Więcej ciekawych artykułów o dzieciach i dla dzieci znajdziecie na naszej stronie głównej Gazeta.pl.
Kardiomiopatia połogowa to szczególny rodzaj kardiomiopatii, który dotyka kobiet w końcowym okresie ciąży oraz w okresie poporodowym. Oficjalna definicja brzmi następująco:
Idiopatyczna kardiomiopatia z objawami niewydolności serca wtórnymi do dysfunkcji skurczowej lewej komory serca, występująca pod koniec ciąży lub w pierwszych kilku miesiącach po porodzie, rozpoznawana, gdy inne przyczyny niewydolności serca nie zostały zidentyfikowane. - serwis podyplomowe.pl.
A co powoduje kardiomiopatię połogową i jak ją leczyć? To warto wiedzieć o tym schorzeniu.
Kardiomiopatia połogowa. Gdy serce matki po porodzie zaczyna umierać
Kardiomiopatia połogowa objawia się przede wszystkim niewydolnością serca. Symptomy są często ignorowane i zrzucane na karb ciąży i porodu:
- duszność,
- zmęczenie,
- obrzęki,
- dyskomfort w prawym podżebrzu,
- kołatania serca.
Poważniejszymi objawami są z kolei:
- zwiększona krzepliwość krwi (zdarzają się zakrzepy w lewej komorze serca),
- groźne komorowe zaburzenia rytmu serca,
- zatrzymanie krążenia.
Co powoduje kardiomiopatię podłogową? Niestety wciąż medycyna nie zna przyczyny tego schorzenia, ale ustalono czynniki, które znacząco zwiększają szansę na jej wystąpienie. Należą do nich między innymi:
- nadciśnienie,
- cukrzyca,
- palenie tytoniu,
- czynniki ciążowe - liczba ciąż i ich przebieg, stosowanie leczenia tokolitycznego (czyli hamującego czynność skurczową macicy), wiek matki i jej stan zdrowia, np. niedożywienie.
Kardiomiopatia połogowa - jak się ją diagnozuje i leczy?
Diagnozowanie kardiomiopatii połogowej poprzedza wykonanie takich badań jak:
- badanie elektrokardiograficzne spoczynkowe (EKG spoczynkowe),
- badanie echokardiograficzne (tzw. echo serca, czyli USG serca),
- ocena stężenia peptydu natriuretycznego w surowicy krwi.
W przypadku potwierdzenia kardiomiopatii połogowej należy zacząć leczenie farmakologiczne. U ciężarnych kobiet można bezpiecznie podawać długo działające nitraty i hydralazyny. Z β-adrenolityków preferuje się w ciąży leki β1-kardioselektywne. Można również podawać naparstnicę, ale należy ściśle monitorować jej stężenie we krwi, bo jest spore ryzyko przedawkowania. Ostrożnie należy stosować u ciężarnych diuretyki, natomiast leczenie przeciwkrzepliwe przeprowadza się z użyciem standardowych metod.
