Padaczka to jedna z najczęściej występujących chorób neurologicznych wieku dziecięcego. Mechanizm jej napadów można porównać do spięcia w instalacji elektrycznej, ponieważ atak choroby wywołany jest chwilowymi zakłóceniami w przekazywaniu impulsów przez komórki nerwowe.
Napad epilepsji jest nagłym i chwilowym zaburzeniem czynności mózgu, które następuje wskutek nadmiernych i gwałtownych wyładowań elektrycznych w komórkach nerwowych, skupionych w tzw. ognisku padaczkowym.
Padaczka u dzieci - objawy
Objawy padaczki kojarzą się z drgawkami, niekontrolowanym prężeniem ciała i utratą przytomności, ale to tylko jedna z odsłon tej choroby. Okazuje się bowiem, że nieco mniej niż połowa ataków epilepsji to napady bezdrgawkowe. Wszystko zależy od lokalizacji ogniska padaczkowego w mózgu, ale także od wieku chorego.
Napady choroby wyglądają różnie. Mogą pojawiać się kilka razy dziennie lub kilka przez całe życie. Objawy ataku także są skrajne, dlatego dzieli się je na napady padaczki małe (petit mal) i napady padaczki duże (grand mal).
Napady padaczki duże (grand mal)
Towarzyszy im utrata przytomności, drgawki, prężenie ciała, ślinotok czy chwilowy bezdech. Nie sposób ich przeoczyć. Po napadzie chory odczuwa zmęczenie, ból głowy i mięśni. Charakterystyczne dla napadów jest to, że poprzedza je zjawisko aury. Chory odczuwa lęk czy czuje nieprzyjemny zapach.
Napady padaczki małe (petit mal)
Polegają na krótkim zaniku świadomości, które często nie są rejestrowane ani przez chorego, ani jego otoczenie. Chory po prostu chwilowo nie reaguje na to, co się wokół dzieje. Nie słyszy, nie mówi, choć może wykonywać ruchy automatycznie. Wyłącza się, by po chwili wrócić do wykonywanej czynności. Napady nieświadomości (tzw. napady wyłączeń) występują częściej u dzieci.
Ale atak padaczki u niemowlęcia czy małego dziecka nie zawsze przejawia się brakiem reakcji na bodźce. Czasem jego objawem mogą być powtarzające się drżenia rączki lub palca, trzepotanie powiek czy szarpnięcia kończyn, nagłe przyciąganie głowy do klatki piersiowej i odrzucanie rąk na boki. Sekwencje ruchów mogą liczyć kilkadziesiąt powtórzeń, a ataki mogą pojawiać się wiele razy w ciągu dnia. Nie są to jednak niegroźne epizody. Napady padaczki źle wpływają na rozwój poznawczy dziecka, mogą też sprawić, że maluch w rozwoju się cofnie.
Padaczka u dzieci - przyczyny
Epilepsja dotyczy obu płci i ludzi w każdym wieku. Najczęściej rozpoznaje się ją u ludzi młodych, jeszcze przed 19. rokiem życia. Ryzyko padaczki jest wyższe u seniorów i dzieci do piątego roku życia, największe u noworodków.
Przyczynę wystąpienia epilepsji udaje się ustalić u niespełna połowy chorych, a może nią być:
- uszkodzenie mózgu w okresie życia płodowego,
- uszkodzenie mózgu w czasie nieprawidłowego porodu - niedotlenienie okołoporodowe i mózgowe porażenie dziecięce,
- choroby genetyczne i wrodzone,
- neuroinfekcje,
- urazy głowy.
W większości przypadków przyczyna choroby nie jest znana. Gdy nie udaje się jej dojść, mówi się o idiopatycznej postaci epilepsji.
Padaczka u dzieci - leczenie
Padaczkę u dziecka diagnozuje neurolog na podstawie wywiadu z rodzicami oraz badań, między innymi badania EEG (zapis EEG pozwala na ocenę zmian w mózgu).
Diagnostyka epilepsji u dzieci jest trudna ze względu na różnorodność objawów, które uzależnione są od wieku dziecka oraz na ich podobieństwo do innych, niegroźnych stanów.
Leczenie epilepsji ma przede wszystkim pomóc w normalnym funkcjonowaniu przez złagodzenie napadów lub ich wyeliminowanie. Leki, jakie musi przyjmować chory, indywidualnie dobiera lekarz. Ważne jest przyjmowanie ich w określonych dawkach i porach, ponieważ od tego zależy skuteczność leczenia.
Przeczytaj także:
