Białkomocz

Niewielkie (tzw. śladowe) jego ilości wykrywa się u dziecka:

w czasie gorączki;

jeżeli mocz pobrano po intensywnym wysiłku;

po przemarznięciu lub przegrzaniu.

Najdokładniej ilość białka w moczu określa się, zbierając do jałowego pojemnika mocz dziecka z całego dnia i nocy. Można w ten sposób stwierdzić, ile białka zostało wydalone przez całą dobę. Jeżeli wartość ta nie przekracza 20 mg u noworodków, 25 mg u niemowląt i 35 mg u dzieci starszych, wszystko jest w porządku. Jeżeli przekracza tylko nieznacznie, a dziecko jest poza tym zupełnie zdrowe, konieczna będzie częsta kontrola.

U maluchów z mocno wystającym brzuszkiem przyczyną niewielkiego białkomoczu bywa nadmierne wygięcie kręgosłupa lędźwiowego ku przodowi.

Najczęściej jednak białkomocz występuje w poważnych chorobach nerek - zapaleniach kłębuszków nerkowych. Uszkodzone kłębki nie odfiltrowują białka z krwi i przechodzi ono do moczu. Dziecku zaczynają puchnąć nogi i twarz, powiększa się obwód brzucha. Mocz przybiera krwistą barwę, najczęściej podnosi się też ciśnienie krwi. Przyczyny choroby nie zawsze są znane. Czasem rozwija się ona w kilkanaście dni po przebytej infekcji bakteryjnej, najczęściej anginie.

Leczenie zależy od rodzaju zmian w kłębkach. Trwa długo, a miarą jego skuteczności jest przede wszystkim zmniejszanie się białkomoczu.