Mutyzm - spis treści:
- Mutyzm - co to za choroba?
- Mutyzm - najczęstsze przyczyny
- Mutyzm - objawy
- Mutyzm - leczenie: jak wybrać dobrego psychologa?
Mutyzm - co to za choroba?
Mutyzm to brak kontaktu werbalnego z daną osobą przy jednoczesnym nieuszkodzeniu ośrodku mowy. Najczęściej spotykany jest mutyzm wybiórczy u kilkuletnich dzieci - wówczas dziecko nie mówi tylko w wybranych sytuacjach. Przykładowo, w domu rodzina normalnie się z nim komunikuje, a w innym środowisku (np. w przedszkolu) dziecko zupełnie się nie odzywa.
Świadomość społeczna tego problemu jest nadal niewielka. Dlatego wielu rodziców początkowo może go lekceważyć. Z kolei, gdy pojawi się już diagnoza, może przerodzić się to w poważny niepokój o przyszłość dziecka. W takiej sytuacji nie należy jednak popadać w panikę, a rozpocząć psychoterapię, która pomoże dziecku na normalne funkcjonowanie w społeczeństwie w przyszłości.
Mutyzm wybiórczy - najczęstsze przyczyny
Mutyzm często mylony jest z nieśmiałością. Dlatego wielu rodziców początkowo zupełnie lekceważy ten problem. Wydaje im się, że dziecko z tego wyrośnie. Jednak nie jest to dobre podejście. Im szybciej mu pomożemy, tym większe jest prawdopodobieństwo, że w przyszłości będzie ono normalnie funkcjonowało w swojej grupie rówieśniczej.
Najczęstszą przyczyną takiego stanu są zaburzenia lękowe. Dlatego dolegliwość ta powinna zostać zdiagnozowana przez lekarza psychiatrę. Zwykle zamiast leczenia farmakologicznego w takich przypadkach stosuje się jedynie psychoterapię.
Co ważne, problem ma bardzo często podłoże genetyczne. Jeśli więc my sami lub ktoś z naszych bliskich zmagał się w dzieciństwie z mutyzmem wybiórczym, istnieje spore prawdopodobieństwo, że spotka to także nasze dziecko. To samo dotyczy innych zaburzeń lękowych.
Co jeszcze wpływa na rozwój mutyzmu wybiórczego? To m.in.:
- doświadczenie bardzo silnego stresu;
- pobyt w obcym kraju, w którym nie używa się języka ojczystego dziecka;
- mała aktywność towarzyska rodziny.
Mutyzm - objawy
Jak możemy rozpoznać, że mamy do czynienia z mutyzmem, a nie ze zwykłą nieśmiałością?
- Dziecko, które w domu zachowuje się normalnie, w innym środowisku staje się nagle wycofane i zupełnie nie zabiera głosu (nawet, gdy jest o to proszone).
- Takie milczenie w nowym środowisku utrzymuje się przez ponad miesiąc.
- Bywa także, że dziecko unika wszelkich interakcji społecznych z innymi dziećmi (np. nie chce bawić się z innymi dziećmi na placu zabaw).
Mutyzm - leczenie: jak wybrać dobrego psychologa?
Diagnozę w przypadkach podejrzenia mutyzmu stawia lekarz psychiatra. Leczenie tej przypadłości z reguły nie jest oparte na lekach, a na psychoterapii (decyzję co do tego podejmuje lekarz prowadzący).
Jak wybrać dobrego psychologa dla dziecka? W końcu to od tego zależy sukces terapii. Przed pierwszym kontaktem z kliniką, w której chcemy rozpocząć leczenie, dobrze jest poczytać opinie różnych rodziców na forach, którzy mieli już do czynienia z różnymi specjalistami. Dzięki temu być może unikniemy rozczarowań.
Ważne jest także, by samo dziecko polubiło się z psychologiem. Po każdej wizycie warto więc pytać je o opinię na temat psychoterapii. Jeśli dostrzegamy, że styl prowadzenia zajęć nie odpowiada dziecku, warto pomyśleć o zmianach. Podobnie jak w przypadku dorosłych u dzieci wybór odpowiedniego psychologa może być nieco czasochłonny. Warto jednak nie poddawać się i szukać specjalisty, którego styl terapii jak najbardziej odpowiada dziecku. To zapewni szybsze i lepsze efekty.
Mutyzm - o tym pamiętaj:
- Mutyzm to brak kontaktu werbalnego z daną osobą przy jednoczesnym nieuszkodzeniu ośrodku mowy.
- Najczęściej spotykany jest mutyzm wybiórczy u kilkuletnich dzieci - wówczas dziecko nie mówi tylko w wybranych sytuacjach.
- Świadomość społeczna tego problemu jest nadal niewielka. Dlatego wielu rodziców początkowo może go lekceważyć.
- Najczęstszą przyczyną takiego stanu są zaburzenia lękowe. Dlatego dolegliwość ta powinna zostać zdiagnozowana przez lekarza psychiatrę.
- Z kolei leczenie problemu opiera się zwykle na psychoterapii.
- Ważne jest także, by samo dziecko polubiło się z psychologiem. Po każdej wizycie warto więc pytać je o opinię na temat psychoterapii.
Zobacz także:
