Oparzenia to uszkodzenia tkanek spowodowane wpływem wysokiej temperatury, prądu lub szkodliwych substancji chemicznych na skórę. Zdarzają się też sytuacje, w których oparzenie wywołane jest intensywnym tarciem.
O oparzeniach mówimy już w przypadku zetknięcia się skóry z temperaturą 42 stopni Celsjusza, kiedy to po sześciu godzinach naskórek ulega martwicy. Przy temperaturze nieco wyższej, 55 stopni, wystarczy trzyminutowy kontakt, a przy 70 stopniach już tylko sekunda, by wywołać oparzenie. Każde zetknięcie się ciała z temperaturą wynosząca powyżej 55 stopni wiąże się z uszkodzeniem skóry oraz tkanek położonych głębiej. Niestety, w większości przypadków te zmiany są nieodwracalne.
W zależności od głębokości ran wyróżniamy trzy rodzaje oparzeń: I stopień, II stopień i najgroźniejszy - III stopień. W przypadku oparzeń naskórka, które objawiają się zaczerwienieniem (rumieniem), mało widocznym obrzękiem i pieczeniem mówimy o oparzeniach I stopnia. Zazwyczaj samoistnie znika po kilku dniach, nie pozostawiając po sobie śladu w postaci blizny.
Oparzenia II stopnia powodują uszkodzenia głębszych warstw skóry na większej powierzchni. Pozostawiają po sobie bolesne pęcherze wypełnione płynem surowiczym o żółtawym odcieniu. Pojawienie się pęcherzy związane jest z obecnością infekcji. Oparzenia tego typu utrzymują się najczęściej około dwóch tygodni, następnie goją się w wyniku regenerującego się naskórka.
III stopień oparzeń jest najgroźniejszy dla ciała - uszkadza najgłębiej położone warstwy skóry, często również zakończenia nerwów. Czasami część skóry, która uległa martwicy staje się sucha i powstają na niej strupy w kolorze żółtym lub białoszarym. Te bolesne oparzenia powodują również nadwrażliwość na dotyk przez długi czas. Pozostawiają po sobie blizny, a niekiedy są tak poważne, że wymagają przeprowadzenia zabiegu przeszczepu skóry.
Niewielkie oparzenie:
W przypadku niewielkich oparzeń zranione miejsce należy włożyć na kilka minut pod zimną wodę i przytrzymać do czasu, aż zacznie drętwieć. By nie pogorszyć swojego stanu nie wolno:
Po wyjęciu oparzonej części ciała z wody najlepiej przygotować gruby i sterylny opatrunek.
W przypadku pęcherzy:
Staramy się ostrożnie postępować z pęcherzami - absolutnie nie powinno się ich samodzielnie przekłuwać (przebijcie może spowodować przedostanie się zarazków). Jeśli już same pękną możemy spróbować usunąć wiszące elementy skóry pęsetą lub nożyczkami do paznokci (koniecznie je wcześniej wygotuj!). Dobrze by było, aby pęknięte pęcherze zobaczył lekarz - może zlecić stosowanie maści zawierającej antybiotyk. Do lekarza wybieramy się także, gdy pod pęcherzem widzimy ropną wydzieliną - oznacza to stan zapalny, który wymaga natychmiastowego leczenia.
Ciężkie oparzenia powstałe w wyniku zbyt intensywnego kontaktu z promieniami słonecznymi bywają bolesne i niebezpieczne. W upalne lato wystarczy jedynie 30 minut przebywania na plaży, opalania się, by osoba o jasnej karnacji, bez odpowiedniego przygotowania do przebywania na słońcu dostała poparzeń.
W celu złagodzenia skutków oparzenia słonecznego dobrze jest zastosować chłodny kompres - poparzone miejsca ochładzaj przez około 10 minut, trzy-cztery razy w ciągu doby, dopóki zaczerwienienie nie zacznie znikać. Kojąco działają na oparzenia maści z aloesem. Można również zażyć środek przeciwbólowy - najlepiej paracetamol lub ibuprofen (ten drugi lepszy w przypadku opuchlizny). Jeśli pojawią się pęcherze nie przebijaj ich i obserwuj, czy nie zbiera się wewnątrz ropa.
Jeśli po przebywaniu na słońcu pojawią się poważniejsze objawy, takie jak: dreszcze, gorączka, zawroty głowy, a nawet gorączka, skonsultuj się z lekarzem. Poparzenia słoneczne mogą być równie niebezpieczne jak poparzenia termiczne.
Przyczyną oparzeń mogą być także substancje żrące, jak kwasy czy ług. Po kontakcie z takimi substancjami koniecznie zdejmij ubranie i spłucz skórę pod wodą. Postaraj się usunąć suche pozostałości substancji żrących za pomocą szczoteczki. Koniecznie skontaktuj się z lekarzem. Substancje chemiczne, z którymi zetkną się dzieci, mogą skutkować dodatkowymi objawami. Jeśli u malucha pojawią się kłopoty z oddychaniem, duszności, ból podczas łapania oddechu - od razu jedź na pogotowie.
Oparzenie wywołuje również zetknięcie się z prądem elektrycznym. Jeśli do niego dojdzie, w pierwszej kolejności wyłącz urządzenie z sieci i zabierz w bezpiecznie miejsce osobę poszkodowaną. Nigdy nie rób tego gołymi rękami - użyj suchego, przedmiotu, wykonanego z materiału, który nie przewodzi prądu - chociażby krzesła czy kija od szczotki. Objawami takiego oparzenia są najczęściej zaczerwienienia, niekiedy powstają także pęcherze. Jeśli oparzenie dotyczy dziecka i ma ono objawy neurologiczne w postaci odrętwienia, bólu lub mrowienia w kończynach - koniecznie powinien zbadać je lekarz.
Należy zadbać o odpowiednie zabezpieczenia przeciwpożarowe. Oto kilka spraw, którym warto przyjrzeć się bliżej, by uniknąć zagrożenia.
Przeczytaj także: