Co to jest syndrom Gardnera?
Syndrom Gardnera, to inaczej zespół wyobcowania rodzicielskiego. Jego nazwa pochodzi od nazwiska naukowca - Richarda Gardnera, badacza który jako pierwszy opisał to zjawisko w 1985 roku. Był on amerykańskim psychiatrą sądowym, zajmującym się psychoterapią dziecięcą. Na podstawie obserwacji zauważył, że dzieci często składają niezgodne z prawdą, oczerniające zeznania drugoplanowego rodzica, i dzieje się to tylko w sytuacji rozwodu rodziców i walki o przyznanie opieki nad dzieckiem. Nazwał to zespołem oddzielenia od drugoplanowego opiekuna (PAS - Parent Alienate Syndrome).
Więcej ciekawych informacji znajdziesz na stronie głównej Gazeta.pl
Przyczyny powstania syndromu
Często, w czasie rozwodu rodzice trwają w konflikcie. Czasem świadomie bądź nie, dochodzi do sytuacji, w której jeden z rodziców zaczyna manipulować dzieckiem, nastawiać je przeciwko drugiemu rodzicowi. Dziecko bywa wtedy zdezorientowane i rozdarte pomiędzy poczuciem miłości a nienawiści do rodziców. To wtedy dochodzi do nadszarpnięcia emocjonalnej równowagi u dziecka. Wyróżnia się 3 stopnie nasilenia zespołu alienacji rodzicielskiej: łagodny (dziecko wciąż pragnie mieć kontakt z rodzicem), umiarkowany (dziecko zaczyna przejawiać niechęć i brak szacunku wobec rodzica), poważny (dziecko zaczyna czuć nienawiść i wrogość do rodzica, co może skutkować agresją).
Objawy syndromu Gardnera:
- uczucie przyporządkowania do jednego z rodziców
- nienawiść, wrogość lub agresja wobec jednego z rodziców, nawet w błahych sytuacjach
- notoryczna, bezpodstawna krytyka jednego z rodziców
- twierdzenie, że dziecko samodzielnie odrzuciło jednego z rodziców
- zachowania, gesty, słowa dziecka odzwierciedlające bardzo dokładnie rodzica - manipulatora
- brak poczucia winy u dziecka za przejawianie negatywnych zachowań
- za każdym razem trzymanie strony rodzica przez dziecko i odruchowe wspieranie go
- poczucie wrogości dziecka wobec jednego z rodziców rozszerza się stopniowo na całą jego rodzinę
Konsekwencje w dorosłym życiu
Aby zapewnić dziecku najbardziej komfortowe warunki w czasie rozwodu rodziców, najlepiej zorganizować mu w tym czasie wsparcie psychologiczne. Gdy tak się nie dzieje, a rozwód nie przebiega spokojnie, skutkuje to tym że w przyszłości dziecko może mieć problemy w dorosłym życiu. Może wyrosnąć na człowieka zakompleksionego, mającego problem ze zbudowaniem właściwych relacji partnerskich, poczuciem że nie zasługuje na szczęście, miłość czy szacunek. Takie osoby mogą nieświadomie powielać znajomy schemat z domu. Leczenie syndromu Gardnera to często długa droga terapeutyczna, jednak na szczęście nie wymagająca farmakologii. Jednak tak czy inaczej lepiej jej uniknąć.
Więcej o syndromie Gardnera, objawach, skutkach i badaniach:
Irena Namysłowska, Janusz Heitzman, Anna Siewierska "Zespół Gardnera - zespół oddzielenia drugoplanowego opiekuna (PAS). Rozpoznanie czy rzeczywistość rodzinna? Psychiatria Polska 2009, tom XLIII, numer 1