Mutyzm u dzieci - poznaj przyczyny i metody leczenia

Mutyzm - spis treści:

1. Mutyzm - co to za choroba?
2. Mutyzm - najczęstsze przyczyny
3. Mutyzm - objawy
4. Mutyzm - leczenie: jak wybrać dobrego psychologa?

Mutyzm - co to za choroba?

Mutyzm to brak kontaktu werbalnego z daną osobą przy jednoczesnym nieuszkodzeniu ośrodku mowy. Najczęściej spotykany jest mutyzm wybiórczy u kilkuletnich dzieci  - wówczas dziecko nie mówi tylko w wybranych sytuacjach. Przykładowo, w domu rodzina normalnie się z nim komunikuje, a w innym środowisku (np. w przedszkolu) dziecko zupełnie się nie odzywa. 

Świadomość społeczna tego problemu jest nadal niewielka. Dlatego wielu rodziców początkowo może go lekceważyć. Z kolei, gdy pojawi się już diagnoza, może przerodzić się to w poważny niepokój o przyszłość dziecka. W takiej sytuacji nie należy jednak popadać w panikę, a rozpocząć psychoterapię, która pomoże dziecku na normalne funkcjonowanie w społeczeństwie w przyszłości.

Mutyzm wybiórczy - najczęstsze przyczyny

Mutyzm często mylony jest z nieśmiałością. Dlatego wielu rodziców początkowo zupełnie lekceważy ten problem. Wydaje im się, że dziecko z tego wyrośnie. Jednak nie jest to dobre podejście. Im szybciej mu pomożemy, tym większe jest prawdopodobieństwo, że w przyszłości będzie ono normalnie funkcjonowało w swojej grupie rówieśniczej.

Zobacz także: Kiedy dziecko nagle przestaje mówić. Mama córki z mutyzmem wybiórczym: W domu buzia się nie zamyka, w szkole milczy [ROZMOWA] >>

Najczęstszą przyczyną takiego stanu są zaburzenia lękowe. Dlatego dolegliwość ta powinna zostać zdiagnozowana przez lekarza psychiatrę. Zwykle zamiast leczenia farmakologicznego w takich przypadkach stosuje się jedynie psychoterapię. 

Co ważne, problem ma bardzo często podłoże genetyczne. Jeśli więc my sami lub ktoś z naszych bliskich zmagał się w dzieciństwie z mutyzmem wybiórczym, istnieje spore prawdopodobieństwo, że spotka to także nasze dziecko. To samo dotyczy innych zaburzeń lękowych. 

Co jeszcze wpływa na rozwój mutyzmu wybiórczego? To m.in.:

• doświadczenie bardzo silnego stresu;
• pobyt w obcym kraju, w którym nie używa się języka ojczystego dziecka;
• mała aktywność towarzyska rodziny.

Mutyzm - objawy

Jak możemy rozpoznać, że mamy do czynienia z mutyzmem, a nie ze zwykłą nieśmiałością? 

• Dziecko, które w domu zachowuje się normalnie, w innym środowisku staje się nagle wycofane i zupełnie nie zabiera głosu (nawet, gdy jest o to proszone).
• Takie milczenie w nowym środowisku utrzymuje się przez ponad miesiąc. 
• Bywa także, że dziecko unika wszelkich interakcji społecznych z innymi dziećmi (np. nie chce bawić się z innymi dziećmi na placu zabaw).

Mutyzm - leczenie: jak wybrać dobrego psychologa?

Diagnozę w przypadkach podejrzenia mutyzmu stawia lekarz psychiatra. Leczenie tej przypadłości z reguły nie jest oparte na lekach, a na psychoterapii (decyzję co do tego podejmuje lekarz prowadzący).

Jak wybrać dobrego psychologa dla dziecka? W końcu to od tego zależy sukces terapii. Przed pierwszym kontaktem z kliniką, w której chcemy rozpocząć leczenie, dobrze jest poczytać opinie różnych rodziców na forach, którzy mieli już do czynienia z różnymi specjalistami. Dzięki temu być może unikniemy rozczarowań.

Ważne jest także, by samo dziecko polubiło się z psychologiem. Po każdej wizycie warto więc pytać je o opinię na temat psychoterapii. Jeśli dostrzegamy, że styl prowadzenia zajęć nie odpowiada dziecku, warto pomyśleć o zmianach. Podobnie jak w przypadku dorosłych u dzieci wybór odpowiedniego psychologa może być nieco czasochłonny. Warto jednak nie poddawać się i szukać specjalisty, którego styl terapii jak najbardziej odpowiada dziecku. To zapewni szybsze i lepsze efekty.

Mutyzm - o tym pamiętaj:

• Mutyzm to brak kontaktu werbalnego z daną osobą przy jednoczesnym nieuszkodzeniu ośrodku mowy.
• Najczęściej spotykany jest mutyzm wybiórczy u kilkuletnich dzieci - wówczas dziecko nie mówi tylko w wybranych sytuacjach.
• Świadomość społeczna tego problemu jest nadal niewielka. Dlatego wielu rodziców początkowo może go lekceważyć.
• Najczęstszą przyczyną takiego stanu są zaburzenia lękowe. Dlatego dolegliwość ta powinna zostać zdiagnozowana przez lekarza psychiatrę.
• Z kolei leczenie problemu opiera się zwykle na psychoterapii.
• Ważne jest także, by samo dziecko polubiło się z psychologiem. Po każdej wizycie warto więc pytać je o opinię na temat psychoterapii.

Zobacz także:

• Niepokoje młodych rodziców. "Nie zawsze mamy wpływ na to, jakie jest dziecko. Mieszanki genów są nieprzewidywalne. Wystarczy zaobserwować bliźnięta". [WYWIAD]
• Jak nauczyć dziecko mówić? Jak nauczyć dziecko czytać?
• Dlaczego w Polsce nie rodzą się dzieci? Bo kobiety pracują ponad siły