Narodziny dziecka wiążą się z silnymi emocjami. Kobiety długo analizują, czy urodzi się zdrowe, jak długo będzie trwała akcja porodowa, czy będzie bolesna i czy nie nastąpią żadne komplikacje. Tak silnego i trudnego przeżycia powinno się doświadczać w możliwie komfortowych warunkach. Ważne, aby przyszła mama ma czuła się bezpiecznie i miała zaufanie do personelu szpitala.
Jaki szpital wybrać?
Jako że w Polsce nie obowiązuje rejonizacja, przyszłe mamy, których ciąże przebiegają prawidłowo, mogą wybrać placówkę, w której urodzą. Na podjęcie takiej decyzji powinno mięć wpływ wiele czynników. Między innymi odległość od miejsca zamieszkania, procedury stosowania leków uśmierzających ból (w tym znieczulenia),
standard szpitala, sal porodowych i poporodowych. Warto odpowiednio wcześniej poczytać opinie o różnych placówkach i zorientować się, jaka atmosfera w nich panuje. Czasem z inicjatywy niektórych placówek organizowane są także zajęcia w ramach szkoły rodzenia, które mogą być niezwykle pomocne dla wielu kobiet.
Czym jest referencyjność?
Stopnie referencyjności szpitali położniczych wprowadzono w 1998 roku, by podzielić szpitale i oddziały pod względem ich wyspecjalizowania. Placówki różnią się od siebie pod wieloma względami np. organizacją pracy, stopniem wykwalifikowania personelu, warunkami panującymi w budynkach i ich wyposażeniem. Stopień referencyjności określa więc stopień wyspecjalizowania, dotyczy szpitali państwowych i prywatnych. Szpitale położnice podzielono na następujące stopnie referencyjności:
Stopień I - Do tych placówek zgłaszają się kobiety będące w prawidłowej ciąży bez powikłań. To odpowiednie miejsca dla donoszonych noworodków, zdrowych lub z niezbyt nasilonymi objawami chorób. Do stopnia I zalicza się zwykle szpitale miejskie oraz rejonowe.
Stopień II - W tych placówkach rodzą kobiety, które są w ciąży zagrożonej. Te obiekty są przygotowane do intensywnej opieki nad wcześniakami oraz noworodkami z różnymi problemami zdrowotnymi. Zazwyczaj są to szpitale wojewódzkie, sprawujące opiekę między innymi nad noworodkami urodzonymi przed 35. tygodniem ciąży, z niską masą urodzeniową (do 2600 g), zaburzeniami oddychania oraz tak takimi, u których konieczne jest minitorowanie czynności oddechowej, czynności serca i temperatury.
Stopień III - Szpitale o tym stopniu referencyjności to szpitale kliniczne uczelni medycznej. Rodzą w nich kobiety, które znajdują się w ciąży wysokiego ryzyka, gdzie jest wysokie ryzyko urodzenia dziecka przed 31. tygodniem ciąży lub z poważnymi chorobami i wadami genetycznymi. Placówki te są przystosowane do sprawowania opieki nad noworodkami z ciężkimi zaburzeniami oddechowymi, z wadami wrodzonymi serca, z wadami rozwojowymi wymagającymi diagnostyki i leczenia operacyjnego, z nasilonymi zaburzeniami metabolicznymi oraz z bardzo niską masą urodzeniową (poniżej 1500 g).
Kiedy możliwy jest poród domowy, a kiedy w basenie?
Alternatywą dla porodu w szpitalu jest poród domowy, który umożliwia przeżywanie narodzin dziecka w towarzystwie partnera i położnej we własnym mieszkaniu. W Polsce porody te cieszą się jednak niewielką popularnością. Dla wielu zniechęcający może być fakt, że takie porody nie są refundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia, a za profesjonalną opiekę położnej należy sporo zapłacić. Rodzić w domu mogą jedynie kobiety, u których ciąża przebiega prawidłowo, dlatego przed decyzją o takim porodzie bardzo ważna jest dokładna weryfikacja stanu matki i dziecka. Przeciwskazaniami są m.in. cukrzyca ciążowa, ciąża wielopłodowa, przodujące łożysko czy niewłaściwe ułożenie dziecka. Przyszłe mamy, które marzą, aby rodzić w domu, powinny na bieżąco wykonywać wszystkie badania, które zleci im ginekolog oraz położna, która będzie odbierać poród.
Jednym z powodów, dla których kobiety decydują się na poród w basenie, jest fakt, że uchodzi on za mniej bolesny. Ciepła woda relaksuje i wpływa kojąco na układ nerwowo-mięśniowy. Co istotne, ciało ludzkie w wodzie odczuwa swój ciężar inaczej, przez co rodzące o wiele łatwiej jest dobrać wygodną pozycję. Co ciekawe, podczas porodów wodnych, o wiele rzadziej ginekolodzy nacinają krocze kobiety, ponieważ woda kojąco wpływa na mięśniówkę. Przeciwdziałaniem do tego rodzaju porodu są nieprawidłowości we wczesnych oraz późniejszych fazach ciąży, takich jak nieprawidłowe ułożenie płodu, zaburzenie tętna dziecka czy problemy kardiologiczne matki. Rodzić w ten sposób nie powinny także kobiety będące w ciąży bliźniaczej. Podobnie, jak w przypadku tradycyjnego porodu domowego, wymienione czynniki zwiększają ryzyko wystąpienia krwotoku, spadku ciśnienia tętniczego krwi, czy przyspieszenia akcji serca.
