Immunoglobulina to przeciwciało wytwarzane przez aktywne postacie limfocytów B-plazmocyty. Pojawia się w odpowiedzi na antygen, czynnik chorobotwórczy pobudzający układ odpornościowy. Immunoglobuliny spełniają bardzo ważną funkcję w rozpoznawaniu antygenów swoiście się z nimi wiążąc. Unieszkodliwiają i usuwają patogen z organizmu, pobudzają odpowiedź immunologiczną, neutralizują wirusy i toksyny, oddziałują bakteriostatyczne.
Immunoglobuliny to cząsteczki białkowe, które swoim wyglądem przypominają literę "Y". Są zbudowane z czterech łańcuchów polipeptydowych: 2 lekkich oraz 2 ciężkich, połączonych ze sobą mostkami dwusiarczkowymi. Punkt ich złączenia nazywany jest regionem zawiasowym. W budowie immunoglobulin wyróżnia się także fragmenty Fab i Fc. Każde przeciwciało zawiera część stałą i część zmienną.
Ze względu na budowę, a co za tym idzie, także pełnione funkcje, wyróżnia się pięć klas przeciwciał:
Ze względu na zróżnicowane właściwości biochemiczne, różne klasy przeciwciał mogą pełnić wyspecjalizowane funkcje, na przykład unieszkodliwiać pasożyty (IgE) lub mikroorganizmy (IgM, IgG), chronić błony śluzowe przed mikroorganizmami i alergenami (IgA) czy nadawać odporność płodowi (IgG).
Immunoglobulina IgA jest wydzielana przez błony śluzowe oraz wydzieliny (na przykład ślina). Jej rolą jest ochrona organizmu przez patogenami zewnętrznymi, wirusami i bakteriami - chronienie błon śluzowych przed wnikaniem chorobotwórczych drobnoustrojów,
Immunoglobulina IgE jest obecna w surowicy krwi. Te białka odpornościowe, które są wytwarzane przez komórki układu odpornościowego, odpowiadają za reakcje alergiczne - stymulują komórki ciała do wytwarzania i uwalniania histaminy. Ich zadaniem jest unieszkodliwianie antygenów oraz aktywowanie mechanizmów obronnych układu odpornościowego. IgE jest wytwarzane w organizmie pod wpływem kontaktu z antygenami, które układ immunologiczny uznaje za obce.
Immunoglobuliny IgM są produkowane jako pierwsze w trakcie odpowiedzi odpornościowej, potem zostają zastąpione przez IgG. Ich zadaniem jest łączenie komórek z antygenem, a następnie aktywowanie układu dopełniacza.
Immunoglobuliny IgG to najbardziej liczne i najtrwalsze ze wszystkich przeciwciał w organizmie. Stanowią ponad 75 procent wszystkich immunoglobulin, które znajdują się w surowicy krwi. Główne cele IgG to zwalczanie wirusów oraz bakterii. Przeciwciała te mogą przenikać przez łożysko do krwi płodu, co chroni dziecko przed zakażeniami aż do 6. miesiąca życia.
Immunoglobulina IgD jest najmniej poznanym przeciwciałem i stanowi do 1 procenta wszystkich przeciwciał we krwi. Nie określono w pełni jej funkcji.
Szczególnym rodzajem przeciwciał jest immunoglobulina anty-D, która jest jednym ze składników krwi. Immunoglobulina anty-D jest dziedziczona, może decydować o grupie krwi. Antygen D produkują erytrocyty.
Immunoglobulinę anty-D oznacza się czynnikiem Rh. To dlatego jeśli występuje w krwi, w oznaczeniu do RH dodaje się plus RH (+), jeśli go nie ma, Rh zyskuje minus Rh (-). Stężenie immunoglobuliny anty-D jest określane jest w czasie badań prenatalnych, co umożliwia wczesne wykrycie i leczenie wad płodu.
Ponieważ niedobór lub nadmiar przeciwciał może być oznaką różnych patologii, oznaczenie poszczególnych immunoglobulin jest podstawowym badaniem klinicznym stosowanym w przypadku różnych zakażeń i chorób. Ich poziom określa się przy chorobach alergicznych, pasożytniczych, autoimmunologicznych i nowotworowych, w niedoborach odporności (zarówno wrodzonych, jak i nabytych), chorobach wątroby, przy podejrzeniu zakażenia bakteryjnego lub wirusowego. Oznaczenie poziomu przeciwciał wykonuje się z pobranej próbki krwi. Poziom przeciwciał IgA w wydzielinach wykonuje się z pobranej próbki śliny, łez lub treści jelitowej.
Immunoglobuliny stosuje się również w leczeniu, kiedy organizm wytwarza zbyt mało przeciwciał IgG oraz w terapii celowanej nowotworów.