Występują najczęściej u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Ustępują w czasie snu, a nasilają się na skutek zmęczenia, emocji, stresu lub infekcji. Przeważnie trwają nie dłużej niż rok, po czym ustępują samoistnie. Rzadko wymagają leczenia preparatami farmakologicznymi.
Na pewno nie należy strofować malca z powodu tików ani nadmiernie zwracać na nie uwagi. Konieczne jest zapewnienie dziecku spokoju i wzmocnienie jego poczucia własnej wartości.
szybkie mruganie,
zaciskanie powiek,
unoszenie brwi,
szczerzenie zębów,
marszczenie czoła lub nosa,
gwałtowne ruchy głową (odrzucanie jej na boki lub do tyłu),
krótkie szarpnięcia ręką lub nogą,
tiki głosowe - pochrząkiwanie, pokrzykiwanie.