Syndrom dziecka potrząsanego, inaczej zespół dziecka potrząsanego (w skrócie SBS, od ang. shaken baby syndrome) jest terminem medycznym służącym do opisania objawów i zmian, jakie pojawiają się u maluchów wskutek gwałtownego potrząsania. Dotyczą one przede wszystkim ośrodkowego układu nerwowego, a objawy wywołuje uszkodzenie komórek nerwowych. Koncepcja SBS powstała na początku lat 70. XX wieku w oparciu o teorię oraz liczne przypadki opisane przez dwóch lekarzy: Johna Caffeya oraz Normana Guthkelcha.
Syndrom dziecka potrząsanego najczęściej jest skutkiem przemocy wobec dzieci. Skala tego zjawiska jest trudna do oszacowania. Wiadomo jednak, że do czynników ryzyka powstawania SBS należy między innymi życie w złych warunkach socjoekonomicznych. Badania nad kwestią syndromu dziecka potrząsanego dowodzą, że większość potrząsanych dzieci stanowią chłopcy. Szacuje się, że sprawcami przemocy najczęściej są mężczyźni - ojcowie dzieci lub partnerzy matek. W zdecydowanej większości przypadków dzieci z SBS mają od 5 do 9 miesięcy życia.
Ale SBS nie jest wyłącznie wynikiem patologii. Do pojawienia się mikrouszkodzeń mózgu mogą prowadzić pozornie niewinne działania, takie jak energiczne bujanie dziecka na rękach w górę i w dół, zbyt mocne kołysanie malucha w wózku, zabawa w podrzucanie dziecka czy huśtanie za ręce lub nogi. Doprowadzić do nich mogą wszelkie aktywności, które wprawiają dziecko w ruch, powodują potrząsanie głową i jej gwałtowne zatrzymanie.
SBS dotyczy niemowląt i małych dzieci, ponieważ na tym etapie życia mózg nie jest jeszcze wystarczająco chroniony. Bardzo silne potrząsanie może wywołać uraz bądź wylew wewnątrzczaszkowy.
Do zwiększonej podatności na urazy głowy i uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego w tym wieku predysponują uwarunkowania anatomiczne, czyli: niezarośnięte ciemiączka, nieproporcjonalnie duża głowa, słabe mięśnie stabilizujące odcinek szyjny kręgosłupa, duża zawartość wody w strukturach mózgu czy rozległa przestrzeń podpajęczynówkowa.
Do uszkodzenia struktur mózgowych u niemowląt i małych dzieci dochodzi w wyniku działania przyspieszania i hamowania, do czego dochodzi podczas gwałtownego potrząsania maluchem. Wielkość szkód zależy od intensywności, czasu trwania i siły.
Zespół dziecka potrząsanego, jeśli nie spowoduje bezpośrednio śmierci niemowlęcia, zazwyczaj pozostawia trwałe uszkodzenia. W wyniku potrząsania nierzadko dochodzi do:
Zdarza się, że syndrom dziecka potrząsanego nie daje widocznych dowodów na zewnętrzny uraz.
Do podstawowych przejawów syndromu dziecka potrząsanego należy ospałość, drażliwość, słaby odruch ssania i połykania, zmniejszony apetyt, brak gaworzenia, problemy z oddychaniem, niedobór wzrostu, niezdolność podnoszenia głowy, uśmiechu czy skupiania wzroku. Skutkiem potrząsania dzieckiem mogą być także wymioty, drgawki oraz niemożność uspokojenia dziecka.
Czy kaszel u dziecka zawsze oznacza coś poważnego?
Szacuje się, że blisko 20 procent przypadków SBS kończy się śmiercią, zdecydowana większość dzieci doznaje trwałego uszkodzenia czynności ciała. Zespół dziecka potrząsanego może spowodować poważne uszkodzenia mózgu, wiążące się z niepełnosprawnością czy upośledzeniem umysłowym i rozwojowym, w łagodniejszych przypadkach objawia się to problemami w nauce, zmianami w zachowaniu. Konsekwencje SBS obejmują różne stopnie upośledzenia wzroku, rozwoju motorycznego oraz poznawczego.
W kwestii syndromu dziecka potrząsanego bardzo ważne jest uświadamianie rodziców, do czego mogą prowadzić nieprzemyślane zachowania, jak również wczesna interwencja i zapobieganie SBS. Szalenie istotne jest możliwie szybkie wysunięcie podejrzenia SBS, postawienie rozpoznania i wdrożenie postępowania, które ma na celu wyeliminowanie niebezpiecznych dla dziecka zachowań.
Ponieważ uszkodzenia i urazy mogą mieć różny stopień nasilenia, leczenie SBS jest dobierane do każdego przypadku indywidualnie. Czasem niezbędna jest fizjoterapia, niekiedy koniecznością staje się regularna rehabilitacja. W trudniejszych przypadkach zachodzi konieczność ingerencji chirurgicznej.