Witamina D jest niezbędna do prawidłowego rozwoju całego układu kostnego. Jest potrzebna do tego, aby organizm mógł wchłonąć wapń oraz fosfor, czyli pierwiastki, które wchodzą w skład kości oraz zębów. Dodatkowo czuwa nad tym, aby nie były one wydalane wraz z moczem z organizmu. Kiedy ich brakuje zmniejsza się mineralizacja kośćca. W konsekwencji zaczyna rozmiękać i staje się bardziej podatny na urazy czy zniekształcenia. Krzywica najczęściej pojawia się u dzieci, które urodziły się zbyt wcześnie, pochodzą z ciąż mnogich.
Jednak najczęstszą przyczyną krzywicy u dzieci jest zła dieta oraz zbyt mała ekspozycja na słońce, dotyczy to zazwyczaj tych, które mieszkają w tych częściach świata, gdzie słonecznych dni jest faktycznie niewiele.
Niekiedy krzywica pojawia się u dzieci, które mają niedobory wapnia lub nadmiar fosforu, który zaczyna blokować wchłanianie tego pierwszego. Może mieć także związek z zaburzeniami metabolicznymi, np. związanym z przyswajaniem tłuszczów.
Identyczne czynniki będą wpływy na rozwój choroby u osób starszych, jednak w ich przypadku krzywica zdarza się bardzo rzadko. Jeśli się pojawi najczęściej ma związek z zupełnie innym schorzeniem - może być jego powikłaniem lub jednym z objawów, toczących się w organizmie niepokojących zmian. Zazwyczaj krzywica u dorosłej osoby wiąże się, ze stwardnieniem rozsianym lub chorobą Parkinsona. W przypadku osób dorosłych zmiana mineralizacji kości bardzo często jest objawem osteoporozy. Schorzenie to można potwierdzić wykonując badanie densytometryczne, czyli badanie gęstości kości.
Do najbardziej charakterystycznych objawów krzywicy u dziecka należą:
Bardzo często dzieci, które mają krzywicę są apatyczne, nadmiernie się pocą, często dokuczają im zaparcia. Mają także znacznie obniżone napięcie mięśniowe.
Najprostszym sposobem na potwierdzenie krzywicy u dziecka jest wykonanie badania krwi oraz RTG. Pierwsze sprawdza stężenie witaminy D. Drugie pozwala dokładnie obejrzeć kości dziecka i ocenić rodzaj oraz skalę zmian.
Walka z chorobą polega na podawaniu dziecku określonych dawek witaminy D3. Rodzice chorego dziecka muszą zadbać, aby w czasie terapii w diecie malca nie zabrakło tłuszczów, bo to właśnie w nich witamina się rozpuszcza i to z nich jest pozyskiwana przez organizm. Pierwsze efekty terapii pojawiają się zazwyczaj po kilku miesiącach. Leczenie trwa długo ponieważ nie można podać dziecku tzw. dawki uderzeniowej, gdyż taka terapia przyniesie skutek odwrotny do zamierzonego. Dlatego, aby terapia dała zadowalające efekty trzeba to robić stopniowo.
Krzywicy u dziecka można bardzo łatwo uniknąć. Należy zadbać o odpowiednią podaż witaminy D. Specjaliści podkreślają, że niemowlętom przez pierwsze pół roku życia należy podawać do 400 IU witaminy D/dobę (10,0 µg/dobę). Następnie od siódmego do dwunastego miesiąca życia zapotrzebowanie na witaminę D sięga już 400-600 IU/dobę (10,0-15,0 µg/ dobę). Po ukończeniu przez dziecko roku, aż do osiemnastych urodzin będzie ono potrzebowało 600-1000 IU witaminy D/dobę (15,0-25,0 µg/dobę).
Zupełnie inaczej wygląda suplementacja witaminy D u dzieci, które przyszły na świat na długo przed wyznaczonym terminem oraz tych, które mają znaczną nadwagę. One potrzebują witaminy znacznie więcej. W pierwszym przypadku dawka powinna mieścić się w przedziale 400-800 IU/dobę, tj. 10,0-20,0 µg/dobę), w drugim 1200-2000 IU/dobę, tj. 30,0-50,0 µg/dobę.
To także może cię zainteresować: