Chaber bławatek zaliczany jest do rodziny roślin z rodzaju astrowatych. Można go spotkać na terenie Europy, ale również poza nią - w Azji oraz Ameryce Północnej. Roślina występuje również w Polsce - w zbożach (dlatego znana jest też pod nazwą chaber zbożowy), na łąkach i w roślinach okopowych.
W środowisku można naliczyć około 500 gatunków chabrów, z czego duża część jest uprawiana jako roślina ozdobna. Są również odmiany, takie jak chaber bławatek, które wyróżniają się własnościami leczniczymi. Chaber jest jednak przez większość rolników postrzegany jako chwast.
Chabry charakteryzują się prostymi, wąskimi liśćmi, a ich kwiatostany osiągają zazwyczaj średnicę około 3 cm, mając kulisty lub półkolisty kształt. Ich wysokość szacuje się w przedziale 30 - 80 cm. Kwiaty bławatka są zazwyczaj ciemnobłękitne, choć można je spotkać również w czerwonym, różowym lub białym kolorze. Kwiat chabra bławatka stanowi źródło niebieskiego, całkowicie naturalnego barwnika.
Bławatek można suszyć. Gotowe, ususzone już płatki, są dostępne w sklepach zielarskich i w aptekach.
Bławatek ma szerokie zastosowanie. Wykorzystywany jest jako roślina ozdobna ze względu na piękny, niebieski kwiat, stanowi surowiec zielarski w kosmetologii i farmakologii, może być naturalnym barwnikiem, nadaje się do jedzenia, ma cenne właściwości lecznicze, za które odpowiadają substancje aktywne znajdujące się w kwiatach. Są to:
Pochodzące z bławatka substancje o leczniczym działaniu mogą być stosowane zewnętrznie i wewnętrznie. Są pomocne przy leczeniu różnych dolegliwości, m.in. działają łagodząco przy zapaleniu pęcherza i dróg moczowych, pomagają w kamicy nerkowej i chorobie nerek (np. w zapaleniu kłębków i miedniczek). Jest to także dobry lek na niewydolność krążenia, zmniejsza obrzęki na tle nerczycowym. Inne schorzenia, w których pomaga bławatek, to: problemy z cerą (trądzik, łojotok, cera naczynkowa), kłopoty ze skórą na głowie: grzybica, łupież i zapalenie spojówek.
Sprawdź, jak zioła pomagają w odchudzaniu
Kwiaty bławatka powinno się zbierać w ładny dzień, najlepiej kiedy świeci słońce. Ważna jest również pora dnia - rekomendowany jest poranek, gdy już wyschnie poranna rosa. Zbieranie powinno się odbywać od maja do sierpnia. Jeśli chodzi o suszenie tej rośliny, to trzeba pamiętać, by suszyć tylko płatki pozbawione kielicha. W procesie suszenia należy zadbać o zapewnienie suchego i przewiewnego miejsca, bez dostępu do światła. Takie warunki pomogą ochronić roślinę przed wyblaknięciem. Jest to bardzo ważne, ponieważ wyblaknięcie powoduje pozbawienie bławatka cennych właściwości leczniczych. Bławatka można z powodzeniem suszyć w domu, używając do tego mikrofalówki. Aby wysuszyć je w warunkach domowych, należy rozłożyć je na talerzu, a następnie włożyć do kuchenki mikrofalowej na czas około minuty.
Bardzo popularne jest picie herbaty przyrządzonej z bławatka. Herbata ma działanie lecznicze i jest bardzo pomocna podczas leczenia dolegliwości ze strony układu moczowego. Korzystnie działa także na usunięcie łupieżu - jednak tylko wtedy, jeśli zamiast stosować go doustnie, zaczniemy wcierać go w skórę głowy. Jak przygotować herbatkę z bławatka? Do przygotowania naparu wystarczy odmierzyć jedną łyżkę ususzonych kwiatów bławatka, zalać ok. jedną szklanką wrzątku i potrzymać pod przykryciem przez około 15 minut. Po tym czasie napar naciągnie i będzie gotowy do spożycia. Zaleca się picie pół szklanki pomiędzy posiłkami.
Wszystko o ziołach, musisz to zobaczyć
Z bławatka można przygotować także relaksującą kąpiel. W tym celu należy najpierw przygotować napar - tj. cztery łyżki suszonych kwiatów trzeba zalać litrem wrzącej wody. Napar pozostawiamy na około 15 minut, najlepiej pod przykryciem. Po upływie tego czasu dodajemy go do wanny, przecedzony przez sitko. Kąpiel wzbogacona bławatkiem działa pomocnie w leczeniu chorób i schorzeń skóry, przeciwzapalnie i antybakteryjnie.