Polidypsja u dziecka, czyli nadmierne pragnienie może pojawić się, gdy organizm traci płyny w związku z poceniem się, które towarzyszy dużemu wysiłkowi fizycznemu, wysokiej temperaturze otoczenia czy gorączce. To zjawiska naturalne. W innych sytuacjach uczucie silnego pragnienia, zwłaszcza długotrwałe, może być objawem choroby.
O polidypsji u dziecka mówi się, gdy ilość spożywanych płynów wykracza poza normę i wynosi nawet 6 litrów w ciągu doby. Oznacza to, że dziecko nią dotknięte pragnienie odczuwa nieustannie. Polidypsja może pojawić się w każdym wieku. Zwykle towarzyszy jej poliuria, czyli wielomocz (mówi się o nim, gdy mocz jest wydalany w ilości większej niż 3 litry na dobę. Polidypsja u dziecka charakteryzuje się tym, że ilości przyjmowanych płynów nie zależą od okoliczności: infekcji przebiegającej z wysoką gorączką, podejmowania lub nie wysiłku fizycznego, a także upału.
Polidypsja u dziecka może mieć bardzo różne przyczyny. Najczęściej odpowiada za nią:
Polidypsja bardzo często jest objawem choroby, dlatego nie wolno jej ignorować, zwłaszcza jeśli utrzymuje się przez dłuższy czas. Gdy pojawiają się niepokojące sygnały, należy z dzieckiem iść do lekarza.
Ponieważ polidypsja u dziecka nie jest chorobą, a jej objawem, bardzo ważne jest znalezienie jej przyczyny i ustalenie choroby, która ją wywołała. W tym celu należy wykonać wiele różnych badań laboratoryjnych zleconych przez lekarza, w zależności od podejrzewanego podłoża problemu. Lekarz stawia diagnozę mając obraz sytuacji, w oparciu o rozmowę z pacjentem, badanie fizykalne (z oceną stanu nawodnienia organizmu), wyniki badań laboratoryjnych.
Aby wyleczyć polidypsję u dziecka należy wyleczyć wywołującą ją chorobę. Terapia zależy zatem od przyczyny, która ją wywołała. Diagnoza polidypsji psychogennej stawiana jest dopiero po wykluczeniu innych możliwych patologii prowadzących do nadmiernego pragnienia.
Polidypsja u dziecka, czyli nadmierne pragnienie, może być groźne nie mniej niż choroba, która ją wywołała. Zdarza się bowiem, że jej konsekwencją jest zatrucie wodne. Dochodzi do niego, gdy nadmierna ilość przyjętych płynów nie jest wydalana z organizmu. Ponieważ w organizmie gromadzi się zbyt dużo wody, dochodzi do rozcieńczenia płynów ustrojowych oraz hiponatremii - niedoboru sodu we krwi. Skutkiem zatrucia wodnego może być wyciek płynów do jam ciała oraz obrzęk mózgu.
Przyjmowanie dużej ilości płynów może wywoływać odchylenia od normy w badaniach krwi. Obserwuje się spadek hematokrytu i zaburzenia elektrolitowe spowodowane rozcieńczeniem płynów ustrojowych. Szczególnie groźny jest spadek stężeń sodu oraz potasu.