Mięczak zakaźny to choroba zakaźna, wywoływana przez wirus z grupy ospy (Poxvirus), MCV (molluscum contagiosum virus). Specjaliści wyróżniają dwa typy wirusa: MCV-1 oraz MCV-2, przy czym większość zakażeń wywołuje typ pierwszy.
Mięczak zakaźny - co to za choroba?
Mięczak zakaźny występuje na całym świecie. Najczęściej dotyka dzieci do piątego roku życia oraz osoby w wieku 15-29 lat. Szczególnie narażeni są chorujący na atopowe zapalenie skóry (AZS) i osoby z obniżoną odpornością.
Mięczakiem zakaźnym można zakazić się drogą kropelkową, przez kontakt z zakażoną osobą lub z przedmiotami, których dotykała. Do zakażenia dochodzi podobnie, jak w przypadku ospy wietrznej. U dorosłych do zakażenia może dojść także na drodze kontaktów płciowych.
Mięczak zakaźny - objawy
Pierwsze objawy związane z rozwojem mięczaka zakaźnego pojawiają się najwcześniej po dwóch tygodniach od kontaktu z wirusem, choć może to nastąpić także dużo później.
Jeśli doszło do zakażenia wirusem MCV, na skórze pojawiają się wyraźnie, odgraniczone od reszty skóry grudki i guzki. Są twardawe, półprzezroczyste, w kolorze szarawym lub cielistym. W środku każdej zmiany widoczne jest wgłębienie, a jej wnętrze wypełnia serowata, kaszowata treść, która po nakłuciu bądź uszkodzeniu skóry wydostaje się na zewnątrz.
Mięczak zakaźny u dziecka manifestuje się grudkami, które pojawiają się najczęściej na twarzy, kończynach oraz klatce piersiowej. U osób dorosłych, które zakaziły się mięczakiem drogą płciową guzki występują na skórze członka u mężczyzn oraz na wzgórku łonowym, na wargach sromowych, wewnętrznej powierzchni ud i w pachwinach u kobiet. Zmiany charakterystyczne dla mięczaka zakaźnego mogą tworzyć skupiska - grudki mogą się zlewać i pokrywać duży obszar skóry.
Mięczak zakaźny - diagnostyka i leczenie
Zmiany, jakie pojawiają się na skórze i świadczą o zakażeniu wirusem MCV są bardzo charakterystyczne, dlatego lekarze zwykle nie mają problemów z postawieniem diagnozy. Czasem, by mieć pewność, zlecają jednak biopsję zmiany i badanie histologiczne (zmiany histologiczne w zakażeniu MCV są również bardzo charakterystyczne).
Mięczaków zakaźnych teoretycznie nie trzeba leczyć, ponieważ z czasem ustępują samoistnie. Jednak robi się to, ponieważ gojenie się zmian jest procesem długotrwałym, który może trwać kilka miesięcy. W tym czasie grudki się rozsiewają i przenoszą na innych - każda osoba zakażona mięczakiem może zakażać innych przez cały okres występowania zmian na skórze, do czasu całkowitego ich zniknięcia.
Jak zatem leczyć mięczaka zakaźnego? Można to zrobić różnymi metodami, takimi jak:
- łyżeczkowanie,
- elektrokoagulacja,
- laseroterapia,
- krioterapia, czyli wymrażanie. Stosuje się ją, gdy zmiany są zlane i zajmują duży obszar skóry. Zdarza się, że po leczeniu na skórze pozostają blizny,
- mechaniczne wyciskanie treści guzków, polegające na nakłuciu i wyciśnięciu kaszowatej treści. Ma ono zastosowanie, gdy na ciele pojawiły się tylko nieliczne guzki,
- farmakoterapia, gdy zmiany są nieduże. Leczenie polega na smarowaniu guzków środkiem drażniącym. To wywołuje reakcje zapalną i prowadzi do wygojenia się zmian.
Wszystkie zabiegi chirurgiczne przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym.
Zdarza się, że drapanie zmian doprowadza do zakażenia bakteryjnego. Wówczas niezbędne jest podanie antybiotyku. Jeśli zaś guzkom towarzyszy świąd, skórę wokół nich smaruje się maściami sterydowymi.
Ponieważ mięczak zakaźny jest chorobą wysoce zakaźną, obserwacji i leczeniu powinni być poddani wszyscy, którzy mieli kontakt z chorym.
Przeczytaj także:
