Więcej ciekawych artykułów o dzieciach i dla dzieci znajdziecie na naszej stronie głównej Gazeta.pl
Toksyczni rodzice to nie tylko rodzice przemocowi czy uzależnieni od alkoholu lub narkotyków. Toksyczni rodzice z pozoru mogą nie wyróżniać się niczym szczególnym. Jak więc ich rozpoznać i w porę pomóc dziecku? Zwróćcie uwagę na te pięć cech.
Toksyczni rodzice krzywdzą dzieci. Jak ich rozpoznać? Zwróć uwagę na te cechy
Aby zidentyfikować w kimś (również w sobie) toksycznego rodzica, trzeba zwrócić uwagę na kilka kluczowych cech. Należą do nich następujące zachowania:
- Perfekcjonizm - choć samo dążenie do ideału nie powinno być niczym złym, to perfekcjonizm już tak. Przesadne wymagania są często wręcz niemożliwe do spełnienia. Dziecko tak wychowywane będzie miało bardzo niską samoocenę i nie będzie umiało radzić sobie z porażkami,
- Manipulowanie - toksyczni rodzice manipulują dzieckiem, aby spełniało ich wymagania i wizje. Potrafią na zawołanie wpędzić malucha w poczucie winy tylko po to, aby zrobił to, czego chcą. Niestety dziecko traktowane w ten sposób nawet nie zdaje sobie sprawy, że jest wykorzystywane.
- Warunkowa miłość - podobna do manipulacji, ale bardziej subtelna. "Kocham cię, bo…" lub "Będę cię kochać, jeśli…" to tylko przykłady takiego zachowania. Tu również jest granie na emocjach i wymuszanie określonego zachowania.
- Nieustanna krytyka - krytyka może być dobra, o ile jest konstruktywna. Toksyczni rodzice tylko krytykują dziecko, i to za wszystko - wygląd, stopnie w szkole, sposób wypowiadania się, zachowanie u babci na imieninach - zawsze znajdą powód do krytyki.
- Ciągła kontrola i brak prywatności - to często jest brane za objaw troski o dziecko, ale wcale tak nie jest. Kontrolowanie każdego aspektu życia latorośli do tego stopnia, że nie ma ono żadnej prywatności jest złe. W ten sposób toksyczni rodzice chcą przywiązać do siebie dziecko, aby nie mogło się usamodzielnić i odejść, gdy dorośnie.
Toksyczni rodzice i zachowania - jak im przeciwdziałać? Porady na dobre wychowanie dziecka
Jeśli widzisz u siebie (lub kogoś w swoim otoczeniu) powyższe zachowania, możesz pomóc dziecku. Warto zadbać szczególnie o te aspekty:
- zauważanie dobrych rzeczy i chwalenie dziecka za nawet drobne postępy - to bardziej motywuje niż narzekanie,
- zadbanie o prywatność dziecka - nawet małe dziecko musi mieć przestrzeń tylko dla siebie, starsze tym bardziej,
- pozwolenie dziecku na indywidualność - niech robi różne rzeczy po swojemu, nie musi być idealne, czy takie, jak wymarzą sobie rodzice. Wiele rzeczy można zrobić na różny sposób i każdy jest dobry. Trzeba pamiętać, że dziecko nie jest kopią rodziców.
