Escherichia coli należy do grupy bakterii Gram ujemnych z grupy Enterobacteriaceae, które naturalnie występują w organizmie człowieka. Nazwa bakterii pochodzi od nazwiska jej odkrywcy - Theodora Eschericha, austriackiego pediatry i bakteriologa. Escherichia coli nazywana jest także bakterią kałową lub pałeczkami okrężnicy.
W obrębie Escherichia coli wyróżnia się bakterie chorobotwórcze dla człowieka, jak również szczepy niepatogenne, wchodzące w skład flory przewodu pokarmowego. W układzie pokarmowym, gdzie bytuje bakteria, E.coli spełniają wiele pożytecznych funkcji, między innymi bierze udział w rozkładzie pożywienia oraz przyczynia się do produkcji witamin z grupy B i K.
Zwykle kosztują niewiele, nie wymagają skierowania ani żadnych przygotowań. Nie bolą i nie kradną zbyt wiele czasu, a mogą właśnie czas ci ofiarować. Proste badania na wagę zdrowia.
Escherichia coli w moczu
Escherichia coli w moczu nie powinna się pojawiać. Zdarza się jednak, że mocz nie jest jałowy. Dlaczego tak się dzieje? Bakterie mogą zostać przeniesione z odbytu do cewki moczowej, a następnie do pęcherza oraz wyżej do nerek. Transmisja może również nastąpić drogą płciową.
Jeżeli bytująca w jelicie bakteria E. coli przedostaje się do układu moczowego, często wywołuje tzw. bakteriomocz. Wówczas mogą pojawić się różne objawy - obecność bakterii wykazuje posiew moczu. Bakterie bytujące w drogach moczowych określane są mianem szczepów uropatogennych.
Escherichia coli w moczu - objawy
Bakteria E.coli w moczu może wywoływać różne objawy, ale zakażenie może przebiegać bezobjawowo. Escherichia coli w moczu to najczęstsza przyczyna zakażenia układu moczowego. Może ono objąć dolny odcinek dróg moczowych (cewka moczowa, pęcherz), jak i odcinek górny. Gdy bakterie coli przedostaną się do nerek, mogą wywołać odmiedniczkowe zapalenie nerek. Escherichia coli w moczu może sprawić, ze pojawi się:
- pieczenie podczas oddawania moczu,
- parcie na pęcherz,
- częstomocz,
- ból w podbrzuszu i w okolicy lędźwiowej,
- gorączka.
Można także zaobserwować czerwone lub ciemnobrunatne zabarwienie moczu, co jest spowodowane obecnością krwi. Dzieje się tak, gdy dojdzie do zapalenia błony śluzowej pęcherza.
Escherichia coli w moczu w ciąży
Kobiety w ciąży, ponieważ są szczególnie narażone na infekcje, powinny wykonywać profilaktycznie badania moczu. Jest to ważne zwłaszcza u kobiet ze skłonnościami do częstych infekcji dróg moczowych.
Ma to związek z tym, że powiększająca się macica uciska pęcherz i utrudnia jego opróżnianie, co zwiększa ryzyko namnażania się bakterii. Niekorzystne jest również działanie hormonów ciążowych (progesteron i estrogen), które sprzyjają przyleganiu bakterii do błon śluzowych w drogach moczowych kobiety.
Bakteria E.coli - leczenie i badanie
Na wykrycie bakterii w moczu pozwala posiew moczu. Materiał do badania pobierany jest do jałowego pojemniczka lub bezpośrednio na podłoże transportowo - wzrostowe. Wskazaniem do wykonania posiewu moczu są objawy zakażenia układu moczowego, ale przeprowadza się je również profilaktycznie przed zabiegami urologicznymi oraz w ciąży.
Przyjmuje się, że norma dla bakterii Escherichia coli w moczu wynosi do 100 tys. komórek bakterii w 1 ml moczu. Wartości poniżej tej normy są uznawane za sytuację fizjologiczną. Wyniki powyżej normy dowodzą obecności patogenu w moczu.
Nie zawsze jednak obecność bakterii w moczu oznacza zakażenie układu moczowego, nie zawsze też wymaga jest antybiotykoterapia. Jeżeli badanie wykaże bakterię coli w moczu, ale nie towarzyszą temu objawy zakażenia układu moczowego, nie włącza się leczenia antybiotykiem. Terapię wdraża się wyłącznie u ciężarnych, ponieważ bakterie występujące w pęcherzu mogą przedostać się do nerek i wywołać odmiedniczkowe zapalenie nerek. Nieleczony bakteriomocz może doprowadzić nawet do porodu przedwczesnego.
Leczeniem obejmuje się również cukrzyków, osoby z obniżoną odpornością, a także pacjentów przed zabiegami urologicznymi. Leczeniem z wyboru zakażenia układu moczowego wywołanego przez E. coli jest antybiotykoterapia. Wobec bakterii Escherichia coli aktywność zachowują penicyliny, cefalosporyny, aminoglikozydy, fluorochinolony oraz tetracykliny.
