"Dziewczynka z zapałkami" to jedna z najbardziej znanych baśni duńskiego pisarza i poety Hansa Christiana Andersena. Duńczyk napisał także m.in.: "Brzydkie kaczątko", "Calineczkę", "Królową śniegu", "Księżniczkę na ziarnku grochu", "Małą syrenkę" i "Nowe szaty cesarza". "Dziewczynka z zapałkami" (tytuł oryginalny: Den Lille Pige med Svovlstikkerne) została napisana prozą i po raz pierwszy ukazała się w druku w 1845 roku. Baśń stała się inspiracją dla twórców filmów fabularnych i animowanych, ponadczasowe wartości wychowawcze, jakie są w niej zawarte, sprawiają, że nie traci na aktualności, znają ją kolejne pokolenia dzieci.
)
"Dziewczynka z zapałkami". Dlaczego dziewczynka z zapałkami była smutna? Fabuła
Baśń opowiada historię małej dziewczynki, która zimą, w ostatni dzień roku chodzi boso uliczkami miasta i próbuje sprzedać zapałki. Ma trudne zadanie, bo nikt nie zwraca na nią uwagi, wszyscy śpieszą się do domów, do swoich rodzin. Przechodnie zdają się nie zauważyć biednego, głodnego i zmarzniętego dziecka. Dziewczynka traci nadzieję, nie ma już sił. W końcu siada w cichym zaułku, żeby nieco się ogrzać. Marzy o tym, żeby w końcu przestać odczuwać dotkliwe zimno, chciałaby się ogrzać. Zapala więc kolejno zapałki. Każda symbolizuje jej pragnienia. W płomieniu pierwszej widzi rozgrzany piec, który pozwoliłby się jej ogrzać. W drugim płomieniu pojawia się pieczona kaczka, która pozwoliłaby zaspokoić nieznośny głód. Zapalając kolejną zapałkę dziewczynka widzi pięknie ubraną i oświetloną choinkę. W końcu zapałka zgasła, ale zanim to nastąpiło, kilka iskierek uniosło się w górę. Bohaterka baśni podążyła za nimi wzrokiem i wtedy zobaczyła spadającą gwiazdę. Przypomniało jej się, że kiedyś ukochana babcia powiedziała jej, że to zwiastuje śmierć. Dziewczynka zapaliła kolejną zapałkę i w jej płomieniu zobaczyła właśnie babcię. Nie chciała jej tracić z oczu, więc zapalała kolejne zapałki, całą paczkę. Buchnął ogień, babcia w wizji dziewczynki uśmiechnęła się do niej, wzięła ją na ręce i zabrała w miejsce, gdzie nie było zimna, głodu, smutku, ani samotności. Następnego dnia przechodnie znaleźli ciało zamarzniętego dziecka.
)
"Dziewczynka z zapałkami" - szczęśliwe zakończenie
Historia małej dziewczynki, próbującej sprzedać zapałki mogłaby być zupełnie inna. Hans Christian Andersen, pisząc swoją baśń, napiętnował ludzką ignorancję i egoizm. Chciał przekazać dzieciom, że powinny być bardziej wrażliwe na potrzeby innych, zwracać uwagę na potrzebujących, słabszych, chorych. Dziewczynka z zapałkami nie zamarzłaby samotnie nocą, gdyby któryś z przechodniów zabrał ją do domu, zaproponował gościnę, nakarmił, ofiarował ciepłe ubrania. Baśń "Dziewczynka z zapałkami" okazuje się szczególnie aktualne w okolicy świąt Bożego Narodzenia. Wtedy szczególnie warto się rozejrzeć wokół i sprawdzić, czy ktoś nie potrzebuje naszej pomocy.
