Jak nadopiekuńczy rodzice krzywdzą swoje dzieci. Animacja pokazuje, czym to grozi, jeśli nie odetnie się pępowiny

Najpiękniejszym momentem w życiu każdej kobiety jest urodzenie dziecka, zaraz po tym następuje odcięcie pępowiny. Często dokonują tego ojcowie dzieci, lecz jest to wymiar jedynie symboliczny. O odcięciu pępowiny w sensie metaforycznym mówi krótka animacja. Każdy rodzic powinien ją zobaczyć.

Czym jest nadopiekuńczość?

Nadopiekuńczość to nic innego jak nadmierna koncentracja, która prowadzi do korygowania zachowań dziecka i zbyt bliskiego kontaktu z nim. Dziecko nie ma swobody psychiczne i fizycznej, a rodzice są stale przy nim obecni. W takich rodzinach dziecko ma ograniczone szanse na rozwój umiejętności i zainteresowań. Pasje są mu narzucane z góry, od "lepiej wiedzących rodziców". Dla nadopiekuńczości charakterystyczne jest wyręczanie i kontrolowanie. Rodzice coraz częściej zapominają o tym, że ich głównym celem jest wychowanie samodzielnego dziecka, które jest w stanie sobie sam poradzić w trudnej sytuacji i zrealizować własne potrzeby. Kiedy dzieje się to dzieci mają niską samoocenę oraz brak pewności w siebie i swoje możliwości. 

Powstała animacja co grozi odcięcie pępowiny w złym momencie

Kilkuminutowa animacja zamieszczona w mediach społecznościowych przeprowadza nas przez życie krok po kroku z nieodciętą pępowiną. Pępowina jest jak smycz. Rodzice nie podążają za swoimi pragnieniami, a dzieci za marzeniami. Mimo, że starają się wzajemnie zadowolić to zostawiają po sobie jedynie lęk i pustkę oraz nieświadomie wyrządzają sobie ogromną krzywdę. Każdy rodzic powinien wiedzieć, że jego dziecka nie jest jego własnością, kiedyś wyfrunie z gniazda, a teraz powinniśmy zrobić wszystko, aby ułatwić mu ten wylot. Nadmierna troska to jak niewola. Kiedy pępowina odcięta jest prawidłowo powolna separacja odbywa się w atmosferze bezpieczeństwa i wzajemnego zaufania gwarantując zarówno rodzicom jak i dzieciom sukces.

Przeczytaj także: Psycholożka: Jeśli wymagamy od dziecka, żeby pewnych uczuć nie okazywało, dajemy mu do zrozumienia, że tak naprawdę to, co czuje, nie jest dla nas ważne [WYWIAD]