Wymagania dla rodziców chrzestnych, które należy spełnić przed przyjęciem tej roli, są bardzo restrykcyjne i ściśle określone w prawie kanonicznym. Oprócz ukończonego wymaganego wieku, czy przyjęciu podstawowych sakramentów - duchowny, który wydaje zaświadczenie - może dopytać o moralność i intymne życie kandydata.
Więcej informacji znajdziesz na stronie głównej Gazeta.pl
Wymagania dla rodziców chrzestnych. O co może zapytać ksiądz?
Jeśli chodzi o podstawowe warunki, jakie musi spełnić kandydat, który ma zostać rodzicem chrzestnym - nie są one zbyt wygórowane. Podstawowa kwestia to wiek i przyjęte sakramenty. Szczegóły przedstawione są w zapisach prawa kanonicznego i dotyczą takich rzeczy jak:
- ukończenie 16. roku życia (w drodze wyjątku dopuszcza się osoby młodsze),
- uczęszczanie na katechezę szkolną,
- bycie wierzącym i praktykującym katolikiem, który jest wolny od ciężkich grzechów,
- przystąpił do chrztu, komunii oraz bierzmowania,
- może przystąpić do sakramentu pokuty i komunii świętej.
Z tymi podstawami nikt nie dyskutuje. Jednak sprawa zaczyna się komplikować, kiedy ksiądz, który ma ochrzcić dziecko, wymaga dostarczenia z parafii przyszłych rodziców specjalnego zaświadczenia. Chodzi oczywiście o dokument, który wystawia proboszcz danej parafii. Jest on poświadczeniem, że dana osoba może - bez przeciwwskazań - zostać rodzicem chrzestnym. Jednak jeśli duchowny, który ma przygotować taki dokument, ma pewne wątpliwości - może zadać kilka pytań. Dość intymnych i dotyczących także życia prywatnego.
Proboszcz, wg przepisów kościelnych, może zapytać, czy dana osoba żyje w tzw. trwałej okazji do grzechu, tzn. czy jest w nieformalnym związku, którego w świetle prawa kościelnego nigdy nie chce zalegalizować.
Kto nie może zostać rodzicem chrzestnym?
Jeśli chodzi o wymagania Kościoła, które są stawiane rodzicom chrzestnym, są one dość konkretne i jasne. Rodzicem chrzestnym danego dziecka nie może zostać następujące osoby:
- rozwodnicy,
- osoby żyjące w związkach nieformalnych - tzw. konkubinatach,
- osoby po ślubie cywilnym (bez kościelnego),
- osoby nieprzystępujące do sakramentu pokuty,
- osoby niewierzące oraz osoby wierzące, ale niepraktykujące,
- najbliższa rodzina chrzczonego dziecka, czyli np. rodzice lub rodzeństwo,
- osoby objęte karą kanoniczną,
- osoby, które nie przyjęły sakramentu Bierzmowania i/lub Komunii Świętej,
- osoby żyjące w stałej okazji do grzechu - np. żyjące w nieformalnym związku z brakiem chęci jego zalegalizowania w świetle prawa kościelnego,
- osoby będącymi wyznawcami innej wiary.
