Po czym poznać wybitne dziecko?

* Nadzwyczajna aktywność połączona z nadwrażliwością na bodźce - już jako niemowlę dziecko może spać znacznie krócej, niż to przewidują poradniki.

* Ciekawość i dociekliwość - objawia się zaglądaniem w przeróżne zakamarki, bezustannym zadawaniem pytań („Co to?”, „ Dlaczego?”, „Po co?").

* Umiejętność koncentracji - dziecko potrafi się skupić na jednej czynności przez dłuższy czas, nie rozprasza go hałas ani inne bodźce zewnętrzne.

* Bogata wyobraźnia - trzy-, czterolatek powołuje do życia zmyślonych przyjaciół, miewa zaskakujące skojarzenia („Ta plama przypomina ciocię Krysię”) i wpada na nietypowe rozwiązania („Z flamastrów zrobię mojej lalce nogi”).

* Poczucie humoru (często abstrakcyjne!) - dziecko może zaśmiewać się z czegoś, co rówieśników kompletnie nie porusza; lubi też bawić się słowem, z upodobaniem wymyśla neologizmy, czasem zaskakująco trafne.

* Dobra pamięć - wystarczy coś raz powiedzieć, a dziecko już to zapamięta; przedszkolak może też twierdzić, że przypomina sobie różne rzeczy z czasów niemowlęctwa!

* Łatwość rozumienia zasad i reguł - nie tylko usłyszanych, ale i sprawdzonych na własnej skórze („Jak przekręci się kurek przy prysznicu, woda leci na głowę”).

* Wrażliwość i otwartość na problemy innych („A czy psy nie marzną w łapki, jak chodzą bez butów po śniegu?”), postrzeganie spraw z różnych punktów widzenia („Ta łopatka jest dla mnie w sam raz, ale dla ciebie pewnie będzie za mała”).

* Szerokie zainteresowania - często połączone z zamiłowaniem do kolekcjonowania (także nietypowego, stąd liczne zbiory patyków, niebieskich misiów, śrubek, skuwek od długopisów, gładkich kamieni itd.).

* Skłonność do perfekcjonizmu („Wiem, jak to powinno wyglądać, więc muszę zrobić dokładnie tak!”).