Stulejka to przypadłość, która najczęściej dotyczy młodych osób (około 20-30 proc. chłopców), może mieć podłoże nabyte lub wrodzone. Stulejka jest stanem chorobowym i polega na zwężeniu ujścia napletka, co w konsekwencji może powodować utrudnienia w przypadku ściągania napletka. Schorzenie to może występować zarówno w stanie wzwodu jak i spoczynku penisa. Chorobę zwaną z łaciny phimosis, dzieli się na dwa zasadnicze rodzaje:
Załupek, to kolejna typowo męska przypadłość powiązana bezpośrednio ze stulejką. To schorzenie w najprostszy sposób można opisać jako odwrotność stulejki. W przypadku jego wystąpienia bowiem nie można odprowadzić napletka, który wcześniej został zsunięty z żołędzi. Jeżeli chodzi o przyczyny takiego stanu, najczęściej jest to konsekwencja stulejki, czyli dotyka on mężczyzn, którzy mają problem ze zwężeniem napletka. Załupek występuje także jako powikłanie różnych męskich chorób urologicznych oraz po cewnikowaniu. W przeciwieństwie do stulejki, gdzie ból najczęściej występuje tylko w czasie wzwodu, tutaj mamy niemal ciągle do czynienia z silnym bólem oraz uczuciem pieczenia. Do typowych objawów można także zaliczyć zaczerwienienia wokół żołędzi oraz widoczny obrzęk. Dodatkowo osoby dotknięte tą przypadłością mają problem z oddawaniem moczu. Konieczna jest wizyta u lekarza, w przypadku nieleczonego załupka może dojść do niedokrwienia, czego konsekwencją jest martwica tkanek.
Stulejka jest dość powszechnym zjawiskiem. Dzieci płci męskiej w wieku od narodzin do około 2-3 lat, które nie zostały poddane procesowi obrzezania, w większości będą w fizjologicznym stanie, który definiuje stulejkę. Fakt, ten jest jak najbardziej naturalny i wynika ze stałego w tym okresie połączenia żołędzi i napletka. Jeżeli natomiast, napletek w dalszym ciągu nie zsuwa się prawidłowo u chłopca powyżej trzeciego roku życia, niezwłocznie powinniśmy zgłosić się do lekarza pediatry, który w sposób profesjonalny podpowie nam jak dalej postępować i dobierze odpowiedni sposób leczenia. Warto także wspomnieć, iż występuje pewna odmiana stulejki, zwana stulejką fizjologiczną, czy też pozorną, która może nie potrzebować żadnej interwencji a być traktowana jedynie jako pewnego rodzaju defekt kosmetyczny. Zaniepokoić powinny natomiast, wszelkie zmiany zapalne w obrębie omawianego miejsca. W takim przypadku należy niezwłocznie udać się do lekarza, który zaproponuje odpowiedni sposób leczenia.
Maść na stulejkę, fizykoterapia czy leczenie operacyjne - jak powinny wyglądać powzięte przez nas kroki w celu wyleczenia stulejki? Jeżeli w przypadku chłopca powyżej trzeciego roku życia problem stulejki dalej nie ustępuje, musimy koniecznie wybrać się do lekarza - pediatry lub urologa dziecięcego. Zazwyczaj zaproponowane wstępne leczenie, będzie polegało na odpowiedniej fizjoterapii, którą dokładnie objaśni lekarz. W przypadku niewielkiego odchylenia od normy może nam zostać również zaproponowane dalsze czekanie na samodzielny rozwój sytuacji. Jeżeli wraz z upływem czasu nie pojawią się oczekiwane efekty, następnym krokiem leczenia może być przepisanie maści na stulejkę. Chodzi tutaj o specjalistyczną maść na bazie sterydów dedykowaną na tego typu schorzenia. Terapia związana z maściami sterydowymi może potrwać około sześciu tygodni.
Operacyjne leczenie stulejki, czyli zabieg chirurgiczny stosowany w celu wyeliminowania anatomicznej nieprawidłowości u mężczyzn, jest procedurą stosunkowo prostą i standardową. Najczęściej jest on wykonywany w znieczuleniu miejscowym, chociaż niekiedy zastosowana jest ogólna narkoza. Statystycznie rzecz ujmując operacja stulejki bardzo rzadko wiąże się z jakimikolwiek powikłaniami - zarówno na sali operacyjnej jak i tymi pozabiegowymi. Pacjent, który przeszedł taki zabieg, musi pamiętać o odpowiednim postępowaniu, jak w przypadku każdej operacji. Zaleca się utrzymanie miejsca cięcia w stosownej czystości, tak aby nie wdało się żadne zakażenie. Dodatkowo podczas rekonwalescencji wymagane jest noszenie odpowiedniego opatrunku. Operację stulejki mogą przejść pacjenci w każdym wieku. Niekiedy musi zostać zastosowana procedura jak przy pełnym obrzezaniu, choć najczęściej jest to małe cięcie, które stosunkowo szybko ulega zagojeniu.