Herb Korwin to znak szczególny rodziny, z której pochodził sam Jan Kochanowski. Ród ten, dzięki zabiegom jego przodków można było zaliczyć do zamożnego ziemiaństwa. Co go wyróżnia i jaka wiąże się z nim historia? Oto wiedza, która może przydać ci się nie tylko na języku polskim, lecz również historii.
Kochanowscy herbu Korwin. Skąd się wzięli?
"W polu czerwonym na pniu naturalnym, ociętym, ułożonym w pas, o dwóch sękach u góry i dwóch u dołu stoi kruk czarny w lewo z pierścieniem złotym, diamentem ku dołowi w dziobie. W klejnocie trzy pióra strusie" - czytamy w średniowiecznym opisie herbu w "Księdze rodowej herbów polskich". To symbol rodu Kochanowskich, z którym cała rodzina się bardzo utożsamiała.
Pierwsza wzmianka o herbie Korwin pochodzi już z czasów panowania Konrada mazowieckiego, jednak wiele wskazuje, że znany był on już nieco wcześniej i powiązany z pewną legendą o pojawieniu się czarnego kruka, niegdyś zwanego "ślepowronem". "Do Polski przyniesiony dobrze przed rokiem 1224. bo już w tym roku Wawrzęta Korwin herb swój na Ślepowrona zamienił, co znać z listu Konrada książęcia Mazowieckiego w tym czasie danym. Że zaś wielkie jest podobieństwo tego herbu do herbu Ślepowron, dla tego niektórzy Korwin Ślepowronem zowią, i Ślepowron Korwinem" - pisał w swojej "Kronice" Kasper Niesiecki (kronikarz i historyk z XVI wieku).
Herb Korwin to jeden ze starszych herbów polskich, lecz ani Długosz, ani też zapiski sądowe z XV wieku o nim nie wspominają. Powód? Herb ten, jak pisze prof. Małecki, dopiero w pierwszych dziesiątkach XVI wieku wydzielił się z innego herbu zwanego Ślepowronem i od tego czasu heraldyka traktuje te dwa herby jako osobne (wcześniej je łączono). Dowodem tego, że rodziny później pieczętujące się Korwinem, np. Kochanowscy, zaliczały się w XV stuleciu jeszcze do Ślepowronów.
