Kangurowanie noworodka - dlaczego warto? Czym jest kontakt "skóra do skóry"?

Kangurowanie noworodka, czyli zapewnienie dziecku i matce bezpośredniego kontaktu "skóra do skóry", jest praktykowane tuż po porodzie i nawiązuje do obserwacji kangurów. Te rodzą się w stanie embrionalnym, a dojrzewają i dorastają w torbie matki, mając z nią stały kontakt. Na czym polega ta metoda? Jakie korzyści przynosi kangurowanie noworodka? Co warto o nim wiedzieć?

Kangurowanie (KMC - Kangaroo Mother Care) jest sposobem opieki nad noworodkiem, który zapewnia bezpośredni kontakt ciała malucha z ciałem mamy (choć może być również taty). Tak zwany kontakt "skóra do skóry" jest bardzo ważny. To najlepszy i najbardziej naturalny sposób opieki nad maluchem.

Zobacz wideo

Zalecenia mówią, iż kangurowanie powinno trwać nieprzerwanie od pierwszej minuty życia dziecka do zakończenia pierwszego karmienia. Pierwszy kontakt "skóra do skóry" powinien trwać co najmniej dwadzieścia minut. W późniejszym okresie (okres połogu, choć specjaliści zalecają kangurowanie dziecka przez kolejne trzy miesiące) maluszka można kangurować według potrzeb. Dzieci zdrowe, urodzone w terminie, powinny być kangurowane co najmniej godzinę dziennie, przynajmniej do ukończenia trzeciego  miesiąca życia. Co interesujące (zwłaszcza po wyjściu ze szpitala) może to robić nie tylko mama, ale także tata czy inna bliska mu osoba.

Kangurowanie noworodka. Jak wygląda pozycja kangura?

Noworodek w samej pieluszce tuż po porodzie zostaje położony w pozycji pionowej/półpionowej na klatce piersiowej matki, w pozycji "brzuch do brzucha", "skóra do skóry". Kończyny maluszka muszą być zgięte do pozycji "żabki", a twarz zwrócona w stronę mamy, ułożona na wysokości jej serca. Warto mieć na uwadze, że pierwsze godziny po porodzie są kluczowe dla dalszego rozwoju noworodka.

Bardzo ważne jest takie ułożenie dziecka, by zabezpieczyć drożność jego dróg oddechowych. Plecy i boki noworodka powinny być zasłonięte kocykiem lub pieluszką, które utrzymają ciepło. Kontakt zostaje wzmocniony, jeżeli maluch będzie podtrzymywany przez mamę i delikatnie masowany po plecach.

Kangurowanie - historia

Za ojców metody kangurowania uznaje się neonatologów (Edgar Rey i Hector Martinez), którzy w 1979 roku w szpitalu w Bogocie (Kolumbia) z powodu braku personelu i odpowiedniego sprzętu, zalecili mamom wcześniaków i dzieci o niskiej masie urodzeniowej, by przebywały z nimi właśnie w kontakcie "skóra do skóry". To miało chronić je przed utratą ciepła, ale i zapewnić możliwość stałego karmienia piersią - dało im szanse na przeżycie. Metoda ta sprawdzała się także w przypadku dzieci, u których wystąpiły komplikacje w życiu płodowym oraz podczas narodzin.

W efekcie owych działań odnotowano spadek śmiertelności o połowę. Bliskość mamy pozytywnie wpływała na parametry życiowe dzieci, co przyspieszało powrót do zdrowia. Początkowo kangurowanie funkcjonowało jako metoda stosowana głównie u dzieci przedwcześnie urodzonych, potem rozszerzono ją na wszystkie niemowlęta. Z czasem kangurowanie upowszechniono na całym świecie, a obecne standardy zostały opracowane w 2003 roku przez Światową Organizację Zdrowia (WHO).

Kangurowanie - jakie przynosi korzyści?

Kangurowanie, polegające na zapewnieniu noworodkowi kontaktu z mamą "skóra do skóry", niesie ogrom korzyści. Między innymi:

  • uspokaja maluszka, łagodzi stres poporodowy,
  • polepsza parametry fizjologiczne dziecka,
  • zmniejsza ryzyko wystąpienia problemów ze strony układu oddechowego noworodka,
  • wpływa na laktację, ponieważ zwiększa produkcję mleka,
  • buduje relację, daje poczucie bliskości i bezpieczeństwa, wzmacnia więź mamy i dziecka, wpływa na kontakt z rodzicami,
  • wpływa na szybsze obkurczanie się macicy i zmniejszenie krwawienia,
  • ma pozytywny wpływ na rozwój psychoruchowy dziecka, wspomaga rozwój mentalny i umiejętności motoryczne,
  • obniża ból u dzieci poddawanych bolesnym i inwazyjnym procedurom,
  • obniża częstość występowania epizodów depresji poporodowej u matki,
  • wspiera kompetencje rodzicielskie,
  • kangurowane wcześniaki szybciej osiągają właściwą masę ciała i szybciej są wypisywane ze szpitala,
  • badania dowiodły, że w przyszłości dzieci, które były kangurowane, mają mniej problemów społecznych.

Kangurowanie noworodka - przeciwwskazania

Nie każdy noworodek może być kangurowany. Przeciwwskazaniem do tej formy opieki nad maluszkiem jest niestabilna sytuacja kliniczna, czyli na przykład częste bezdechy bądź posocznica, a także okres pooperacyjny. Nie mogą być również kangurowane noworodki, które są narażone na silny ból na przykład podczas przenoszenia.

Więcej o:
Copyright © Agora SA