Kiedy Natalka szła do przedszkola, obawiałam się, że będzie płakać i nie polubi pani. Nic z tych rzeczy – moja córka wita dzień uśmiechem, chętnie bawi się z nowymi kolegami, a panią UWIELBIA. Pani stała się wyrocznią, a zasady przedszkolne „powszechnie obowiązującymi” – opowiada jedna z mam. Dziecko, które przebywa nie tylko w domu rodzinnym (u babci, w przedszkolu, z opiekunką), uczy się, że w różnych miejscach wymagania i upodobania dorosłych nie są takie same. Dostrzega, że niektórzy ludzie są mniej, a inni bardziej surowi, jedni lubią muzykę, drudzy sport, czytanie książek, patrzenie przez okno lub gotowanie. W domu rodzice pozwalają biegać, a w przedszkolu nie wolno, u dziadków po obiedzie jest budyń, a w domu jogurt. W przedszkolu pani pozwala wycinać nożyczkami, o których mama mówi, że są niebezpieczne. Dla dziecka różnorodność w jego świecie może być czymś przyjemnym lub trudnym.
Od każdego coś dobrego
Jeśli rodzice mają odmienne spojrzenie na opiekę nad malcem niż panie w przedszkolu, to powinni nazwać te różnice, wytłumaczyć te odmienne stanowiska dziecku.
Warto tłumaczyć, że świat jest różnorodny, a ludzie się między sobą różnią. Jakie zyski dla dziecka mogą płynąć z doświadczenia różnie sprawowanej opieki? Przy cioci trenuje swoją odwagę, mama uczy je ostrożności, od dziadków dowiaduje się, że wakacje rządzą się swoimi prawami, a w przedszkolu – że trzeba poczekać na swoją kolej.
W labiryncie zasad
Dziecko szybko się uczy, że w różnych miejscach mogą rządzić różne zasady. Ale potrzebuje czasu, żeby to rozpoznać i zapamiętać.
Istnieją jednak reguły, od których nie ma odstępstw. Dla malca ze skazą białkową rygorystyczny zakaz w jednym miejscu: „Nie możesz pić mleka”, i łagodne zachęty w innym: „Mleczko jest zdrowe” – powodują chaos i konsekwencje zdrowotne.
To rodzice są odpowiedzialni za utrzymywanie takich zakazów i za przypominanie innym opiekunom o ich przestrzeganiu.Dostrzeżenie i nazwanie różnic w podejściu do wychowania dziecka jest pierwszym krokiem do rozmowy z innymi opiekunami naszego malucha. Nie wszystko jednak da się ustalić. To rodzice muszą zdecydować, na co machną ręką, mówiąc dziecku: „Jak jesteś w przedszkolu, o tym, czy możesz lepić pączki z błota, decyduje pani, ale jak wychodzisz ze mną, nie wolno ci tego robić”. Muszą też wybrać, co jest niepodważalne, ponieważ dotyczy podstawowych zasad i wartości (np. kwestii nie zmuszania do jedzenia, prawa do intymności w toalecie, nie wypuszczania dziecka samego na plac zabaw).
W dobrych rękach
Wybierając przedszkole, warto zadać sobie kilka pytań:
- Czy nasze dziecko będzie tu bezpieczne?
- Czy jako rodzice mamy zaufanie do instytucji, pod której opieką chcemy zostawić dziecko?
- Czy mamy poczucie, że możliwy jest dialog, wymiana spostrzeżeń, „dogadanie się”?
- Czy nasze zdanie jako rodziców będzie uznawane za decydujące w sprawach dotyczących dziecka?
Obejrzyj także wideo: 6-latki do przedszkola? "Pół Polski dało sobie wmówić, że ich dzieci są niedorozwinięte" [SONDA]
To także może cię zainteresować:
Michalina Markowicz
0
W przedszkolu dzieci nawiązują nowe kontakt, uczą się działania w grupie, szybkiej się rozwijają, jeżeli kadra pedagogiczna ma odpowiednie kompetencje. My wybraliśmy placówkę prywatną Kredka w Legnicy, bardzo fajne miejsce, nauczyciele świetni, z dobrym podejściem do dzieci, potrafią je zainteresować, maluchy się bawią, ale jednocześnie uczą się nowych rzeczy. Ale tak jak pisze, to kwestia kwalifikacji pedagogów, warto to dobrze sprawdzić przed wyborem przedszkola.