Dr Laurence Steinberg, autorka książki "Dziesięć podstawowych zasad dobrego rodzicielstwa", podaje wskazówki oparte na najlepszych, wybranych naukach społecznych.
Mówi o nich: "Postępuj zgodnie z nimi, a możesz uniknąć wszelkiego rodzaju problemów z zachowaniem dziecka."
To jedna z najważniejszych zasad — mówi Steinberg. "Twoje dzieci cię obserwują. Nie reaguj tylko pod wpływem chwili. Zadaj sobie pytanie: Co chcę osiągnąć i czy to przyniesie pożądany rezultat?"
Po prostu nie da się rozpieścić dziecka miłością – pisze:
To, co często uważamy za efekt rozpieszczania dziecka, nigdy nie jest wynikiem okazywania dziecku miłości. Zwykle jest to konsekwencja dawania dziecku rzeczy zamiast miłości – rzeczy takich jak pobłażliwość, obniżone oczekiwania lub przedmioty materialne.
"Bycie zaangażowanym rodzicem wymaga czasu i jest ciężką pracą, a często oznacza przemyślenie i zmianę priorytetów. Często oznacza poświęcenie tego, co chcesz zrobić, dla tego, co twoje dziecko musi zrobić. Bądź obecny zarówno psychicznie, jak i fizycznie."
Dotrzymuj kroku rozwojowi dziecka. Twoje dziecko dorasta. Zastanów się, jak wiek wpływa na zachowanie tego młodego człowieka. Nie sięgaj po łatwe odpowiedzi, nie zakładaj z góry, że znasz przyczyny zachowania dziecka. Prawdopodobnie jesteś w błędzie, poszukaj, a przede wszystkim: posłuchaj.
Jeśli nie zarządzasz zachowaniem swojego dziecka, gdy jest małe, będzie mu trudno nauczyć się radzić sobie, gdy jest starsze i nie ma cię w pobliżu. O każdej porze dnia i nocy zawsze powinieneś być w stanie, aby odpowiedzieć na te trzy pytania: Gdzie jest moje dziecko? Kto jest z moim dzieckiem? Co robi moje dziecko? Zasady, których dziecko nauczyło się od ciebie, będą kształtować zasady, które stosuje do siebie.
Wyznaczanie granic pomaga dziecku rozwinąć poczucie samokontroli. Zachęcanie do niezależności pomaga mu rozwinąć poczucie samodzielnego kreowania rzeczywistości. Aby odnieść sukces w życiu, będzie potrzebować obu tych umiejętności.
Jeśli twoje zasady zmieniają się z dnia na dzień w nieprzewidywalny sposób lub jeśli egzekwujesz je tylko sporadycznie, złe zachowanie twojego dziecka jest twoją winą, a nie jego. Twoim najważniejszym narzędziem dyscyplinarnym jest konsekwencja. Oparta na mądrości i szacunku, nie na sile i pozycji władzy.
Ten punkt nie wymaga wyjaśnień. Agresja cielesna lub psychiczna wobec dziecka jest okrutna, bezsensowna i nigdy nie jest dobrym rozwiązaniem.
Rodzice nadmiernie wyjaśniają wszystko małym dzieciom, a niedostatecznie wyjaśniają nastolatkom. To, co jest dla ciebie oczywiste, może nie być oczywiste dla 12-latka. On nie ma priorytetów, osądu ani doświadczenia, które ty, jako dorosły, masz.
Najlepszym sposobem na uzyskanie szacunku dziecka jest traktowanie go z szacunkiem.
– pisze Steinberg. - Rozmawiaj z nim. Szanuj jego opinię. Zwracaj uwagę, kiedy do ciebie mówi. Traktuj go uprzejmie. Twoja relacja z dzieckiem jest podstawą jego relacji z innymi.