Trudny dwulatek

Mój synek ma 2 lata i miesiąc. Bardzo często ma napady złości: nie chce spać, iść za rękę, wejść do wózka, nie daje się ubrać. Kiedy wpada w totalną histerię, usiłuję go przytulać, ale wyrywa mi się z rąk, po to by walić głową w krawężnik, w kamienie, w kant wanny. Jego czoło jest całe w siniakach i naprawdę się boję o jego zdrowie. Usiłujemy dociec przyczyny tego, co się z nim dzieje, ale zupełnie nie umiemy tego zrozumieć. Poświęcamy mu dużo czasu, ustalamy sensowne reguły domowe, czytamy wszystkie dostępne poradniki dla rodziców. Nasze dziecko nie żyje wśród samych zakazów. Może bawić się telefonem, ale nie może zabierać dzieciom zabawek ani niszczyć niczego bezmyślnie. Natomiast nie pozwalamy synkowi na to, co zagraża jemu lub innym, nigdy go nie przekupujemy. Zawsze też dotrzymujemy obietnic, ale nawet kiedy je spełniamy, następuje atak furii. Jego bunt, naszym zdaniem, przekracza ramy tego, co nazywane jest buntem dwulatka. Jesteśmy bezsilni i nie wiemy, co robić.

Słowo "bezsilni" naprowadza mnie na trop, prowadzący być może do zrozumienia tej sytuacji i tego, co dzieje się z synkiem.

To naprawdę niebezpieczne dla dziecka, gdy czuje, że dwoje dorosłych ludzi jest bezsilnych wobec niego - dwulatka. Zaburza to poczucie bezpieczeństwa dziecka i może prowadzić do chaotycznych, trochę szalonych zachowań.

Zachęcam więc do zastanowienia się, co takiego dzieje się z Państwem, że tracicie głowę przy Waszym małym synku. Zachęcam też do zachowań i reakcji zdroworozsądkowych. Zaufajcie trochę sobie, nie szukajcie rozwiązań tylko w książkach. Jak reagować na napady złości? Gdy chłopiec próbuje was bić, to trzeba spokojnie, ale zdecydowanie zabronić mu tego, mówiąc np.: "nie wolno" i przytrzymując rączki. W taki sam sposób trzeba uniemożliwić mu uderzanie głową w podłogę. Nie można pozwalać dziecku złościć się w tak nieokiełznany sposób.

Więcej o:
Copyright © Agora SA