Więcej ciekawych artykułów o dzieciach i dla dzieci znajdziecie na naszej stronie głównej Gazeta.pl.
Czym jest syndrom dorosłego dziecka (czyli parentyfikacja)? Jest to zjawisko polegające na odwróceniu ról - gdy dziecko przejmuje rolę rodzica i staje się opiekunem, powiernikiem i partnerem, zwłaszcza dla młodszego rodzeństwa. Takie dzieci są uznawane za bardzo zaradne i przez to dorośli często je chwalą. To duży błąd - te dzieci bardzo potrzebują pomocy, lecz bardzo rzadko ją dostają.
Syndrom dorosłego dziecka - czym się charakteryzuje? Na te cechy trzeba zwrócić uwagę
Po czym poznać dziecko dotknięte parentyfikacją? Te cechy są kluczowe do rozpoznania syndromu dorosłego dziecka:
- praca zarobkowa,
- załatwianie spraw urzędowych,
- robienie bieżących opłat,
- ciągła opieka nad rodzeństwem lub osobą starszą (np. babcią),
- robienie zakupów,
- bycie powiernikiem - takie dziecko służy dorosłemu do zwierzania się.
W dorosłym życiu takie wychowanie skutkuje tym, że dziecko nie potrafi zająć się swoimi potrzebami - spycha je na dalszy plan, sądząc, że potrzeby innych są ważniejsze. Nie są asertywne i zawsze godzą się na pomaganie innymi, ponieważ boją się ich niezadowolenia. Mają też tendencję do wchodzenia w związki z niewłaściwymi osobami.
Syndrom dorosłego dziecka to poważny problem. Jak mu przeciwdziałać i pomóc dziecku?
Przeciwdziałanie parentyfikacji trzeba zacząć od zauważenia problemu. Dziecku, które musi wykonywać obowiązki dorosłych potrzebna jest pomoc. Trzeba zająć się dorosłymi - rodzicami tak, aby zaczęli robić, to, co do nich należy. W przypadku osoby dorosłej, którą dotknęła w dzieciństwie parentyfikacja, potrzebna jest terapia psychologiczna. Dobrym pomysłem są też treningi asertywności.
