Osoba wysoko wrażliwa. Sprawdź, czy twoje dziecko jest WWO. Wystarczą te dwie cechy

Dziecko wysoko wrażliwe to pojęcie, które coraz częściej spotykamy w otaczającej nas rzeczywistości. Choć nie raz jesteśmy świadkami, kiedy maluch nie radzi sobie ze złością, tupie lub krzyczy, to jednak nie musi być oznaką "złego wychowania". Kim jest dziecko WWO? Poznaj jego cechy i pomóż mu żyć.
Zobacz wideo Przedwczesny poród, infekcja u matki, dziecko na OIOM-ie, a do tego COVID. Poruszająca historia w "Mamy czas"

Jeszcze do niedawna uważano, że osobowość dziecka i jego zachowanie warunkują jego doświadczenia. Jednak czy na pewno? Psychologowie przypominają o temperamencie, który stanowi dużą część osobowości każdego człowieka. Dziecko WWO wie o tym najlepiej. Kim jest ta mała istota i co ją wyróżnia?

Dziecko wysoko wrażliwe. Co to oznacza?

Pojęcie osoby gruboskórnej jest powszechnie znane. Czasem kojarzy się pejoratywnie, a czasem cechuje człowieka, który ma dużą odporność psychiczną. Wiele zależy od kontekstu. Jednak na świecie są także ludzie nadwrażliwi.

Dziecko WWO to przykład, jak bodźce zewnętrzne mogą wpływać niekorzystnie na postrzegany przez nich świat. Wszelkiego rodzaju nadmierny hałas, tłum, krzyk odbiera znacznie intensywniej niż rówieśnicy. Przez co to, co dla jednych jest normalne, dla nich jest nie tylko irytujące, ale wręcz bolesne.

Dziecko WWO - cechy

Dzieci wysoko wrażliwe odznaczają się kilkoma wyjątkowymi cechami. Jeśli nasz maluch nie lubi dużych skupisk ludzkich, nowości sprawiają mu trudność, a na krzyki zatyka uszy, warto przeanalizować inne przejawy. Mogą one świadczyć o tym, że nasza pociecha to dziecko WWO:

  1. Syn/córka jest kreatywna, pomysłowa i rzadko się nudzi.
  2. Maluch nie lubi brudnych rąk, gryzących metek, struktur materiałów, zapachów.
  3. Nie lubi, kiedy narzuca się mu formę zabawy.
  4. Ma bardzo bogate słownictwo.
  5. Jest kreatywne i rzadko się nudzi.
  6. Lubi decydować, w co się ubiera.
  7. Jest wycofane w kontaktach społecznych.
  8. Szybko się złości i nie umie sobie z nią radzić.
  9. Wykazuje dużą empatię w stosunku do ludzi i zwierząt.
  10. Nie lubi poczucia utraty kontroli.
  11. Unika zbyt dużej ilości bodźców zewnętrznych.

Czy moje dziecko ma WWO?

Jeżeli wymienione powyżej cechy opisują naszą pociechę, warto udać się z synem lub córką do psychologa. Podczas wizyty, dziecko nie tylko odpowiada na pytania, ale także bawi się, a specjalista ocenia jego zachowanie. Otrzymuje różne zadania i wykonuje polecenia.

Diagnozę może postawić także neurologopeda. Podczas gdy maluch kręci się niedaleko mamy, specjalista przeprowadza wywiad z rodzicem. Może także skierować dziecko na badania EEG głowy. Lekarze, posiłkując się tym badaniem, sprawdzają przepływy impulsów mózgowych u dzieci z podejrzeniem wysokiej wrażliwości. Mama czteroletniego chłopca, który był diagnozowany pod kątem WWO tak skomentowała swoje doświadczenia:

Dobrze jest zdiagnozować dziecko czy to jest tylko wysoka wrażliwość dziecka, czy to podchodzi już np. pod autyzm. Nie zacytuję wprost słów neurolożki, ale powiedziała, że nie widziała dawno takiego EEG. Choć mały jest totalnie zdrowy

- wspomina zatroskana kobieta.

Więcej ciekawych informacji znajdziesz na stronie głównej Gazeta.pl.

Moja pociecha ma WWO i co dalej?

Specjaliści, ale także rodzice, którzy zdają sobie sprawę z tego, że dziecko jest, wysoko wrażliwe podkreślają, że istotna jest obserwacja malucha. Warto podążać za tym, co lubi i nie naciska, aby robiło coś, co sprawia mu dyskomfort. Jeśli chce mieć wpływ na to, co ubiera, pozwólmy mu decydować. 

Ważna jest codzienna bliskość z dzieckiem WWO. Musi czuć nasze wsparcie i bezpieczeństwo, ale przede wszystkim zrozumienie. Tego rodzaju osoby mają często problem z radzeniem sobie ze złością. Dlatego kluczowe w wychowaniu jest, aby wytłumaczyć dziecku, że złość jest ani zła, ani dobra.

Jest uczuciem ważnym jak każde inne. Istotne jest jednak to, jak sobie z nią radzimy. Uczymy dziecko wyrażać emocje tak, aby nie krzywdziło siebie lub innych. Dobrą metodą jest wytupanie złości w podłogę. To jedna z metod stosowanych przez wspomnianą powyżej mamę czterolatka.

Więcej o: