Tężyczka - czym jest?
Tężyczka ściśle związana jest z układem nerwowym oraz mięśniowo-kostnym. Chodzi tutaj przede wszystkim o połączenia między tymi dwoma układami, które doprowadzają do widocznych nam gołym okiem objawów. Definiowana jest jako stan patofizjologiczny, czyli taki który zaburza pracę komórek, narządów lub układów. Tężyczka jest objawem choroby, który najczęściej charakteryzuje się drżeniem całego ciała lub tylko niektórych jego części. Może dojść także do uczucia nieprzyjemnego mrowienia lub niekiedy bardzo bolesnych skurczów mięśni. Jest to dosyć niebezpieczny stan, ponieważ może w nim dochodzić również do skurczów mięśni krtani, które mogą utrudnić lub uniemożliwić oddychanie, konsekwencją czego może być śmierć przez uduszenie.
Tężyczka nerwicowa - co to takiego?
Tężyczka nerwicowa jest związana ze stanem tężyczki utajonej. Chodzi o jej skutki oddziałujące na układ oddechowy. W trakcie ataków często dochodzi do hiperwentylacji, której może towarzyszyć stan lękowy. Przyczyną takiego rodzaju tężyczki jest zazwyczaj niski poziom witaminy D3 w organizmie.
Tężyczka - przyczyny wystąpienia objawów chorobowych
Przyczyny tężyczki zostały stosunkowo dobrze poznane. Uważa się, że głównie chodzi o pewne braki w organizmie. Przede wszystkim będzie to dotyczyło wapnia. W przypadku zmniejszenia jego udziału w krwiobiegu następuje również zmniejszenie takich składników, jak magnez oraz potas. Takie zachwiania w gospodarce organizmu prowadzą bezpośrednio do wystąpienia tężyczki.
Wapń jest wydzielany przez gruczoły przytarczycowe, są one odpowiedzialne za uzupełnianie jego poziomu w razie wystąpienia braków w organizmie. Pobierany jest on także z pokarmu, lub też ze zmagazynowanych zapasów w kościach. Może jednak dojść do niedoczynności przytarczyc, w konsekwencji czego wapń nie będzie dostarczany do organizmu w odpowiednich ilościach, co zaburzy gospodarkę wapniowo-fosforową.
Tężyczka utajona i jawna
- Tężyczka utajona zwana także spazmofilią jest jedną z grup, na które dzielimy ogólny stan tężyczki. Charakteryzuje się objawami, które mogą występować nawet w sytuacjach kiedy mamy prawidłowe stężenie wapnia we krwi a gruczoły przytarczycy funkcjonują w sposób poprawny. Może to się wiązać z brakiem innych składników, a mianowicie - magnezu lub też fosforu. Objawy są tutaj znacznie łagodniejsze niż w przypadku tężyczki jawnej. Występuje: lekkie okresowe drżenie mięśni, bóle głowy oraz ogólne złe samopoczucie.
- Z kolei tężyczka jawna cechuje się widocznymi objawami typowymi dla tego stanu. Dochodzi do nich często w przypadku dużej niedoczynności gruczołów przytarczycy, co skutkuje zbyt niskim poziomem wapnia w organizmie lub może być spowodowane uszkodzeniami mechanicznymi tychże gruczołów. Zdarzają się one niekiedy podczas wypadków lub zabiegów operacyjnych przeprowadzanych w okolicach szyjnych. Ostrzeżeniem przed nadchodzącym napadem tężyczki jawnej może być uczucie mrowienia w okolicy ust oraz palców.
Tężyczka - objawy, które możemy rozpoznać
Objawy tężyczki przedstawiają się w następująco:
- najbardziej rozpoznawalne będzie drżenie mięśni. Może ono występować w różnym nasileniu, na różnych partiach ciała lub powodować drgawki całego ciała.
- bardzo charakterystyczne jest uczucie mrowienia, które jest zlokalizowane w obrębie ust oraz na opuszkach palców. Mrowienie najczęściej jest zwiastunem drgawek, które z dużym prawdopodobieństwem po nim następują
- problemy z widzeniem, jak światłowstręt, zamazanie obrazu lub podwójne widzenie
- problemy z oddychaniem wywołane skurczami krtani
- bóle w klatce piersiowej
- ból głowy
- objawy podobne do padaczki - drgawki podczas utraty przytomności
Tężyczka - leczenie
Leczenie tężyczki jest niekiedy procesem długotrwałym. Całkowite wyleczenie jest zależne przede wszystkim od przyczyn, które spowodowały ten stan.
Leczenie może polegać na:
- uzupełnieniu prawidłowego stężenia wapnia
- odpowiednim implementowaniu magnezu lub potasu
- podaniu witaminy D
- Niekiedy przy łagodnych objawach związanych z tężyczką utajoną wystarczy zmiana diety na taką, która jest bogata w produkty posiadające wysokie stężenie wapnia, magnezu, potasu.
