Bezdech

Zatrzymanie oddechu, które może powrócić samoistnie lub dopiero po zastosowaniu sztucznego oddychania.

Dzieci oddychają szybciej niż dorośli i mniej regularnie. Płytki szybki oddech jest przeplatany głębokim wdechem. U niemowląt niepokoić powinno oddychanie przerywane bezdechem przedłużającym się do 20 sekund, zwłaszcza jeśli zdarza się to podczas snu. Takie dzieci powinny być pod szczególną kontrolą. W opiece nad nimi pomaga rodzicom monitor oddechu Apneal 1 (można go zamówić pod numerem 0-22 629 87 80).

U dzieci starszych bezdech może świadczyć o znacznym przeroście migdałków podniebiennych lub trzeciego migdałka. Dziecko zapada wtedy często na anginy albo zapalenia ucha, w nocy chrapie, w dzień oddycha ustami. Wstaje nie wypoczęte, gdyż jego mózg był przez noc niedotleniony. Rośnie wolniej i rozwija się słabiej niż rówieśnicy.

Jeżeli zaobserwujemy u malucha nawet chwilowe bezdechy, powinniśmy się udać do lekarza, który ustali ich przyczynę i sposób postępowania (konieczne może się okazać usunięcie migdałków).

Okresy bezdechu mogą towarzyszyć atakom astmy lub schorzeniom neurologicznym, np. padaczce.

U niektórych dzieci chwilowe bezdechy występują w napadach złości. Najczęściej zdarzają się między 2. a 4. rokiem życia u maluchów, którym się na coś nie pozwala. Dziecko tupie nogami, rzuca się na ziemię, wstrzymuje oddech, jego twarz robi się czerwonosina. Towarzyszący atakowi buntu bezdech doprowadza czasem do krótkotrwałego omdlenia. Wszystko szybko wraca do normy, ale jeżeli takie napady powtarzają się, powinniśmy zgłosić się do lekarza.

Bezdech, który jest następstwem wypadku, wiąże się zwykle z utratą przytomności i zatrzymaniem oddychania (czasem także akcji serca). Zanim przyjedzie wezwana pomoc, trzeba rozpocząć reanimację.

Więcej o:
Copyright © Agora SA