Lewatywa, zwana także wlewem doodbytniczy lub enemą przeczyszczającą jest prostym, skutecznym i bezpiecznym, choć nieprzyjemnym zabiegiem, który służy leczeniu zaparć. Stosowano go już w Egipcie, Chinach i Indiach - tysiące lat przed naszą erą. Starożytni Egipcjanie wierzyli, że odkrył ją bóg Ozyrys, który zaobserwował, jak święty ptak Ibisa wstrzykiwał sobie dziobem wodę do odbytu.
Lewatywa - wskazania
Lewatywę, która polega na wlewaniu do jelita grubego, przez odbyt, płynu, który ma usunąć z niego zalegające masy kałowe, stosuje się:
- w leczeniu zaparć, gdy zawiodły inne metody, czyli zmiana diety i stylu życia, preparaty doustne, czopki glicerynowe. Nawet wówczas jednak lewatywę należy robić sporadycznie, ponieważ może dojść do uszkodzenia odbytu, jelit i krocza, a jeśli zaparcia są objawem choroby, oczyszczanie jelita może opóźnić jej zdiagnozowanie,
- podczas przygotowania jelita grubego do zabiegów diagnostycznych i chirurgicznych, zwłaszcza tych wykonywanych w obrębie dolnego odcinka przewodu pokarmowego oraz układu moczowo-płciowego,
- przed porodem, ze względów higienicznych i estetycznych, by uniknąć mimowolnego oddania stolca przez kobietę podczas akcji porodowej. Nie jest to procedura obligatoryjna.
Lewatywa - przeciwskazania
Lekarze przestrzegają, by lewatywy nie nadużywać i nie robić jej samodzielnie, bez porozumienia z lekarzem. Lewatywa nie powinna stać się remedium na uporczywe zaparcia, nie jest też wskazana do kuracji oczyszczającej organizm. Poza tym istnieje wiele przeciwwskazań do wykonania lewatywy. Jest to na przykład:
- niedrożność, perforacja lub owrzodzenie jelit,
- choroby serca,
- nadciśnienie tętnicze,
- ciężkie choroby nerek,
- zapalenie wyrostka robaczkowego,
- bóle brzucha, nudności i wymioty o nieustalonej przyczynie,
- odwodnienie,
- ciąża.
Lewatywy nie należy wykonywać u dzieci, które nie ukończyły 3. roku życia.
Lewatywa - jak się ją wykonuje?
Kiedyś do wykonywania lewatywy wykorzystywano między innymi zwierzęce pęcherze, wydrążone dynie, łodygi bambusa czy kolby z końcówkami i tłokiem. Dziś, w zależności od rodzaju lewatywy, do jej wykonania używa się wielu różnych, nieco mniej finezyjnych przyrządów.
Lewatywę można wykonywać przez jednorazowy zestaw do lewatywy, jak i za pomocą przyrządów do wielokrotnego użycia. Są to zwykle gumowe gruszki do lewatywy (gruszka doodbytnicza, kanka doodbytnicza), strzykawki oraz wlewniki (nazywane też irygatorami). Do poszczególnych sprzętów stosuje się różnego rodzaju - twarde lub miękkie - końcówki, które umieszcza się w odbycie.
Lewatywę wykonuje się w pozycji leżącej - najczęściej na lewym boku, z podkurczonymi nogami. Wlew trwa od kilku do kilkunastu minut, w zależności od używanego przyrządu i objętości płynu. Po zakończonej procedurze płyn należy przez chwilę utrzymać w odbytnicy. Ponieważ stolec może pojawić się w każdej chwili, warto przebywać w pobliżu toalety.
Z czego się robi lewatywę?
Do lewatywy najczęściej stosuje się ciepłą wodę (o temperaturze zbliżonej do temperatury ciała) i gotowe produkty do wlewów doodbytniczych. Należy pamiętać, że preparaty dostępne w aptekach zawierają fosforany, które mogą zaburzać gospodarkę elektrolitową.
Odchodzi się od używania ciekłej parafiny czy roztworów na bazie wody z dodatkiem soli lub mydła, ponieważ mogą wywołać podrażnienie i inne skutki uboczne. A co z cudownymi miksturami, o których wiele się słyszy i czyta w internecie? Otóż do pomysłu wykonania lewatywy z roztworu, który zawiera kawę, cytrynę czy napary ziołowe, oleje roślinne bądź przyprawy należy podchodzić nie tylko z dużą rezerwą, ale i ostrożnością.Te procedury najlepiej skonsultować z lekarzem, aby sobie nie zaszkodzić.
