Zaburzenia widzenia to różne nieprawidłowości, które skutkują nieprawidłowym widzeniem. Mogą mieć różne przyczyny, zarówno okulistyczne, jak i neurologiczne. Bywają objawem chorób nerwu wzrokowego lub rozwijają się w przypadku zaburzeń czy chorób przewlekłych, takich jak choćby cukrzyca lub nadciśnienie tętnicze. Zaburzenia widzenia mogą być też przejawem procesu starzenia się oka.
O czym mogą świadczyć mroczki przed oczami? Zobaczcie:
Zaburzenia widzenia - objawy
Zaburzenia widzenia są odczuciami subiektywnymi. Najczęściej zgłaszane nieprawidłowości to: podwójne widzenie, problem z rozróżnianiem barw, mroczki przed oczami, rozmazanie obrazu, ograniczenie pola widzenia, widzenie za mgłą, osłabienie ostrości wzroku, wrażenia latających plamek przed oczami, wrażenia błysków przed okiem, podwójne widzenie, zaniki pola widzenia, zmiana kształtu widzianego obiektu oraz ślepota.
Zaburzenia widzenia - przyczyny okulistyczne
Zaburzenia widzenia najczęściej są wywołane przez przyczyny okulistyczne. Do najbardziej powszechnych zalicza się wady refrakcji, czyli krótkowzroczność, dalekowzroczność oraz astygmatyzm. Inne czynniki to jaskra i zaćma oraz wszelkie choroby rogówki, twardówki, choroby błony naczyniowej, soczewki i ciała szklistego, czyli elementów anatomicznych gałki ocznej. Za zaburzenia widzenia odpowiada również zwyrodnienie plamki żółtej (AMD).
Nadwzroczność najczęściej spowodowana jest zbyt krótką osią gałki ocznej. Mówi się o niej, gdy promienie wpadające do gałki ocznej skupiają się w ognisku położonym za siatkówką. W krótkowzroczności promienie świetlne skupiają się w ognisku położonym przed siatkówką. Astygmatyzm jest schorzeniem wywołanym nieprawidłową krzywizną rogówki. Mówi się o nim, gdy promienie świetlne są ogniskowane w dwóch różnych punktach. W efekcie obraz jest zniekształcony i nieostry.
Jaskra jest chorobą, która wiąże się z postępującą neuropatią nerwu wzrokowego. Chorobę dzieli się na pierwotną, wtórną, otwartego lub zamkniętego kąta. Główną przyczyną choroby jest zbyt wysokie ciśnienie wewnątrzgałkowe.
Do zaburzeń widzenia prowadzi również zaćma (katarakta), która charakteryzuje się zmętnieniem soczewki. To z kolei utrudnia promieniom świetlnym dostanie się do siatkówki. W rezultacie chorzy skarżą się na zamglone widzenie.
Zaburzenia widzenia - przyczyny neurologiczne
Do schorzeń neurologicznych, które prowadzą do zaburzeń widzenia, zalicza się:
- zapalenie nerwu wzrokowego. Wywołać je może infekcja wirusowa, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie zatok przynosowych, szczepienie. Zapalenie najczęściej występuje jednoocznie,
- zapalenie tarczy nerwu wzrokowego,
- zanik nerwu wzrokowego. Jest to najczęściej skutek procesu zapalnego, zwyrodnienia lub ucisku,
- neuropatie nerwu wzrokowego,
- nowotwory nerwu wzrokowego (najczęściej glejak).
Zaburzenia widzenia - inne przyczyny
Poza przyczynami okulistycznymi i neurologicznymi zaburzenia widzenia mogą być powikłaniem wielu chorób, takich jak cukrzyca czy nadciśnienie tętnicze.
W wyniku retinopatii cukrzycowej wywołanej długoletnią cukrzycą, może dojść nie tylko do upośledzenia, ale i utraty wzroku. Do patologii w obrębie narządu wzroku w zaawansowanej cukrzycy dochodzi wskutek odwarstwienia siatkówki czy krwawienia w obrębie siatkówki i wnętrza oka.
Nadciśnienie tętnicze niekorzystnie wpływa na stan narządu wzroku, ponieważ może doprowadzić do krwotoków, wysięków i obrzęków. Wówczas również pojawiają się zaburzenia widzenia.
Zaburzenia widzenia - leczenie
Leczenie zaburzeń widzenia polega na właściwym rozpoznaniu i leczeniu choroby, która wywołała dysfunkcję narządu wzroku. Konieczna jest wizyta u okulisty bądź neurologa.
Leczenie może obejmować farmakoterapię (to na przykład krople lub maści stosowane miejscowo, podawane doustnie lub w postaci iniekcji do wnętrza gałki ocznej). Niekiedy zaleca się ćwiczenia (pleoptyczne i ortoptyczne) lub zabiegi operacyjne (także laserowe).
Leczenie wad refrakcji (krótkowzroczność, nadwzroczność, astygmatyzm) polega na ich korekcji za pomocą okularów lub soczewek kontaktowych. Gdy wada jest duża, często konieczna jest chirurgiczna korekcja wady.
W zapobieganiu i leczeniu zaburzeń widzenia w przebiegu retinopatii nadciśnieniowej stosuje się przede wszystkim leki obniżające ciśnienie tętnicze krwi. U osób, które zmagają się z zaburzeniami widzenia, kluczowe są regularne kontrole okulistyczne.
