Nagłośnia to część krtani, która odgradza drogi oddechowe od przewodu pokarmowego, gdy przełykamy. Gdy dochodzi do zakażenia nagłośni, szybko następuje obrzęk chrząstki nagłośniowej, który jest odczuwany w formie silnych duszności. Zapalenie nagłośni wywoływane jest najczęściej przez bakterie Haemophilus influenzae typu B. Dzięki obowiązkowym szczepieniom Hib choroba ta występuje rzadko (odnotowuje się ok. 9-15 przypadków na 100 000). Ryzyko zakażenia może zwiększyć drobny uraz nagłośni, np. poparzenie zbyt gorącym napojem lub zadrapanie przy przełykaniu chropowatego kęsa.
Chociaż zdarzają się również zachorowania u dorosłych, to zapalenie nagłośni dotyczy głównie dzieci od 2. do 7. roku życia. Jest u nich zaliczane do stanów nagłych zagrażających życiu, gdyż duży obrzęk może całkowicie uniemożliwić oddychanie i konieczne jest udzielenie natychmiastowej pomocy. Dodatkowo zakażenie bakterią, która powoduje zapalenie nagłośni może rozprzestrzenić się na inne narządy i prowadzić do zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych a nawet sepsy.
Zazwyczaj infekcja zaczyna się od innych części dróg oddechowych i to ich objawy są zauważalne. Rosnący obrzęk nagłośni zaczyna utrudniać przepływ powietrza. Chory nie kaszle. Pojawiają się:
U dzieci zapalenie nagłośni rozwija się bardzo szybko. Młodsze dzieci nie mogą powiedzieć o odczuwanych trudnościach z oddychaniem, rodzice mogą jednak zauważyć, że maluch z trudem łapie powietrze, oddech staje się szybki i płytki, jest zaniepokojony, może też próbować ułatwić sobie oddychanie pochylając do przodu ciało i odginając głowę.
Bardzo ważne jest wychwycenie tych charakterystycznych objawów zapalenia nagłośni i nie składanie ich na karb innej choroby. U dzieci zapalenie może mieć gwałtowny przebieg, dlatego gdy podejrzewamy tę rzadką chorobę, powinniśmy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem. Jeśli pomoc nie zostanie udzielona na czas, możliwe są poważne komplikacje a nawet istnieje ryzyko śmierci w wyniku uduszenia.
Odnotowanie objawów charakterystycznych dla zapalenia nagłośni pozwala lekarzowi postawić diagnozę. W trakcie badania zajrzy do gardła by stwierdzić czy widoczna w głębi nagłośnia ma intensywną czerwoną barwę i jest obrzęknięta, co świadczy o stanie zapalnym.
Jeśli takie badanie nie jest rozstrzygające, lekarz może też zlecić badanie RTG gardła i klatki piersiowej oraz badanie krwi, które pozwoli ustalić czy w organizmie jest jakiś stan zapalny.
Leczenie zawsze prowadzone jest w warunkach szpitalnych, aby można było stale monitorować stan dziecka. Dokładny przebieg leczenia ustala się indywidualnie i zależy on od tego jak nasilone były objawy i jak szybko następował rozwój choroby.
Pierwszym zadaniem jakie stawia sobie lekarz jest przywrócenie drożności dróg oddechowych i odpowiedniego natlenienia krwi. W przypadkach silnej niewydolności oddechowej stosuje się intubację dotchawiczą, czyli wprowadza przez nos lub gardło rurkę, przez którą dziecko będzie mogło oddychać. W nielicznych przypadkach do wprowadzenia rurki konieczne jest wykonanie intubacji dotchawiczej, rzadziej nacięcia: tracheotomii lub konikotomii, by ominąć zaciśnięty z powodu zapalenia odcinek dróg oddechowych. Intubacja trawa zazwyczaj 2-3 dni, w przypadku tracheotomii dziecko będzie oddychało przez rurkę przez około 10 dni. Najczęściej nie są konieczne żadne zabiegi i wystarczające jest założenie choremu maski tlenowej.
Kolejnym krokiem w leczeniu jest podanie antybiotyku. Zazwyczaj wywołuje to szybką poprawę stanu dziecka. Stosowane są również niesteroidowe leki przeciwzapalne i kortykosteroidy, które zmniejszają obrzęk gardła i gorączkę. Ponieważ chory nie może przyjmować płynów ani pokarmów, jest nawadniany i odżywiany za pomocą kroplówki.
Dzięki szczepieniu Hib możemy zminimalizować zagrożenie, ale nie możemy całkowicie zabezpieczyć dziecka, gdyż zapalenie nagłośni może być wywoływane także przez inne bakterie i wirusy, choć są to przypadki rzadkie.