Astygmatyzm, czyli niezborność, jest obok nadwzroczności oraz krótkowzroczności zaliczany do wad refrakcji. Jest to wada powodująca zniekształcenia widzenia w wyniku niesymetrycznej rogówki oka. Światło wpadające do oka jest odmiennie załamywane w płaszczyźnie pionowej i odmiennie w płaszczyźnie poziomej. Układ optyczny oka nie jest w stanie odwzorować przedmiotu w postaci punktowego obrazu. Widziany obraz może być rozciągnięty w pionie lub poziomie oraz rozmyty. Oko z niezbornością, nie widzi dobrze, niezależnie od odległości.
Niezborność jest bardzo często wadą wzroku. Dotyczy ona około 60 proc. dorosłych. Większość stanowi astygmatyzm lekki, praktycznie niezauważalny w codziennym życiu, jednak 20 proc. to przypadki, w których odczuwane jest znaczące obniżenie ostrości widzenia.
Astygmatyzm jest bardzo częsty u noworodków. Nie wymaga jednak leczenia, ponieważ w większości przypadków znika wraz z wiekiem, na skutek naturalnego rozwoju oka. Powyżej siódmego roku życia wartość astygmatyzmu nie ulega już dużym zmianom. Jeśli podczas nauki w szkole zostanie zauważony astygmatyzm, najprawdopodobniej był on obecny już od dawna. Bardzo ważne jest, aby astygmatyzm u dzieci był diagnozowany na wczesnym etapie nauki. Ewentualne późniejsze rozpoznanie lub nieprawidłowa korekcja wady może utrudnić dziecku naukę czytania i pisania oraz mieć wpływ na obniżenie wyników w nauce. Rodzice powinni zwracać uwagę czy dziecko często mruży i trze oczy, skarży się na bóle głowy i oczu oraz siada blisko telewizora. Wszelkie tego typu objawy powinny być sygnałem, że należy zgłosić się badanie do okulisty.
Jeśli niezborność nie występowała w dzieciństwie, istnieje bardzo małe ryzyko jej pojawienia w życiu dorosłym.
Oko to niezwykły narząd. Co warto o nim wiedzieć?
Bezpośrednie przyczyny prowadzące do astygmatyzmu nie zostały ostatecznie stwierdzone. Najczęściej wymieniane czynniki warunkujące niezborność to:
Część badań określa niezborność jako wadę dziedziczną, autosomalnie dominującą. Uzasadnieniem tej tezy jest fakt, że w większości przypadków astygmatyzm jest obecny już od urodzenia albo niedługo po nim. Inne badania np. koncentrujące się na bliźniętach jednojajowych nie potwierdzają tej tezy i wskazują na przewagę czynników środowiskowych.
Bezpośrednia przyczyną astygmatyzmu jest nieprawidłowy kształt rogówki. Za potencjalne czynniki, które mogą mieć na to wpływ uznaje się działanie mięśni okoruchowych oraz zmiany w napięciu powiek. Ciśnienie ze strony powieki górnej na rogówkę może wywoływać astygmatyzm prosty. Wraz z wiekiem, kiedy napięcie powieki górnej spada, zmniejsza się również astygmatyzm. Na wielkość wady mogą wpływać również wszelkie nieprawidłowości w budowie powiek jak np. jęczmień, naczyniak powiek czy wytrzeszcz.
Astygmatyzm o wyższych wartościach charakteryzuje się nieostrym, rozmytym widzeniem, niezależnie od odległości. Negatywne konsekwencje dla zdrowia i samopoczucia ma jednak nawet astygmatyzm o niskich wartościach. Może on wywoływać:
Klasyfikacja astygmatyzmu ze względu na regularność załamania światła:
Astygmatyzm regularny można podzielić ze względu na stosunek mocy głównych płaszczyzn:
Oraz ze względu na wartości refrakcji głównych płaszczyzn:
Oko miarowe to takie oko, w którym układ optyczny skupia światło dokładnie na siatkówce. Oko niemiarowe, czyli oko z wadą refrakcji, to takie oko, które bez użycia akomodacji nie skupia światła na siatkówce.
Czy astygmatyzm można wyleczyć? Należy go korygować, ponieważ obniża ostrość widzenia. Korekcja jest możliwa zarówno przy użyciu soczewek okularowych jak i soczewek kontaktowych. W niezborności stosuje się soczewki cylindryczne. Zgodnie ze swoją nazwą posiadają cylindryczną krzywiznę łamiącą. Zwykłe soczewki cylindryczne stosowane są tylko w korekcji astygmatyzmu niezłożonego. W przypadku postaci złożonej lub mieszanej łączy się korekcję cylindryczną z korekcją sferyczną, która w zależności od wady, powiększa lub zmniejsza moc optyczną układu oko-soczewka. Połączeniem soczewek cylindrycznych ze sferycznymi są soczewki toryczne. I to one są najczęściej wykorzystywane, gdy korygowany jest astygmatyzm - soczewki toryczne nazywane są "soczewkami dla astygmatyków".
Przyzwyczajenie się do soczewek cylindrycznych może okazać się niezwykle trudne, szczególnie dla osób, które rozpoczynają korekcję wzroku jako dorośli. W takich przypadkach znacznie przystępniejsze mogą okazać się soczewki kontaktowe.
Wielkość astygmatyzmu może wraz z wiekiem ulegać zmianom, dlatego nawet po zastosowaniu odpowiedniej metody korekcji wady, wskazana jest stała kontrola okulistyczna.
Coraz łatwiej dostępnym sposobem leczenia niezborności jest leczenie chirurgiczne - m.in. za pomocą lasera można dokonywać korekty nieprawidłowego kształtu rogówki. Warunkiem koniecznym do przeprowadzenia zabiegu jest ukończenie 20 roku życia. W tym wieku oko już nie rośnie i nie ma obaw, że po ingerencji chirurgicznej kształt rogówki ponownie się zmieni.
Bibliografia:
"Podstawy okulistyki", Niżankowska M.H.,, wyd. II, Wrocław: VOLUMED, 2000
"Okulistyka w kropelce" pod red. Stefana M. Pojdy, Śląska Akademia Medyczna, Katowice 2006
"Astygmatyzm regularny - czynniki wpływające na wielkość i charakter wady refrakcji", Weronika Leszczyńska, Ophtha Therapy, Vo l. 1/Nr 2(2)/2014 (s. 1 28-133)
"Astygmatyzm - charakterystyka wady", Monika Czaińska, OPTYKA 5(42)2016