Muchomor sromotnikowy to jeden z najniebezpieczniejszych grzybów rosnących w naszych lasach i nie tylko. Z pewnością wiele osób zastanawia się, jak wygląda muchomor sromotnikowy i w jaki sposób odróżnić go od innych grzybów. Muchomor sromotnikowy posiada kilka charakterystycznych cech, które ułatwiają jego identyfikację, ale zawsze należy się mieć na baczności, ponieważ nieumiejętne odróżnienie go od potencjalnie bezpiecznych grzybów, może mieć fatalne skutki. Jak wygląda muchomor sromotnikowy? Wykształcony grzyb posiada:
Należy podkreślić, że powyższe cechy dotyczą "dojrzałego" grzyba. Młode muchomory sromotnikowe są znacznie trudniejsze do rozpoznania i często bywają mylone z innymi grzybami jadalnymi.
Jak rozpoznać, że znaleziony przez nas grzyb to muchomor sromotnikowy? Zdjęcia najniebezpieczniejszego grzyba w naszych lasach są dostępne w internecie oraz atlasach grzybów i z ciekawości można je porównać z napotkanym przez nas osobnikiem. Jeżeli jednak pojawiają się jakiekolwiek wątpliwości co do tego, czy mamy do czynienia z grzybem jadalnym, zgodnie z zasadą obowiązującą wśród grzybiarzy, należy zostawić grzyba w lesie. Spożycie trującego grzyba jest zbyt dużym zagrożeniem dla zdrowia i życia człowieka i nie należy podejmować ryzyka związanego ze zjedzeniem grzyba niewiadomego rodzaju. Szczególną ostrożność powinni zachować zwłaszcza mało doświadczeni grzybiarze.
Na pierwszy rzut oka oba grzyby spotkane w lesie wydają się do siebie bardzo podobne. Grzyb sowa a muchomor sromotnikowy — w czym są do siebie podobne? Niedoświadczeni grzybiarze najczęściej mylą właśnie te dwa rodzaje grzybów. Oba osobniki charakteryzują się jasnym zabarwieniem i mają podobną "budowę" tj. duży okrągły kapelusz nałożony na cienką nóżkę. Podobne jest również miejsce występowania grzyba sowy i muchomora sromotnikowego. Oba grzyby można spotkać w lasach liściastych, a okres największego ich wysypu przypada na lipiec-październik.
Muchomor sromotnikowy a kania — jakie różnice między tymi dwoma rodzajami grzybów? Różnice dostrzec można np. w blaszce pod kapeluszem grzyba. Blaszka kani jest koloru beżowego, natomiast u muchomora sromotnikowego — białego. Charakterystyczna dla kapelusza czubajki kani jest chropowatość. Oba grzyby różnią się także trzonem. Muchomor sromotnikowy ma biały trzon, natomiast czubajka kania wyróżnia się zygzakowatym trzonem o beżowo-brązowym zabarwieniu.
Czym grozi zatrucie muchomorem sromotnikowym? Muchomor sromotnikowy to bardzo niebezpieczna trucizna. Warto wspomnieć, że grzyb zawiera aż trzy grupy toksyn, tj. amatoksyny, fallotoksyby i wirotoksyny. Substancje toksyczne znajdujące się w muchomorze sromotnikowym są odporne na obróbkę termiczną. Najbardziej szkodliwą dla organizmu człowieka substancją znajdującą się w muchomorze sromotnikowym jest a-amanityna. Działa ona hamująco na tworzenie się białek strukturalnych i enzymatycznych w organizmie, co w konsekwencji prowadzi do niszczenia organów. Amatoksyny działają niszcząco na organy miąższowe tj. wątrobę, nerki i trzustkę. Szacuje się, że śmiertelna dawka amatoksyny wynosi 0,1 mg na kilogram masy ciała.
Jak wyglądają objawy zatrucia muchomorem sromotnikowym? Spożycie muchomora sromotnikowego jest o tyle niebezpieczne, że objawy ujawniają się po tzw. okresie utajenia, kiedy to substancje trujące działają już w organizmie człowieka. Objawy zazwyczaj ujawniają się po 12 godzinach po zjedzeniu trującego grzyba, ale może trwać to znacznie dłużej lub znacznie krócej. Do pierwszych objawów zatrucia muchomorem sromotnikowym zalicza się:
Po upływie kilku dni od spożycia trującego grzyba, gdy wydaje się, że zatrucie przeszło, pojawiają się kolejne objawy zatrucia muchomorem sromotnikowym takie jak: zaburzenia świadomości, problemy z oddychaniem, zaburzenia krążenia i krwotok z przewodu pokarmowego. Niezbędna jest wówczas natychmiastowa pomoc medyczna i hospitalizacja.
Zobacz też: Mówią na niego grzyb sarna, krowia gęba, wołowy język. Zachowaj ostrożność, jeśli chcesz go zjeść