Dysgrafia to rodzaj zaburzenia, obejmujący problemy z tworzeniem zapisu słów, bywa bardzo dużym problemem w szkole. Szerzej ujmując - dziecko nim dotknięte może mieć trudności komunikacyjne. Z naukowego punktu widzenia dysgrafia jest powiązana nie z dysleksją, ale z dyspraksją, o której więcej przeczytasz tutaj. Stanowi więc rodzaj zaburzenia rozwoju i koordynacji ruchowej. W tym miejscu poruszyć trzeba bardzo ważną kwestię: wbrew obiegowej opinii i stereotypom dysgrafia nie jest związana z niskim poziomem rozwoju intelektualnego. Zdarza się, że dzieci dotknięte tym zaburzeniem osiągają bardzo dobre rezultaty w nauce, są ponadprzeciętnie zdolne. Należy jednak pamiętać, że z dysgrafią trzeba walczyć, bo stanowi pewną przeszkodę komunikacyjną. W środowisku szkolnym może też sprzyjać wyobcowaniu dziecka nią dotkniętego.
Dysleksja objawy - po czym rozpoznać dysgrafika? Należy zacząć od spraw definicyjnych: ogólnie rzecz biorąc przyjmuje się, że dysgrafia jest rodzajem szeroko pojętej dysleksji. Przyjmuje się, że w Polsce cierpi na różne jej odmiany przynajmniej 9 - 10 % dzieci.
Czasami ostatniego terminu używa się w znaczeniu węższym, gdzie chodzi o specyficzne trudności występujące przy czytaniu. Po czym więc rozpoznać objawy dysleksji - dysgrafii? Można wśród nich wyliczyć przede wszystkim:
Poza wymienionym zestawem zdarzają się również specyficzne objawy. Dodatkowo można zaobserwować między innymi nieprawidłowy sposób trzymania przyborów do pisania lub zaginanie kartek. Dziecko, które jest dysgrafikiem, prawdopodobnie będzie też czuło niechęć do aktywności w rodzaju pisani lub malowania.
Zobacz też: Zwolnienie z WF. Jak napisać jednorazowe zwolnienie? [WZÓR]
Przyczyny dysgrafii to złożony problem. Możemy tutaj wyróżnić:
Przyczyny dysgrafii związane z zaburzeniami pracy dłoni to na przykład zbyt duże napięcie palców i nadgarstka, niewłaściwe trzymanie długopisu przez dziecko lub bardzo silne przyswojenie sobie złych nawyków pisania. Przyczyny dysgrafii związane z zaburzeniami wzrokowymi dotyczą chociażby obniżenia pamięci wzrokowej lub nieprawidłowej analizy wzrokowej przez dziecko.
Dysgrafia diagnoza nigdy nie może być stawiana samodzielnie przez rodzica. Rola opiekunów, ale też pedagogów dziecka polega na jego obserwacji pod kątem ewentualnego wystąpienia dysgrafii. Dalsze badania należy pozostawić specjalistom. W przypadku podejrzenia dysgrafii u dziecka należy się udać do poradni psychologiczno - pedagogicznej właściwej dla rejonu uczęszczania przez dziecko do szkoły. Specjalistyczne badania można tam wykonać bezpłatnie. W ich rezultacie, przy stwierdzeniu dysgrafii, można przejść do etapu terapii. Wielu rodziców popełnia na tym właśnie etapie duży błąd i zaprzestaje pracy z dzieckiem, które posiada właściwe orzeczenie poprzez które stwarza mu się specjalne warunki przy okazji szkolnych sprawdzianów lub testów. Diagnoza dysgrafii powinna być jednak zachętą do robienia specjalnych ćwiczeń.
Dysgrafia ćwiczenia - jakie ćwiczenia powinno robić dziecko ze stwierdzoną dysgrafią? Będą to:
Pierwszy rodzaj ćwiczeń to praca nad mięśniami rąk, usprawnieniem ich ruchów i płynności wykonywania poszczególnych sekwencji podczas pisania. Ćwiczenia manualne to z kolei malowanie, usprawnianie końcówek palców i kreślenie przepisanych form graficznych. Więcej dowiesz się o nich tutaj.
Zobacz też: Mapa myśli. Czym jest? Jak wygląda jej wzór i przykłady?