Miejski słownik slangu podaje taką definicję "banana", czyli bananowej młodzieży, tudzież bananowego dziecka:
Człowiek bogaty, a raczej mający bardzo bogatych rodziców. Bez limitu kasy na melanż. Najczęściej można spotkać w warszawskich bogatych dzielnicach willowych (Wilanów, Sadyba, Konstancin). Ubierają się ostentacyjnie w markowe ciuchy, koszule Lacoste itp.
Wydawałoby sie, że to całkiem nowe określenie. Nic bardziej mylnego, bo termin bananowe dziecko znany jest już od kilkudziesięciu lat. Skąd się wziął i dlaczego stał się popularny?
Więcej ciekawych artykułów parentingowych znajdziesz na stronie Gazeta.pl
)
Bananowe dziecko - określenie powstało w czasach komunizmu
Jeszcze w czasach PRL banany były symbolem luksusu - drogie i trudno dostępne. Trzeba było mieć pieniądze i dobre znajomości, by je zdobyć. Niektórym to się udawało i dlatego ich dzieci z czasem były nazywane bananową młodzieżą. Ich rodziców stać było na wszystko - czekoladę, cytryny, pomarańcze i wspomniane wyżej banany.
Bananowe dziecko nie miało okazji poznać tego, z czym zmaga się szary obywatel. Nie potrafili zrozumieć ich podejścia i ograniczeń. Styl życia "bananów" nie był niczym skrępowany. Jak podaje PWN, mieli też oporów, by protestować przeciwko systemowi.
Bananowe dziecko - kim jest dzisiaj?
Powszechnie uznaje się, że "banan" to rozpieszczone dziecko bogatych rodziców. Zawsze dostaje to, czego chce i nikt nie ma prawa mu odmawiać. Uważa się za osobę lepszą od innych, bo ma najnowsze sprzęty i dobrej jakości ubrania od projektantów. Wszędzie chwali się swoim bogactwem i dobrobytem, szukając poklasku u innych. Często wrzuca zdjęcia z gadżetami na Instagrama lub nagrywa filmiki na TikToka. Nie chce się jednak dzielić prezentami, bo należą tylko do niego.
)
