Nadżerka jest najczęściej małą ranką, o nierównej, brodawkowatej powierzchni. Objawy nadżerki nie są charakterystyczne, mogą towarzyszyć także innym schorzeniom. Dlatego tak ważne są regularne wizyty u lekarza ginekologa - podczas rutynowego badania przy użyciu wziernika lekarz może wykryć nadżerkę. A jeśli nie będzie pewny diagnozy, zleci dodatkowe badania.
Wśród przyczyn wymienia się m.in.:
Najczęściej nadżerka rozwija się powoli i nie daje objawów, do jej wykrycia dochodzi podczas rutynowego badania ginekologicznego. Objawy, jakie może dawać nadżerka to:
Nadżerka to niewielka rana, o nierównej powierzchni.
Nadżerka jest najczęściej diagnozowana podczas kontrolnego badania ginekologicznego. Jeśli lekarz podejrzewa nadżerkę, wykona badanie cytologiczne i zleci kolposkopię.
Kolposkopia jest rodzajem ultrasonografii przezpochwowej. Aparat optyczny zwany kolposkopem pozwala obejrzeć szyjkę macicy, ale i dolną część kanału macicy, pochwę oraz srom nawet w pięćdziesięciokrotnym powiększeniu.
Badanie przeprowadzane jest na fotelu ginekologicznym. Najpierw zakładany jest wziernik, który pozwala na uwidocznienie szyjki macicy. Następnie lekarz zbliża do pochwy tzw. kolposkop, przemywa także szyjkę macicy płynem fizjologicznym aby usunąć śluz, może także zastosować płyny (kwas octowy i/lub płyn Lugola), dzięki którym potwierdzi bądź wykluczy zmiany w obrębie szyjki macicy. Jest to badanie bezbolesne, może być jednak nieprzyjemne - szczególnie podczas używania płynów. Na badanie kolposkopowe warto także zabrać ze sobą wkładkę higieniczną lub cienką podpaskę - może pojawić się plamienie lub wydzielina.
Jeśli nadżerka zostanie zdiagnozowana, nie należy czekać z leczeniem. Nieleczona nadżerka może prowadzić do raka szyjki macicy lub zakażenia macicy i jajowodów.
To, w jaki sposób nadżerka będzie leczona, w dużej mierze zależy od czynnika, który ją wywołuje. Jeśli nadżerka spowodowana jest zmianami hormonalnymi lub diagnozowana jest u młodych kobiet leczenie w ogóle może nie być wymagane - zmiany mogą wchłonąć się samoistnie. W pozostałych przypadkach, leczenie nadżerki opiera się na:
Gojeniu rany towarzyszy plamienie. Po zakończeniu leczenia konieczne jest także wykonanie cytologii.
Zmiany są usuwane za pomocą koagulatora. Sam zabieg nie jest długi, trwa maksymalnie kilkanaście minut. Jest skuteczny, jednak nieprzyjemny - ciężko jest dokładnie znieczulić miejscowo szyjkę macicy (czasem wykonywane jest znieczulenie ogólne, jednak nie jest ono konieczne).
Nadżerki nie można usunąć w czasie ciąży.
Nadżerka może być wynikiem przebytego porodu lub łyżeczkowania (np. przeprowadzonej ponieważ łożysko nie zostało urodzone w całości). Karmienie piersią nie jest przeciwwskazaniem do leczenia nadżerki - nie należy zwlekać z jej usunięciem.
Jest kolejnym - zaawansowanym - stadium nadżerki. Zmiana krwawi najczęściej po stosunku, jest wskazaniem do pilnej wizyty u lekarza ginekologa.
To także może cię zainteresować: