Eliza Orzeszkowa z domu Pawłowska urodziła się 6 czerwca 1841 roku w Milkowszczyźnie, a zmarła 18 maja 1910 roku w Grodnie. Jest polską pisarką epoki pozytywizmu, a dwa z jej dzieł należą do kanonu lektur jako uzupełniające. Są to "Nad Niemnem" oraz "Gloria Victis". W 1905 roku Eliza Orzeszkowa była nominowana do literackiej Nagrody Nobla. Wówczas otrzymał ją jednak Henryk Sienkiewicz.
Eliza Orzeszkowa nie miała dzieci. Jednak kilkukrotnie była zamężna
Eliza Orzeszkowa już od najmłodszych lat przejawiała zamiłowanie do książek i talent literacki. Jednak już jako niespełna 17-letnia dziewczyna musiała wyjść za mąż za 16 lat starszego od niej Piotra Orzeszkę, dalekiego kuzyna jej ojczyma. Pierwsze lata związku upłynęły im w spokoju, potem pojawiały się pierwsze konflikty. Dotyczyły między innym fascynacji Elizy Orzeszkowej wsią oraz jej zaangażowania w pomoc ludziom ze wsi. Między innymi założyła szkółkę wiejską w Ludwinowie.
Eliza Orzeszkowa. Rozwód i kolejna miłość
Małżeństwo Orzeszków rozpadło się po tym, jak Piotr został aresztowany i zesłany na Syberię. Eliza nie poszła za nim, za to wszczęła proces o stwierdzenie nieważności małżeństwa, co uzyskała pięć lat później. Z kolei w 1894 roku ponownie wyszła za mąż. Tym razem jej mężem został wieloletni przyjaciel - Stanisław Nahorski. Pisarka wcześniej była też w związku z lekarzem Zygmuntem Święcickim, ale trwało to krótko. Eliza Orzeszkowa nigdy nie doczekała się dzieci.
Popularna pisarka była skandalistką. Ostatni skandal wywołała już po śmierci
Fakt, że Eliza Orzeszkowa nie powędrowała za mężem na Syberię i - co gorsza - się z nim rozwiodła, był dla wielu nie do pomyślenia. Jako jedna z nielicznych kobiet miała wówczas odwagę robić i mówić to, co uważała za słuszne. Uważała też, że kobiety powinny mieć takie sam prawa jak mężczyźni. Co ciekawe, ostatni skandal Eliza Orzeszkowa wywołała już po swojej śmierci. Wszystko przez to, że za życia uważała się za niepraktykującą katoliczkę. To sprawiło, że ksiądz proboszcz Juliusz Ellert odmówił jej pogrzebu. Pisarka została pochowana na cmentarzu farnym dopiero po interwencji biskupa.
