Autyzm - jak rozpoznać? Objawy i przyczyny

Autyzm to zaburzenie o charakterze neurologicznym. Często ma podłoże genetyczne. Osoba z autyzmem unika kontaktu ze światem zewnętrznym - z ludźmi i otoczeniem i zachowuje się w specyficzny sposób. Jak rozpoznać autyzm?

Autyzm jest zaburzeniem o charakterze neurologicznym, dotyczącym mózgu i mającym nierzadko podłoże genetyczne. Autyzm najczęściej diagnozuje się już w okresie dzieciństwa. Według American Autism Association niektóre dzieci z autyzmem mogą mieć objawy już od urodzenia, podczas gdy u innych mogą rozwijać się dopiero, gdy zaczną dojrzewać. Jak rozpoznać autyzm?

Autyzm - objawy

Dziecko z autyzmem nie reaguje na polecenie, nie chce bawić się z rówieśnikami, ma trudności z wyrażaniem emocji i porozumiewaniem się za pomocą mowy i gestów. Poza zaburzeniami komunikacji, osoba z autyzmem może wykazywać powtarzalne lub nietypowe zachowania. Np. być szczególnie zainteresowana jednym tematem, powtarzać te same ruchy, np. kołysanie się na boki, przykładanie szczególnej uwagi do układania zabawek, puzzli itp. Dziecko z autyzmem może mieć także problem z utrzymaniem równowagi. Niektóre dzieci po prostu wolniej się rozwijają i ich zachowanie niesłusznie kojarzone jest z autyzmem. 

Autyzm u dorosłych

Dorośli z autyzmem mogą mieć trudności w nawiązaniu rozmowy, utrzymywaniu bliskich przyjaźni. Mogą odczuwać dyskomfort podczas kontaktu wzrokowego, wykazywać ogromne zainteresowanie jednym tematem. Mogą przez długi czas mówić do siebie o tym samym. Dorośli z autyzmem są bardziej wrażliwi na dźwięki i zapachy, które innym nie przeszkadzają. Mogą wydawać mimowolne dźwięki, preferować samotne wykonywanie czynności. Osoby z autyzmem często odczuwają lęk społeczny, mogą doświadczać wyniszczających problemów społecznych, podczas gdy inne mogą być w stanie funkcjonować niezależnie.

Autyzm ma powiązania z innymi schorzeniami, takimi jak padaczka, czy stwardnienie guzowate. Według National Institute of Neurological Disorders and Stroke (NINDS), około 20–30 proc. osób z autyzmem ma padaczkę.

Autyzm - przyczyny

Przyczyny autyzmu nie są obecnie znane, ale znaczna liczba badań jest w toku. Naukowcy zidentyfikowali kilka genów, które wydają się mieć połączenia z autyzmem. Stwierdzili, że to zaburzenie najczęściej jest genetycznie uwarunkowane. Stwierdzono np., że jeśli jedno z bliźniąt ma autyzm, drugi prawdopodobnie też będzie go miał. 

Eksperci twierdzą, że za rozwój zaburzeń autystycznych mogą być odpowiedzialne defekty neurologiczne, a te mogą być wywołane przez różne czynniki etiologiczne. Do najczęściej wymienianych w literaturze źródeł autyzmu należą: aberracje chromosomowe; urazy okołoporodowe; dziecięce porażenie mózgowe; zatrucia metalami ciężkimi i rtęcią; wrodzona toksoplazmoza; wiek ojca powyżej 40. roku życia.

Czy szczepionki powodują autyzm?

Istnieje teoria, że szczepionki przyczyniają się do rozwoju autyzmu. Jednak według CDC, nie ma znanego związku między szczepionkami a autyzmem. Niektóre osoby twierdzą, że tiomersal, środek konserwujący zawierający rtęć, występuje w szczepionkach i ma powiązania z autyzmem. Jednak przynajmniej dziewięć różnych badań od 2003 r. dostarczyło dowodów, które podważają to twierdzenie.

Dziennik "Lancet" opublikował wstępny artykuł, który wywołał kontrowersje wokół szczepionek i autyzmu, i wycofał go 12 lat później, gdy pojawiły się dowody sfałszowania danych, a oszustwa naukowe stały się jasne. Organy zarządzające odebrały autorowi artykułu Andrew Wakefieldowi jego uprawnienia i pozwolenie na praktykę.

Leczenie autyzmu 

Wczesna diagnoza autyzmu u dziecka daje mu szansę na wyleczenie lub zminimalizowanie objawów. Leczenie obejmuje m.in. psychoterapię i dietę. Dużo dzieci z autyzmem (ponad 80 proc.), cierpi na tzw. zespół cieknącego jelita. Lekarze z Autism Research Institute twierdzą, że wyleczenie z innych chorób i uzupełnienie niedoborów witamin i minerałów jest bazą dla terapii zachowania i daje większą nadzieję na pokonanie autyzmu. Wielu amerykańskich specjalistów koncentruje się najpierw na leczeniu ciała, a potem umysłu.

Dzieci z autyzmem często cierpią na zaburzenia trawienia. Mają osłabiony lub uszkodzony układ immunologiczny, przez co są podatni na alergie. Cierpią na niedobory pierwiastków i witamin. Brakuje im zwykle cynku, magnezu, selenu, chromu i witamin C, B6, B12, A, E, kwasu foliowego. Mają zaburzenia równowagi bakteryjnej w jelitach, często rozwijają się u nich infekcje grzybicze, bakteryjne i wirusowe. Często dopiero po wyleczeniu dziecka z tych schorzeń specjaliści skupiają się na leczeniu psychiatrycznym. 

Leczenie autyzmu polega na podawaniu odpowiednio dobranych dawek witamin i suplementów (ważne są probiotyki oraz tran), stosowaniu diety (bezmlecznej, bezglutenowej), przyjmowaniu preparatów podnoszących odporność oraz stosowaniu leków przeciwgrzybiczych (wraz z dietą bezcukrową). Dziecko z autyzmem powinno unikać m.in. słodyczy, słodkich owoców, cukru, miodu, octu, musztardy, masła, majonezu, keczupu, białego pieczywa, białego ryżu, produktów konserwowych. 

Autyzm - jak zrozumieć?

Zobacz wideo
Więcej o: