Świadczenie małżeńskie w USA polskiej emerytki
Emerytowana Polka otrzymuje świadczenie małżeńskie ze Stanów Zjednoczonych. Jej mąż otrzymuje świadczenie emerytalne z USA. Jest ono, zgodnie z przepisami obowiązującymi w Ameryce, opodatkowane w USA.
Emerytka na stałe mieszka w Polsce. Za granicą nie posiada żadnych nieruchomości, dóbr materialnych i nie otrzymuje poza krajem żadnych dochodów. Każdego roku dostaje rozliczenie przedstawiające jej przychód roczny, pobierany w USA podatek i kwotę netto, która trafia na konto kobiety.
Za każdy rok obrachunkowy emerytka otrzymuje z USA roczne rozliczenie, określające przychód roczny, pobrany w USA podatek oraz kwotę netto, przekazaną na indywidualne konto bankowe emerytki. Z Banku emerytka nie otrzymuje PIT-11. Bank nie potrąca emerytce również składek na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne od rent i emerytur zagranicznych.
Polka wystąpiła z pytaniem do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, czy świadczenie małżeńskie z USA należy wykazać w rocznym zeznaniu podatkowym PIT jako przychód. Chciała dowiedzieć się także, czy świadczenie jest zwolnione podatku dochodowego. Urząd Skarbowy przychylił się do prośby emerytowanej Polki.
Świadczenie małżeńskie w USA bez podatku
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej, którą 21 kwietnia 2020 roku (0113-KDIPT2-3.4011.261.2020.1.AC) stwierdził, że świadczenie rodzinne z USA powinno być zwolnione z PIT-u i nie powinno się go wykazywać w rocznym zeznaniu podatkowym.
Powyższą tezę Dyrektor KIS uzasadnił w sposób następujący:
Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o PIT osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która (art. 3 ust. 1a ustawy o PIT):
- posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
- przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Ponadto przepisy art. 3 ust. 1, 1a ustawy o PIT stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. (art. 4a ustawy o PIT).
W tej sprawie zastosowanie znajduje umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178).
Umowa ta nie zawiera odrębnego artykułu dotyczącego opodatkowania świadczeń małżeńskich – wypłacanych ze Stanów Zjednoczonych Ameryki.
Wobec powyższego tego rodzaju dochód podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, zgodnie z postanowieniami art. 5 Umowy polsko-amerykańskiej („Ogólne zasady opodatkowania”).
W myśl art. 5 ust. 1 tej Umowy, osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie może być opodatkowana przez drugie Umawiające się Państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł tego drugiego Umawiającego się Państwa i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie.
Stosownie do art. 5 ust. 2 tej Umowy, postanowienia niniejszej Umowy nie będą w żaden sposób stwarzały ograniczenia wobec wyłączeń, zwolnień, zmniejszeń, zaliczeń lub innych przywilejów, przyznanych obecnie lub w przyszłości przez:
- prawo jednego z Umawiających się Państw przy określeniu podatków pobieranych przez to Umawiające się Państwo lub
- przez każdą inną umowę zawartą pomiędzy Umawiającymi się Państwami.
