest zatrucie wodne. Dochodzi do niego, gdy nadmierna ilość przyjętych płynów nie jest wydalana z organizmu. Ponieważ w organizmie gromadzi się zbyt dużo wody, dochodzi do rozcieńczenia płynów ustrojowych oraz hiponatremii - niedoboru sodu we krwi. Skutkiem zatrucia wodnego może być wyciek płynów do jam ciała oraz obrzęk mózgu.

Przyjmowanie dużej ilości płynów może wywoływać odchylenia od normy w badaniach krwi. Obserwuje się spadek hematokrytu i zaburzenia elektrolitowe spowodowane rozcieńczeniem płynów ustrojowych. Szczególnie groźny jest spadek stężeń sodu oraz potasu.

Więcej o:
Copyright © Agora SA