DDA ma trudne dzieciństwo. Jak rozpoznać dziecko z rodzin dysfunkcyjnych?

Dorosłe Dzieci Alkoholików (DDA) w dzieciństwie często zmagały się z traumatycznymi przeżyciami, które miały ogromny wpływ na ich funkcjonowanie. Dramaty rozgrywają się za zamkniętymi drzwiami i w wielu przypadkach nigdy nie wychodzą na światło dzienne.

Dorosłe Dzieci Alkoholików przez lata wykształcały w sobie mechanizmy przystosowawcze do sytuacji panującej w rodzinie. Chroniły je przed strachem, bólem, odrzuceniem i samotnością. Dzięki nim w miarę stabilnie funkcjonowały. Jednak cechy, które były pomocne w dzieciństwie, w dorosłym życiu mogą być ogromną przeszkodą. Upośledzają na przykład relacje społeczne. 

Zobacz wideo Bilanse zdrowia dziecka

Więcej artykułów o psychologii znajdziesz na stronie Gazeta.pl.

Kim są DDA? W ich życiorysie są trudne doświadczenia

W psychologii istnieje założenie, że "każdy dorosły jest po części dzieckiem ze swojej przeszłości". Jest ono podłożem terminu DDA - dzieci, które wychowywały się w rodzinie z problemem alkoholowym do tej pory ponoszą tego koszty. Bycie Dorosłym Dzieckiem Alkoholika nie jest chorobą, raczej mówi się o tym jako o adaptacyjnej odpowiedzi na nieprawidłowe warunki rozwoju. DDA przejawia następujące cechy:

  • problemy z nawiązywaniem intymnych związków,
  • obawa przed utraceniem siebie w bliskich relacjach,
  • ukrywanie uczuć,
  • obawa przed gniewem i konfliktami,
  • podatność na zranienia,
  • ciągłe branie na siebie odpowiedzialności lub unikanie jej,
  • poczucie izolacji,
  • ciągły smutek,
  • obawa przed odrzuceniem,
  • nieumiejętność przeżywania radości,
  • trudności z doprowadzaniem przedsięwzięć do końca,
  • impulsywne reakcje,
  • obawa przed zmianami i silne reagowanie na nie,
  • od życia w spokoju woli kryzys i chaos,
  • skłonność do nałogów,
  • brak lub niskie zaufanie do ludzi. 

Z czym zmaga się dziecko z rodziny dysfunkcyjnej?

DDA nie rozwija się prawidłowo. W dzieciństwie często przejmuje rolę rodzica lub opiekuna dla młodszego rodzeństwa. Żyje w ciągłym stresie, ale jednocześnie tłumi emocje i nie potrafi poradzić sobie z przeżyciami. Woli się przed nimi chronić. Dziecko w rodzinie dysfunkcyjnej może mieć jedną z czterech ról:

  • kozła ofiarnego, na którym rodzina się wyżywa,
  • bohatera - ma świetne oceny i odnosi sukcesy,
  • powiernik - rodzic mówi mu o kłopotach,
  • sojusznik - musi rozwiązywać problemy, być rozjemcą.

Dzieci często ukrywają fakt, że pochodzą z takiej rodziny. Wstydzą się, że ich rodzice nie są tacy, jak inni, że tato lub mama pije, a potem zachowuje się agresywnie. Są jednak cechy, które mogą pomóc w rozpoznaniu:

  • łatwo wpada w konflikty lub całkiem ich unika,
  • bardziej przejmuje się innymi niż sobą,
  • napady agresji lub tłumienie złości,
  • ślady przemocy na ciele,
  • niskie poczucie własnej wartości. 
Więcej o:
Copyright © Agora SA