Co to jest lordoza? Przyczyny, leczenie i zapobieganie skrzywieniom kręgosłupa

Lordoza to wada postawy, która objawia się nadmiernym wygięciem kręgosłupa do przodu w dole pleców. Choć leczenia lordozy wymaga jedynie znikoma ilość przypadków, nie wolno jej bagatelizować. Nieleczona może się powiększać, wpływać na dysproporcje sylwetki i powodować powikłania, takie jak bóle pleców czy artretyzm. Jakie są objawy lordozy? Co jest przyczyną tej dolegliwości i jak się ją leczy?
Zobacz wideo

Lordoza - czym jest i jakie są objawy?

Wygięcie kręgosłupa do przodu, które u człowieka występuje w odcinku lędźwiowym oraz szyjnym kręgosłupa, jest naturalne. Inaczej sytuacja wygląda w przypadku, gdy to wygięcie zbyt mocno się pogłębia, do nienaturalnych rozmiarów. Wówczas mówimy o lordozie patologicznej, która wymaga konsultacji z lekarzem i najczęściej podjęcia leczenia.

Zazwyczaj lordozie nie towarzyszą dodatkowe objawy. U mniejszych dzieci zauważa się wyraźnie zaznaczony odcinek lędźwiowy kręgosłupa, w charakterystyczny sposób wypięty brzuch oraz uwypuklone pośladki. Niekiedy jednak lordoza może powodować dolegliwości bólowe (głównie w dole pleców), wywołane zbyt dużym obciążeniem. Nieleczona lordoza może wywołać zaburzenia ze strony układu trawiennego.

Lordoza u dziecka - jakie są jej przyczyny?

W przypadku lordozy nie można mówić o jednej przyczynie. Do jej powstania przyczynia się wiele czynników. Jednym z nich jest krzywica spowodowana niedoborem witaminy D, bądź też całkowitą awitaminozą, powstałą w wyniku niewłaściwego sposobu odżywiania i zbyt krótkim czasem przebywania na zewnątrz. Zastanawiacie się, dlaczego wychodzenie na spacer z dzieckiem może mieć wpływ na odpowiednią dawkę pewnych witamin? Otóż witamina D wytwarza się w skórze dziecka właśnie pod wpływem promieni słonecznych, zatem zbyt mocno ograniczając wyjścia na dwór, można przyczynić się do jej niedoboru.

Lordozie wywołanej krzywicą towarzyszy szereg innych objawów, związanych z nieprawidłowościami kostno-stawowymi. Mogą występować również objawy ogólne, które trudno powiązać z jedną chorobą. Są to np. zaparcia, drgawki, brak apetytu, rozdrażnienie, niedokrwistość czy uczucie niepokoju.

Do rozwoju lordozy może przyczynić się nieprawidłowa postawa ciała, nieodpowiednia ilość aktywności fizycznej, otyłość czy niektóre przebyte urazy ciała (np. zwichnięcia biodra).

Dolegliwość ta może być również spowodowana słabymi mięśniami ud (choć często uważa się, że chodzi o słabe mięśnie pleców bądź brzucha). W takim wypadku zaleca się dziecku wykonywanie ćwiczeń korekcyjnych, np. na piłce.

Lordoza może pojawić się także w przypadku rozpoznania kręgozmyku. Kręgozmyk jest wadą wrodzoną polegającą na przesuwaniu się kręgów względem siebie - jeden, najczęściej wyższy kręg przesuwa się względem drugiego, tego niższego. Najczęściej ma to miejsce, gdy piąty krąg lędźwiowy przesuwa się względem kości krzyżowej. Objawem kręgozmyku jest również ból promieniujący w okolice nóg, pojawiający się albo nasilający podczas siadania i wstawania. Jeśli lekarz stwierdzi kręgozmyk, zaleca się wykonanie rezonansu magnetycznego, który potwierdzi lub wykluczy nacisk na korzenie nerwowe. Kręgozmyki należy regularnie kontrolować u radiologa, by sprawdzać, czy się nie powiększają.

Kolejną przyczyną powstania lordozy jest występowanie innej wady postawy - tzw. kifozy pogłębionej (zbyt duże wygięcie środkowej części pleców na zewnątrz).

Ponadto lordoza może być skutkiem powikłania gruźlicy lub skutkiem stanów zapalnych, pojawiających się w okolicy kręgosłupa, skurczów mięśni, a także następstwem takich chorób, jak: krzywica, dystrofia mięśniowa (czyli zanik mięśni), zapalenie krążków międzykręgowych (dysków), osteoporoza, choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa, rwa kulszowa czy achondroplazja. Ta ostatnia przypadłość jest chorobą genetyczną, prowadzącą do karłowatości (osoby cierpiące na karłowatość mają tułów naturalnych rozmiarów i nieproporcjonalnie krótkie kończyny, szpotawe kolana, bardziej wydatne czoło i specyficzny kształt twarzy).

Lordoza u dzieci - diagnoza i leczenie

Leczenie lordozy dobiera się w zależności od stopnia wygięcia kręgosłupa i wystąpienia dodatkowych objawów. Większość zdiagnozowanych przypadków lordozy nie wymaga specjalistycznego leczenia. Jeżeli zbyt duże wygięcie kręgosłupa można zniwelować za pomocą zmiany pozycji (nachyleniu do przodu), to nie ma powodów do niepokoju. W takich sytuacjach nie trzeba podejmować decyzji o leczeniu, choć na pewno nie zaszkodzą odpowiednie ćwiczenia fizyczne.

Jeśli u dzieci podczas zmiany ułożenia ciała, np. przy wykonaniu skłonu do przodu, wciąż widoczne jest wygięcie kręgosłupa lub pojawia się ból, skurcze mięśnie, drętwienie czy mrowienie koniecznie, trzeba skonsultować się z lekarzem.

Diagnoza lekarska jest podstawą do rozpoczęcia leczenia. Nie należy jednak się martwić na zapas - decyzję o leczeniu podejmuje się zaledwie w 5% przypadków. W większości wystarczy podjęcie odpowiedniej aktywności ruchowej - czasem jest to pływanie, ćwiczenia z piłką, a niekiedy gimnastyka korekcyjna pod okiem specjalisty. Lekarz może też zalecić młodemu pacjentowi fizykoterapię, by wzmocnić mięśnie tułowia.

W bardziej zaawansowanych przypadkach zaleca się noszenie gorsetu ortopedycznego. Gorset jest indywidualnie dopasowywany do osoby i wymusza prawidłową postawę ciała, uciskając w odpowiedni sposób kręgosłup. Najskuteczniej działa noszenie go przez niemal cały dzień - nawet do 18h dziennie. Potem można zakładać go już tylko do spania.

Decyzję o wykonaniu operacji podejmuje się tylko w skrajnych przypadkach, choć oczywiście i taka konieczność może zaistnieć. Wówczas podczas zabiegu chirurgicznego pacjentowi wstawia się specjalną, wykonaną z metalu płytkę, która koryguje pozycję.

Więcej o:
Copyright © Agora SA