Refluks pęcherzowo-moczowodowy

Refluks sprzyja zakażeniom układu moczowego, a nawracające zakażenia pogłębiają go, co może doprowadzić do uszkodzenia nerek. U chłopców pierwotną przyczyną refluksu bywa często obecność zastawki cewki moczowej, u dziewczynki - zwężenie jej ujścia. Jedno i drugie stanowi przeszkodę do wypływającego moczu, co sprawia, że zaczyna się on cofać. W obu wypadkach prosty zabieg wystarczy, by refluks ustał.

Dzieci z refluksem są zwykle ospałe, blade, nie mają apetytu. Mogą odczuwać ból w podbrzuszu, cewce moczowej, plecach (zwykle podczas siusiania), a także popuszczać mocz w dzień i moczyć się w nocy. Ponieważ refluks łączy się z zakażeniami dróg moczowych, już po jednym zakażeniu (w przypadku chłopców) lub dwóch (w przypadku dziewczynek) powinno się przeprowadzić kompletne badania dróg moczowych, a więc: badanie moczu, USG jamy brzusznej, cystouretrografię mikcyjną, czyli badanie rentgenowskie pęcherza, cewki moczowej oraz moczowodów z zastosowaniem tzw. kontrastu i ewentualnie cystoskopię.

Jeśli się okaże, że dziecko ma refluks, trzeba je nauczyć by nie wstrzymywało moczu i by w chwilę po jego oddaniu wysiusiało się jeszcze raz - dzięki temu mocz nie będzie zalegał w pęcherzu, co zmniejszy prawdopodobieństwo rozwoju bakterii. Malec powinien również dużo pić, zwłaszcza soki z dużą ilością witaminy C. W zapobieganiu zakażeniom istotną role odgrywa także higiena oraz leki zakwaszające i odkażające mocz.

Jeśli po roku takiego postępowania nie nastąpi poprawa, konieczna będzie operacja. Może ona polegać na wprowadzeniu cienkiej rurki do cewki moczowej i wstrzykiwaniu teflonu lub kolagenu w okolicę ujścia moczowodu do pęcherza bądź też na operacyjnym odtworzeniu prawidłowego ujścia moczowodu do pęcherza.